Ο Γείτονας 2: Kill me or Save me!

~Κεφάλαιο 38ο~

[Κεφάλαιο 38ο]

Μόλις έφυγαν τα παιδιά, η Άννα έκατσε στον καναπέ και ξεφύσησε. Είναι πολύ επικίνδυνο αυτό που πάμε να κάνουμε, αλλά αξίζει να το ρισκάρουμε. Πηγαίνω στην κουζίνα και πίνω ένα ποτήρι νερό. Λίγο μετά νιώθω δυο χέρια να τυλίγονται γύρω από την κοιλιά μου και ένα πρόσωπο να ακουμπάει στην μέση της πλάτης μου. Η Άννα...

Καθόμαστε έτσι για λίγο, ώσπου αφήνω το ποτήρι στον νεροχύτη και γυρίζω για να την κοιτάξω. Κάθομαι σε μια καρέκλα και κάθεται πάνω μου. Τυλίγει τα πόδια της γύρω από την μέση μου και τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου. Τα δικά μου είναι γύρω από την μέση της και τα μέτωπά μας ακουμπάνε, με τα χείλια μας να βρίσκονται εκατοστά το ένα από το άλλο.

«Φοβάμαι...» ψιθύρισε.

«Και εγώ λίγο...»

«Δεν θα αντέξω να πάθει τίποτα ο Λουκ ή εσύ.» με κοιτάζει στα μάτια.

«Χμ... ελπίζω πως όλα θα πάνε καλά.» την κοιτάζω και εγώ. Μέσα από τα μάτια της φαίνεται ο φόβος και η ανησυχία.

«Χάρρυ...»

«Ναι...»

Δεν μίλησε, απλά ένωσε τα χείλη μας σε ένα απαλό φιλί. Λίγο μετά οι γλώσσες μας μπήκαν στο παιχνίδι και έκαναν το φιλί πιο παθιασμένο, μέσα από το οποίο φαινόταν πόσο πολύ θέλαμε ο ένας τον άλλο. Τα χέρια μου μεταφέρθηκαν στα οπίσθιά της και τα έσφιξα αχόρταγα, κολλώντας την κι άλλο πάνω μου, με τα σημεία μας να συναντιούνται.

Ήθελα τόσο καιρό να την νιώσω και επιτέλους ήρθε η στιγμή. Μόλις την σήκωσα για να την πάω στο δωμάτιο, άκουσα το κουδούνι. Γαμώ την πουτάνα μου δηλαδή! Ποιος στο διάολο είναι; Τώρα βρήκε να έρθει; Σταμάτησα το φιλί μας και την άφησα να κατέβει. Βλαστήμησα και εκείνη ξεφύσησε. Έκατσε στον καναπέ ανοίγοντας τηλεόραση και εγώ πήγα στην πόρτα. Την άνοιξα και μόλις είδα ποιος ήταν την έκλεισα με δύναμη. Η Άννα σηκώθηκε και ήρθε απέναντί μου.

«Ποιος ήταν;»

«Κανείς!» είπα απότομα και το κουδούνι ξανά χτύπησε.

«Ανοίγω εγώ.»

«Όχι δεν...» δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω και η Άννα άνοιξε την πόρτα. Γαμώτο!

«Γεια σου. Είμαι η Τζέμμα, η αδελφή του Χάρρυ.» είπε η αδελφή μου και προέκτεινε το χέρι της για χειραψία.

«Εεμ... εγώ είμαι η Άννα, η κοπέλα του Χάρρυ.» απάντησε άβολα η Άννα.

Γύρισε να με κοιτάξει με ένα βλέμμα σαν να με ρωτάει: ''Γιατί έκλεισες την πόρτα στην αδελφή σου;'' και ανταπέδωσε την χειραψία. Το βλέμμα της Τζέμμα έπεσε πάνω μου. Είχε αλλάξει από τότε που την θυμάμαι... έχω πολλά χρόνια να την δω, έξι νομίζω. Έχουν γίνει πολλά που... με μια εμφάνισή της δεν πρόκειται να ξεχάσω.

«Τι θες εδώ;» ο τόνος μου απότομος.

«Θέλω... να ξανά γίνω η αδελφή σου...» είπε και χαμογέλασε όσο πιο ευχάριστα μπορούσε...

ΟΠ ΟΠ ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ; ΒΟΜΒΑ;; ΧΕΧΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΣΑ ΕΧΤΕΣ ΑΛΛΑ ΓΥΡΙΣΑ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. ΝΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΩ ΣΕ ΟΣΕΣ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΩΣ ΕΧΩ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΦΑΝ ΦΙΚ ΜΕ ΤΟ ΛΟΥΙ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ *Management Relationship*. ΟΣΕΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΤΕ ΡΙΞΤΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ. ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΣΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ VOTE ( 🌟 ) ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. ΤΑ ΛΕΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ. <3