Ο Γείτονας 2: Kill me or Save me!

~Κεφάλαιο 20ο~

[Κεφάλαιο 20ο]

(AKΟΎΣΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΑΠΌ ΔΊΠΛΑ ΌΣΟΙ ΜΠΟΡΕΊΤΕ)

«Ξεκίνα! Και θέλω όλη την αλήθεια από την αρχή!» λέω απαιτητικά. 

«Ωραία... αυτός που με έβαλε να σε σκοτώσω είναι ο Μπεν. Είναι ο αρχηγός από την συμμορία των έμπορων ναρκωτικών που δούλευες. Μπορεί να μην με θυμάσαι, αλλά εγώ σε θυμάμαι. Δούλευα και εγώ εκεί, ακόμα δουλεύω. Ήμουν και είμαι το δεξί του χέρι. Όταν λοιπόν έφυγες, εκείνος το θεώρησε σαν προδοσία και με έβαλε να σε σκοτώσω. Όπως καταλαβαίνεις υπάρχει σχέδιο... θες να το...»

«Πες το!» την διακόπτω απότομα και ξεφυσάει.

«Σχεδόν τίποτα από όσα σου είπα δεν ισχύει. Ναι, η μητέρα μου πέθανε πέρυσι, αλλά από καρκίνο όχι από τον πατέρα μου. Ποτέ του δεν με βίασε, ούτε μια φορά γιατί πολύ απλά είναι και εκείνος νεκρός. Δούλευε για τον Μπεν, όμως επειδή τον πρόδωσε, τον σκότωσε. Ο τύπος που υποτίθεται είναι ο «πατέρας» μου και με «βίαζε», είναι συνάδελφός μου από τον Μπεν. Σε είδαμε που έφυγες και... βάλαμε μπρος το σχέδιο. Όταν σε είδα πως ερχόσουν, μπήκε σε εφαρμογή και όλα λειτούργησαν όπως τα είχαμε υπολογίσει. Γαμώτο σου Χάρρυ! Πίστευα πως δεν θα την πατήσεις αλλά έπεσα έξω! Όταν ήρθε σπίτι σου ήταν και αυτό υπολογισμένο. Έπρεπε να σε μαχαιρώσει ακριβώς εκεί που σε μαχαίρωσε. Εγώ θα σε έσωνα και θα με εμπιστευόσουν. Έτσι... σε λίγες μέρες θα... θα...» κόλλησε αλλά ήξερα τι θα έλεγε.

«Θα με σκότωνες. Ώστε... όλα ήταν υπολογισμένα και εγώ σαν μαλάκας πήγα και έπεσα μέσα στην παγίδα. Όλα... τα δάκρυά σου, τα λόγια σου, οι αγκαλιές σου... όλα ψεύτικά. Όλα!» φώναξα και πήγα να φύγω, όμως το χέρι της τυλίχτηκε στον καρπό μου και με κράτησε πίσω. 

«Χάρρυ όχι δεν είναι...»

«Έτσι; Άννα μόνη σου το είπες. Όλα ήταν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο από τον Μπεν κι πήγαινε μια χαρά.» την διέκοψα. «Ο Λουκ το ήξερε;» συνέχισα.

«Ναι... αλλά... γι' αυτό τσακωνόμασταν... δεν ήθελε να συμμετάσχει, δεν ήθελε να τον μπλέξω. Γιατί σε συμπάθησε και... ήθελε να έχει καθαρή την συνείδησή του.»

«Μάλιστα...» τουλάχιστον ο φίλος μου δεν με πρόδωσε όπως η κοπέλα που μου αρέσει. Αλλά καλός μαλάκας είμαι και εγώ... πήγα και ερωτεύτηκα την δολοφόνο μου. Γι' αυτό δεν ήρθε να με δει στο νοσοκομείο ούτε μια φορά... Ένα μπράβο στον μαλάκα Χάρρυ!

«Χάρρυ... μπορεί όλα όσα...»

«Όχι δεν θέλω να ακούσω!» την διέκοψα. Άνοιξα την πόρτα, όμως πριν φύγω γύρισα να την κοιτάξω. Τα μάτια της γεμάτα δάκρυα... ακόμα και τώρα μια χαρά υποκρίνεται. «Το λάθος είναι που σε ερωτεύτηκα σαν καλός μαλάκας που είμαι.» ψιθύρισα και πριν προλάβει να μιλήσει έφυγα κλείνοντας απαλά την πόρτα πίσω μου...