[Κεφάλαιο 13ο]
«Τι εννοείς την χτύπησες; Πες μου τι στο διάολο έγινε;» απαιτώ.
«Τσακωθήκαμε άσχημα και την χτύπησα. Εκείνη χτύπησε στο τραπέζι και έπεσε κάτω. Δεν... δεν έχει ξυπνήσει ακόμα. Έλα μαζί μου στο σπίτι σε παρακαλώ, δεν ξέρω τι να κάνω. Θα... θα τρελαθώ.» είπε και είδα τα χέρια του που έτρεμαν.
«Ναι έρχομαι, πάμε!»
Φύγαμε αμέσως. Στον δρόμο δεν ανταλλάξαμε καμία κουβέντα. Δεν ήξερα τι να ρωτήσω ή τι να πω. Ελπίζω απλά όλα να είναι καλά και η Αμέλια να μην έχει πάθει τίποτα σοβαρό. Τι στο διάολο έγινε που τον έκανε να τσακωθούν έτσι και να την χτυπήσει; Γιατί δεν συγκρατήθηκε; Γιατί απλά δεν με πήρε τηλέφωνο να μου το πει; Έπρεπε να έρθει ως το σπίτι; Και αν έπαθε τίποτα; Καλύτερα να μην φρικάρω... πρέπει να παραμείνω ψύχραιμος.
Φτάνοντας, άνοιξα εγώ την πόρτα, γιατί ο Τάιλερ έτρεμε ολόκληρος σαν το ψάρι. Μπαίνοντας μέσα, βρήκα την Αμέλια στο πάτωμα. Την πήρα αγκαλιά και την έβαλα στον καναπέ. Έλεγξα να δω αν παίρνει ανάσα και ευτυχώς ήταν ζωντανή. Πήγα στην κουζίνα και πήρα ένα ποτήρι νερό. Με τον χέρι μου πέταγα μερικές σταγόνες στο πρόσωπό της, αλλά τίποτα. Ύστερα το έχυσα όλο. Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που νόμιζα πως θα πεταχτεί έξω. Μετά από μερικά βασανιστικά δευτερόλεπτα άνοιξε τα μάτια της. Νιώθω λες και έφυγαν δέκα κιλά από πάνω μου. Ο Τάιλερ και εγώ αφήσαμε μια βαθιά ανάσα που, εγώ προσωπικά, δεν ήξερα καν πως κρατούσα.
«Αμέλια...» λέει απαλά ο Τάιλερ. Μόλις πάει να την πλησιάσει εκείνη μαζεύεται στην γωνία του καναπέ. Ωχ...
«Φύγε...» λέει αδύναμα βάζοντας τα χέρια της στο πρόσωπό της.
«Σε παρακαλώ...» μόλις πήγε να την πλησιάσει σηκώθηκε.
«Φύγε!» φώναξε και πήγε στην κουζίνα.
«Γαμώτο!» είπε πνιχτά ο Τάιλερ και έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπό του.
«Θα πάω να της μιλήσω εγώ εντάξει;» είπα και τον σκούντηξα απαλά στον ώμο του.
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και πήγα αργά προς την κουζίνα. Την βρήκα να κάθεται στο τραπέζι. Είχε το πρόσωπό της μέσα στις χούφτες της και έκλαιγε. Μόλις ακούμπησα τον ώμο της, πετάχτηκε όρθια αμέσως. Με κοίταξε στα μάτια, ύστερα έτρεξε προς το μέρος μου και με πήρε μια σφιχτή αγκαλιά. Η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα, όμως τύλιξα τα χέρια μου γύρω από την μέση της. Είχα πολύ καιρό να αγκαλιάσω κοπέλα και είχα σχεδόν ξεχάσει πως το κάνουν. Μετά από μερικά λεπτά απομακρύνθηκα και την κοίταξα.
«Θες να μου πεις τι έγινε;» ρωτάω απαλά και εκείνη κουνάει καταφατικά το κεφάλι της. Καθόμαστε δίπλα-δίπλα στο τραπέζι.
«Τσακωθήκαμε γιατί... γιατί έμαθε πως είμαι ακόμα ερωτευμένη με... με τον Ζοζέφ. Με άκουσε που μιλούσα με την μαμά μου και... νευρίασε. Πρώτη φορά τον είδα τόσο νευριασμένο Χάρρυ...» λέει και σκουπίζει τα δάκρυά της. Δεν με κοιτάει καν στα μάτια...
«Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου. Δεν σε αδικώ, που μπορεί να έχεις ακόμα μερικά συναισθήματα για τον Ζοζέφ, όμως σκέψου πως ένιωσε ο Τάιλερ. Πληγώθηκε ο εαυτός του και το 'εγώ' του. Προσπάθησε να έρθεις λίγο στην θέση του. Δεν θα σου άρεσε να ξέρεις πως το αγόρι που είσαι ερωτευμένη, έχει αισθήματα για κάποιον άλλο. Δεν λέω πως έπρεπε να σε χτυπήσει απλά εννοώ...»
«Καταλαβαίνω... έχεις δίκιο. Το έχω νιώσει... το ξέρεις... λες να πάω να του...»
«Δεν χρειάζεται.» μας διακόπτει η φωνή του Τάιλερ. Στηρίζεται στην πόρτα απέναντί της.
«Τάιλερ...»
«Ίσως είναι καλύτερα να το τελειώσουμε. Να σου αφήσω χρόνο και χώρο να σκεφτείς και να ξεκαθαρίσεις τι θέλεις. Να δεις τι νιώθεις και... και βλέπουμε...» την διακόπτει. Από το πρόσωπό του φαίνεται πως δεν του αρέσει αυτή η ιδέα. Η Αμέλια με κοιτάει προτού απαντήσει.
«Μα Τάιλερ εγώ δεν...»
«Ίσως είναι καλύτερα... ίσως τελικά δεν νιώθεις... ότι εγώ. Ίσως χρειάζεσαι τον χρόνο σου να ξεπεράσεις τον Ζοζέφ. Ίσως δεν είμαι αυτό που...» πριν ολοκληρώσει η Αμέλια είχε σηκωθεί όρθια και είχε το πρόσωπό του ανάμεσα στις χούφτες της.
«Συγγνώμη...» του είπε. Και οι δυο έκλαιγαν... εγώ σηκώθηκα από την θέση μου και έφυγαν. Καλύτερα να τους άφηνα μόνους...
(ΑΥΤΆ ΓΙΑ ΣΉΜΕΡΑ. ΈΒΑΛΑ ΤΡΙΑ ΔΙΌΤΙ ΘΑ ΠΆΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΊΣ ΜΟΥ ΈΝΑ ΤΡΙΉΜΕΡΟ ΣΤΟ ΧΩΡΊΟ ΚΙ ΔΕΝ ΈΧΕΙ INTERNET ΕΚΕΊ, ΆΡΑ ΕΠΌΜΕΝΟ ΘΑ ΜΠΕΙ ΑΠΌ ΔΕΥΤΈΡΑ. ΕΛΠΊΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΆΡΕΣΕ. ΑΝ ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΆΝΕΙ ΚΌΠΟ ΚΆΝΤΕ VOTE ΣΤΑ ΚΕΦΆΛΑΙΑ ΚΑΙ ΑΦΉΣΤΕ ΈΝΑ ΣΧΌΛΙΟ. ΣΑΣ ΑΓΑΠΏ ΤΑ ΛΈΜΕ ΣΎΝΤΟΜΑ!<3 xx)
أنت تقرأ
Ο Γείτονας 2: Kill me or Save me!
أدب الهواة«Όσο υπάρχουν μυστικά είναι αδύνατο να υπάρξει και εμπιστοσύνη. Όμως... Ισως τελικά ειναι καλύτερα καποια πράγματα να μην μαθαίνονται ποτε...!»
