YARIMIN TAMI

4. Bölüm

Çınar kolunu omzuma atıp ;

"Ali kardeşim hatırladın mı Mia'yı ?" Dedi Çınar.

Ali tam cevap verecekken arkamdan gelen cırlama ve kolumun tutulup çekilmesi ile hemen kolumu tutan eli alıp ters çevirerek sırtında sabitlendim. Kızın sinirle yükselen çığlıkları şimdi de acıdan  yükselmeye başladı. Savcı olduğumdan bir çok tehlike ile karşılaştığım için babamın zoru ve yoğun ısrarları sonucunda aldığım savunma dersleri eğitimine birkez daha şükredip kızın kolunu tekrar oynatıp canını yaktım.

Ali beni Çınar da kızı tutarak bizi ayırdığında herkes başımıza toplanıp olayı anlamaya çalışıyordu. Kız Çınar'a sarılıp bir yandanda ağlayarak konuşmaya başladı.

"Aşkım kim bu yollu?  Ha söyle bana ne hakla sana bu kadar yakın oturur hem de benim yerime. " dedi kız . Duyduklarım ile daha da çılgına dönüp beni tutan Ali'nin kollarında çırpınıp bir yandan da konuşuyordum.

" Ağzını topla sen kime yollu diyorsun. Asıl yollu sensin be" dedim yüksek oktavda.

"Duru nişanlım hakkında lütfen doğru konuş hem neden kıza şiddet uyguluyorsun." dedi Çınar ve kızın incinen koluna baktı.

Annem "Çınar _"diye söze başlamıştı ki lafını kesip Konuşmama ingilizce olarak  devam ettim.

"Alex. Ah!pardon Alex değil Çınar çünkü benim Alex'im asla bu sözleri söylemezdi. Ben şiddet uygulamadım kendimi korudum bu bir.
İki yarın öbür gün var olup olmayacağı belli olmayan bir kız bana yollu diyebiliyor fakat ben diyince sorun oluyor öyle mi? Senin hakkındaki tüm olumlu düşüncelerimi bir kez daha yıkıp yalnızca Çınar olduğunu birkez daha kanıtladın çok sağol." diyip sinirle valizimi alıp eve doğru ilerledim.

"Duru abicim" diye seslenen Çınar'a dönüp işaret parmağımı sallayarak öfkeyle bağırdım.

"Duru YOK! Duydun mu ? Duru'yu sen öldürdün Çınar CLARK. Bir daha bana sakın ama sakın Duru demeye kalkma çünkü sen buna layık değilsin."

Çınar'ın gözlerine ve yüzüne oturan üzüntüye an be an şahit olmak kaybettiğimiz ifadesizliğimi tekrar takınmama yardımcı oldu. Ama oysaki içimde yine paramparça hayalkırıklıkları yaşanıyordu şuan bağıra bağıra ağlamak istiyordum en çokta babamı istiyordum ama bunu onlara kesinlikle belli etmeyecektim. Ben içimdeki savaşlarda boğuşurken annemin toparlamasıyla sonunda eve giriş yaptık.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bu olaylı girişimizin üzerinden bir hafta geçmişti. Bu bir haftada Çınar'ın barışma çabalarına verdiğim

"Affedilecek bir şey yok Çınar sonuçta sende haklısın ben sende ki yerimi yıllar önce öğrenmişken şimdi farklı tepki beklemem hataydı ." cevabım evdekileri daha çok yıkmıştı sanırım. Ama bu olayları düşünüp kafa yoracak, kendimi dinleyecek vaktim olmadı. Çünkü geldiğimden beri akrabalarım ve özellikle meraklı mahalleliler yüzünden evde hergün bir misafir hergün bir curcuna vardı.

Bu kalabalık tanışma sayesinde mahallede sevdiğim, yaşlılardan bir tek Nevin teyze olduğunu anladım. Çünkü o bir olayı yargılamadan önce çift taraflı bakabiliyordu. Nevin teyze annemin yakın arkadaşı ve Ali'nin de annesiydi. Ali... Ona karşı anlamlandıramadığım bir sempatim var. Belkide bu küçükken buraya her geldiğimde benimle Çınar'dan daha çok ilgilenmesindendir kim bilir.

İçten içe bilsemde kabullenmesi zor duygular içerisindeyim Ali 'ye karşı aslında ona karşı en çok hissettiğim duygu minnet. Evet minnet çünkü şu zamana kadar gerek çift adımı kullanması gerekse hareketleri beni ben olarak kabullendiğini , Mia ya da Duru arasında seçim yapmam gerekmediğini ikisinin de ben olduğumu hissettirdiğindendi sanırım bu minnetim.