Ο Γείτονας 2: Kill me or Save me!

~Κεφάλαιο 1ο~

[Κεφάλαιο 1ο]

Μετά τον θάνατο της Φαμπιάνας έκανα πολλές βλακείες. Πήγα να κόψω της φλέβες μου, όμως δεν το έκανα. Δεν πρόλαβα βασικά, με έπιασε ο Τάιλερ πάνω στην ώρα που πήγα να ακουμπήσω την λεπίδα στον καρπό μου. Από τότε δεν ξανά δοκίμασα, όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά γιατί δεν έμενα στιγμή μόνος. Αφού σταμάτησα να το σκέφτομαι και να προσπαθώ, με άφησαν ήσυχο, όμως ανά δυο μέρες, αν δεν έβγαινα, με επισκέπτονταν και με έλεγχαν μήπως και ξανά δοκιμάσω. Ευτυχώς μετά από μερικές εβδομάδες, που είδαν πως ήμουν καθαρός, σταμάτησαν και τον έλεγχο και τις επισκέψεις.

Επίσης, κάθε νύχτα την περνούσα σε ένα μπαρ και έπινα ώσπου να μην θυμάμαι το όνομα μου. Μια νύχτα όμως, που είχα βγει να πιω πάλι, γυρνούσα στουπί από το μπαρ και βρήκα έναν τύπο μπροστά μου. Μου έκανε μια προσφορά και μέσα στην ζάλη μου δέχτηκα. Μετά από μερικές μέρες κατάλαβα σε τι συμφώνησα... έγινα έμπορος ναρκωτικών χωρίς καν να το καταλάβω. Άμα είναι μαλάκας ο άνθρωπος αυτά κάνει.

Στην αρχή ήταν καλά και μάλιστα έπαιρνα και εγώ λίγο κάθε μέρα σαν... αμοιβή. Με έκανε να ξεχνιέμαι... όλα στο μυαλό μου θόλωναν και δεν με ενδιέφερε τίποτα και κανένας. Δεν σκεφτόμουν τίποτα. Στο μυαλό μου υπήρχε μια θολούρα, σαν ομίχλη που κάλυπτε κάθε σκέψη και δεν άφηνε το μυαλό να απελευθερωθεί και να σκεφτεί. Μάλιστα, καμία φορά, φανταζόμουν πως είχα δίπλα μου την Φαμπ μου και πως με φιλούσε και μου έλεγε «Σ' αγαπώ» με την υπέροχη, μελωδική φωνή της. Όμως μια μέρα, την ώρα που έπαιρνα την... δόση μου μπήκε μέσα ο Ζοζέφ. Άκουσα μια τεράστια κατσάδα κι μάλιστα είχε δίκιο...

~Flashback~

«Ρε είσαι καθυστερημένος; Εξήγησέ μου!» άκουσα την δυνατή φωνή του Ζοζέφ. Μερικές φλέβες στον λαιμό του κάνουν την εμφάνισή τους.

«Μην φωνάζεις... το κεφάλι μου!» λέω και κάθομαι στον καναπέ.

«Βέβαια το κεφάλι σου με αυτά που κάνεις! Δεν το περίμενα από εσένα Χάρρυ! Με απογοήτευσες...» κουνούσε πέρα δώθε το κεφάλι του.

«Ζοζέφ...»

«Πόσο καιρό παίρνεις;» με διακόπτει κοφτά.

«Μερικές εβδομάδες, όχι πολύ και...»

«Σταμάτα το Χάρρυ. Καταστρέφεις τον εαυτό σου... ξέρω πως πονάς, όμως δεν ήταν μόνο η Φαμπιάνα στην ζωή σου. Είναι και οι γονείς σου, η οικογένειά σου γενικά και εμείς οι φίλοι σου. Δεν είναι μόνος σου Χάρρυ... ποτέ δεν ήσουν.» είναι τα τελευταία του λόγια πριν κοπανήσει την πόρτα και φύγει.

~Τέλος flashback~

Μετά από αυτό προσπάθησα και κατάφερα να ξεφύγω από το όλο κύκλωμα. Δεν ήταν εύκολο, παραλίγο να σκοτώσω κάποιον, όμως τελικά βγήκα χωρίς συνέπειες. Ξεκίνησα και γυμναστήριο για να αποτοξινωθώ αλλά και να ξεχαστώ, να ξεσπάσω. Τώρα καταλαβαίνω πως ήταν το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσα να κάνω και ευχαριστώ τον Ζοζέφ που με ξύπνησε πριν... αυτοκτονήσω. Τώρα είμαι μια χαρά και έχω αφήσει πίσω μου όλη αυτή την κακή ιστορία και την έχω σαν μια μακρινή ανάμνηση.

(ΓΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΣΑΣ! ΣΥΓΓΝΏΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΒΑΛΑ ΕΧΤΕΣ, ΑΛΛΆ ΉΜΟΥΝ ΌΛΗ ΜΈΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΛΛΗΤΉ ΜΟΥ ΚΑΙ ΉΘΕΛΑ ΝΑ ΤΗΣ ΑΦΙΕΡΏΣΩ ΧΡΌΝΟ ΕΠΕΙΔΉ ΠΆΕΙ ΔΙΑΚΟΠΈΣ. ΕΛΠΊΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΆΡΕΣΕ ΤΟ ΠΑΡΤ. ΚΑΝΤΕ VOTE ΑΝ ΜΠΟΡΕΊΤΕ. ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΏΣΩ ΠΩΣ ΣΤΗ ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΓΊΝΕΤΑΙ ΠΟΛΎ ΠΙΟ ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΝ! LOVE YOU xx <3)