Ο Γείτονας 2: Kill me or Save me!

~Κεφάλαιο 42ο~

Ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πως όλα όσα κάναμε απλά έπεσαν στο κενό. Ήμουν τόσο σίγουρος πως το σχέδιο μας θα πετύχενε που είχα ενθουσιαστεί κιόλας. Θέλω τόσο πολύ να ξεμπλέξω από όλη αυτή την ιστορία το συντομότερο δυνατό. Πρέπει να σκεφτώ κάτι που θα μας γλιτώσει όλους από όλο αυτό το πανηγύρι! Άλλωστε δεν υπάρχει περίπτωση να διακινδυνεύσω την ζωή κανενός που δεν φταίει. Όμως οι θέση μου είναι πολύ λεπτή. Μια λάθος κίνηση και... μπαμ!

Τώρα απλά καθόμαστε στο σπίτι της Άννας χωρίς να λέμε κάτι. Κοιτάζουμε προς εκατό διαφορετικές κατευθύνσεις σκεπτόμενοι ο καθένας τα δικά του. Ίσως είναι καλύτερα αν παω στον Μπεν ξανά. Ναι, δεν θα είμαι περήφανος για την δουλειά που θα κάνω από εδώ και μπρος, όμως το προτιμώ από το να νιώθω τύψεις ότι κάποιος πέθανε εξαιτίας μου. Αυτό θα είναι χειρότερο και καταστροφικό για τον χαρακτήρα μου. Είμαι σίγουρος πως θα έχουν όλοι αντιρρήσεις, όμως είναι για το γενικό καλό.

«Παιδιά...» λεω χαμηλόφωνα και τα κεφάλια όλων γυρίζουν προς το μέρος μου. Πολλά ζευγάρια ματιών επικεντρώνονται πάνω μου περιμένοντας να ακούσουν τι θα πω. Είδη αγχώθηκα... «Αποφάσισα τι θα κάνω τελικά...» καταπίνω και τους κοιτάζω όλους έναν προς έναν. Παίρνω μια βαθιά ανάσα. «Θα γυρίσω πίσω στον Μπεν!» λέω γρήγορα, όμως αρκετά καθαρά ώστε να με καταλάβουν όλοι.

Τα μάτια όλων ανοίγουν διάπλατα και ο Ζοζέφ χαμογελάει ειρωνικά. Είμαι σίγουρος πως ήξερε από την αρχή πως θα διαλέξω αυτό. Με έχει μάθει καλύτερα από τον καθένα πλέον. Όσο θυμάμαι πως στην αρχή τον σιχαίνοσουν και με εκνεύριζε και τελικά τώρα έχουμε φτάσει να είμαστε... κολλητοί είναι αστείο και ταυτόχρονος τραγικό. Οι υπόλοιποι απλά με κοιτάζουν ακόμα σοκαρισμένοι. Η Άννα δεν μιλάει, απλά κοιτάζει αλλού. Θα ήθελα πολύ να ξέρω τι σκέφτεται, όμως δεν πρόκειται να την ρωτήσω. Άλλωστε και εκείνη το ίδιο θα έκανε για μένα. Ελπίζω απλά να καταλαβαίνει αν και μπορώ να φανταστώ τι σκέφτεται.

«Γιατί Χάρρυ;» ρωτάει ο Λουκ.

«Είναι το καλύτερο για όλους. Θα είστε ασφαλής όπως και εγώ. Απλά θα κάνω μια... όχι τόσο νόμιμη δουλειά. Όλα θα πάνε...»

Πριν προλάβω να ολοκληρώσω την πρόταση μου όταν ακούω μια πόρτα να κοπανάει. Κοιτάζω δίπλα μου και βλέπω πως η Άννα δεν είναι εκεί που βρισκόταν πριν μερικά δευτερόλεπτα. Τελικά την πείραξε πολύ η απόφαση μου. Σκοπεύω να της εξηγήσω για ποιον λόγο το διάλεξα αυτό, όμως αν είναι έτσι... δεν νομίζω να καταλάβει ή να βγάλουμε κάποια άκρη. Θα περιμένω να φύγουν οι άλλοι, ώστε να είμαστε μόνοι μας και να έχει ηρεμήσει λιγάκι από το πρώτο σοκ.

«Θα βρούμε μια άλλη λύση!» λέει αμέσως η Νίνα.

«Συμφωνώ. Τόσα μυαλά εδώ μέσα, κάτι θα σκεφτούμε.» συνεχίζει ο Τζειμς.

«Δεν νομίζω πως θα βρούμε καμία ενδιάμεση λύση που να μπορούμε να αποφύγουμε να βρούμε κάποιον από εμάς νεκρό...» λεω ξεφυσώντας.

«Δεν ξέρω Χάρρυ. Έχω ακόμα πολλές αντιρρήσεις!» λέει η Μπεατρίξ.

«Δεν υπάρχει χρόνος παιδιά. Όλα θα πάνε καλά.» χαμογελάω τόσο ψεύτικα που ούτε εγώ δεν πιστεύω τα λόγια μου.

«Δεν ξέρω τι να πω. Το σίγουρο είναι πως δεν συμφωνώ καθόλου με το όλο σχέδιο. Ξέρω πως νοιάζεσαι για εμάς και τα λοιπά, όμως όσο νοιάζεσαι εσύ για εμάς, άλλο τόσο νοιαζόμαστε και εμείς για σένα. Επίσης ξέρω πως δεν πρόκειται να σου αλλάξω γνώμη που να σε βαράω με σκουπόξυλο, οπότε θα σε αφήσω, για την ώρα, σε αυτό που έχεις αποφασίσει.» λέει ο Ζοζέφ.

«Σ' ευχαριστώ π...»

«Όμως αν πεθάνω ή πεθάνεις ένα σου λέω. Να με περιμένεις στην κόλαση για πολύ ξύλο αδελφέ.» με διακόπτει και αρχίζουμε να γελάμε όλοι μαζί.

Είναι από εκείνα τα γέλια που είναι γεμάτα πόνο και φόβο. Από εκείνα τα γέλια που ξέρεις πως... ίσως να είναι τα τελευταία. Που απλά γελάς γιατί δεν ξέρεις αν θα ξανά γελάσεις. Που θέλεις να χαρείς τώρα, γιατί δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον. Πέρα απ' όλα τα άλλα, και εγώ έχω αρκετές αμφιβολίες και φοβάμαι, όμως δεν πρόκειται να σκέφτομαι έτσι. Μακάρι οι αμφιβολίες μου να βγουν ψεύτικες. Δεν θα αντέξω να χάσω κανέναν τους. Η παρέα μου που μου στάθηκε και μου στέκεται, ακόμα και τώρα, σε όλα. Από το θάνατο της Φαμπιάνας, που ήταν η χειρότερη σελίδα του δικού μου βιβλίου, μέχρι και τώρα που μπορεί να είναι η τελευταία μου σελίδα, χωρίς το κλασσικό, happy end. Ο Λουκ που στο πρόσωπό του βρήκα τον εαυτό μου, πριν απ' όλα αυτά και τον λάτρεψα σαν να ήταν δικός μου αδελφός. Την Άννα... που είμαι ερωτευμένος μαζί της από της πρώτη στιγμή που την αντίκρισα κι συνεχίζω να την ερωτεύομαι μέρα με την μέρα που περνάει... ΟΧΙ! Δεν πρόκειται να χάσω κανέναν από αυτούς. Καλύτερα να χαθώ εγώ παρά εκείνοι...

(ΧΕΛΛΟ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ; ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ:) ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΑΡΓΩ ΝΑ ΑΝΕΒΑΖΩ ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΦΡΟΝΤ, ΓΥΜΝ & ΣΧΟΛ ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΑΡΚΕΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΤ, ΑΝ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟ, ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. ΕΛΠΙΖΩ ΟΣΟ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΕΜΕΝΑ, ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ΣΕ ΕΣΑΣ. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΝΑ ΠΑΤΑΤΕ VOTE (🌟) ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΜΕ ΒΟΗΘΑΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΑΝΕΒΩ ΚΑΙ ΝΑ ΔΩΣΩ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΑΤΟΜΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΟ ΦΑΝ ΦΙΚ ΜΟΥ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΑΣ. ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ;* ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΧΟΛΙΑ. ΤΑ ΛΕΜΕ ΛΟΒΕΡΣ ΜΟΥ<3)