Ο Γείτονας 2: Kill me or Save me!

~Κεφάλαιο 43ο~

Μόλις έφυγαν τα παιδιά και ο Λουκ πήγε στο δωμάτιο του, κάθισα στον σαλόνι και έκλεισα για λιγάκι τα μάτια μου. Ξεφύσησα βαριά και κοίταξα τον απέναντι λευκό τοίχο. Γιατί ρε πούστη μου πρέπει να μπλεχτούμε σαν αράχνες σε ιστό; Είναι όλα τόσο μπερδεμένα και εγώ στέκομαι κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού. Όμως, πήρα την απόφαση μου και είναι η καλύτερη για όλους. Θέλω να παω πάνω στην Άννα και να της μιλήσω, όμως φοβάμαι την αντίδραση της. Ξέρω πως είναι θυμωμένη, το διαπίστωσα άλλωστε από τον τρόπο που έφυγε πριν, αλλά δεν μου αρέσει που είμαστε έτσι. Έχω αρκετές αμφιβολίες και φοβίες για την όλη ιστορία που απλά δεν ξέρω αν θα τους ξανά δω όλους, οπότε θέλω να περάσω καλά όσο προλαβαίνω ακόμα.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ξεκινάω προς το δωμάτιο της. Η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα και αναρίθμητα στο στήθος μου. Οι παλάμες μου έχουν ιδρώσει και το άγχος με έχει κατακλύσει. Βαθιά μέσα μου το νιώθω πως θα τσακωθούμε, αλλά πρέπει να μιλήσουμε. Αφού φτάσω έξω από την πόρτα του δωματίου, χτυπάω τρεις φορές και χωρίς να περιμένω απάντηση, γυρίζω αργά το πόμολο και μπαίνω μέσα. Την βλέπω να κάθεται πάνω στο κρεβάτι της σε στάση εμβρίου και να ανασαίνει βαριά. Ή είναι πάρα πολύ θυμωμένη ή έκλαιγε πριν. Μόλις γυρίσει να με κοιτάξει διαπιστώνω πως η δεύτερη σκέψη μου βγήκε σωστή. Την πλησιάζω και κάθομαι στο κρεβάτι αντικριστά από εκείνη.

«Γιατί Χάρρυ;» κάνει την ίδια ερώτηση με τον αδελφό της.

«Είναι το καλύτερο για όλους Άννα..» χαϊδεύω το μάγουλο της, όμως γυρίζει από την άλλη.

«Δεν είναι Χάρρυ. Θα πεθάνεις και το ξέρουμε πολύ καλά και οι δυο μας αυτό. Αποκλείεται ο Μπεν απλά να σε θέλει πίσω για να συνεχίσετε από εκεί που αφήσατε τις βρωμοδουλειές σας.» λέει σκληρά. Η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική και το στομάχι μου δένεται κόμπος. Το ξέρω πως έχει δίκιο, όμως δεν θέλω να σκέφτεται έτσι. Δεν πρέπει να σκέφτεται έτσι!

«Μην σκέφτεσαι έτσι. Όλα θα πάνε...»

«Μην τολμήσεις και το πεις! Τίποτα δεν θα παει καλά! Με τέτοια θέματα δεν παίζουμε Χάρρυ.» με διακόπτει αμέσως.

«Απλά ηρέμησε εντάξει; Ξέρω πως έχεις ταραχθεί, όμως δεν χρειάζεται να τσακωθούμε.» προσπαθώ να την ηρεμήσω.

«Να ηρεμήσω; Να ηρεμήσω;» ρωτάει και αρχίζει να γελάει ειρωνικά. «Δεν πρόκειται να ηρεμήσω Χάρρυ, εκτός αν αλλάξεις γνώμη. Δεν θέλω να σε χάσω εντάξει; Είσαι ένα από τα σημαντικότερα άτομα για μένα. Δεν θα σε χάσω, επειδή εσύ θέλεις να το δεις ήρωας και να μας σώσεις όλους.»