YARIMIN TAMI

33. Bölüm

Duru Mia'nın bakış açısıyla ;

Gözlerimi açtığımda karşılaştığım yoğun ışıkla rahatsız olup gözlerimi kıstım. Bir süre bulanık olan zihnimin yerine gelmesini bekledim. Zihnim saniye saniye berraklaşırken vücudumdaki acılarım anlam kazanıyordu.

Ben acılarım ile boğuşurken odanın kapısı açıldı. İçeri giren doktor ve hemşireyle az da olsa yerimde kıpırdandım.

" Duru Mia hanım kendinizi nasıl hissediyorsunuz?" dedi doktor sakin bir ses tonuyla.

" Yorgun." diye bildim pürüzlü bir ses tonuyla. Zaten yorgunluğum sesimden de anlaşılır türdendi.

" Çok zorlu bir süreç geçirdiniz. Şimdi izninizle sizi bir muayene etmek istiyorum. " dedi.

Doktoru onayladığımda ilk hafızamı bir kaç soru sorarak kontrol ettikten sonra bir kaç hareket yaptırarak uzuvlarımın çalışma durumunu kontrol etti. En son olarakta yaralarıma aktığında gülerek bana baktı.

" Durumunuz oldukça iyi. Hafızanız ve bedeninizin çalışmasını engelleyen hiç bir durum yok. Yaralarınızın da iyileşme sürecini uygulayacağımız tedaviyle hızlandırmaya çalışacağız. Şimdilik gerekli işlemleri yaptık. Arkadaşlar birazdan sizi normal odaya alacaklar. Ağrılarınız içinde gerekli ilaçları belirttim uygulama gerçekleştikten sonra etki gösterir. Geçmiş olsun. " diyip odadan ayrıldı.

Doktorun odadan çıkmasıyla görevliler odaya geldiler ve beni başka bir odaya aldılar. Beni yeni odaya yerleştirip gittiklerinde kapı aniden geri açıldı.

Başta Ali, Adam ve babam olmak üzere Çınar, Zeynep, Derin ve annemde odaya gitmişti.

" Birtanem." diyip beni kollarının arasına alan babamla bende gülerek kollarının arasına yerleştim ben babama sıkıca sarılırken o benim yaralarıma dikkat ederek bana sarılıp kokumu derince içine çekerek beni öpücüklere boğuyordu.

" Bunların ayrılacağı yok. " dedi Adam da diğer yanımı oturup bize sarıldığında onların gözyaşlarına inat kahkaha attım.

" Çok şükür iyisin." dedi annem. Ona sadece babam ve Adam'ın kolların arasındayken bakmakla yetinmiştim.

Babam lar benden ayrıldığında yerlerini Çınar doldurdu.

" İyisin di mi abicim?" dedi.

" İyiyim abi." dediğimde yüzümü elleri arasına alıp beni dikkatle inceledikten sonra ona sunduğum gülümsememe güvenip benden ayrıldı.

Onun ayrılmasıyla hızla üstüme atlayan kızlar yüzünden yaşadığım acıyla inledim.

" Ahhh. "

" Kızım az yavaş olsanıza. "

" Yok size sarılmak. Ayrılın çabuk."

"Hiii kuzum iyi misin?"

"Ay Mia vallaha yanlışlıkla oldu"
Bu sonuncu mahçup cümle Zeynep ten gelmişti.

" Tamam tamam iyiyim. Sizde gelin buraya ama yavaş sarılın." dedim kollarımı azda olsa kızlara açtım. Onlarda bu sefer dikkatlice sarıldıklarında keyfimiz yerindeydi.

Onların da ayrılmasıyla köşede sessizce ve sabırla bekleyen sevgilimle göz göze geldiğimde usulca bana yaklaşmaya başladı. Yine aynı sakinlikte yatağa oturdu. Beni kollarının arasına aldığında sanki odada ikimiz varmış gibi hissetmeye başladım.

Kollarında huzurla yerimi alırken gözlerimi kapatıp kokusunu içine çektim.

" Geçmiş olsun Mia." dedi yüksek sesle. Ama asıl demek istediklerini kulağıma fısıldadı benden ayrılırken.