Ο Γείτονας 2: Kill me or Save me!

~Κεφάλαιο 24ο~

[Κεφάλαιο 24ο]

Το επόμενο πρωί ξύπνησα αγκαλιά με την Άννα. Δεν κάναμε κάτι, απλά κοιμηθήκαμε μαζί. Δεν ξέρω τι έχουμε... τι είμαστε... δεν ξέρω βασικά αν θα ήθελα να είμαστε κάτι και αν ναι τι να είναι αυτό. Δεν μπορώ στην ιδέα πως είναι η δολοφόνος μου και από στιγμή σε στιγμή θα με σκοτώσει εν ψυχρό. Νομίζω πως θα πρέπει να μιλήσουμε, να δούμε τι έχουμε και τι θα κάνουμε. Την χαζεύω για λίγο ενώ κοιμάται. Τα χαρακτηριστικά της είναι τόσο γαλήνια. Τα κόκκινα ζουμερά της χείλη είναι λίγο ανοιχτά για να αναπνέει. Φαίνεται τόσο ήρεμη. Χωρίς να το καταλάβω ενώνω τα χείλη μου τα δικά της σε ένα γρήγορο και απαλό πεταχτό φιλί. Εκείνη πεταρίζει για λίγο τα μάτια της ώσπου με κοιτάει. 

«Καλημέρα.» μου λέει με τη αγουροξυπνημένη της φωνή.

«Καλημέρα.» λέω τρίβοντας την μύτη μου με την δικιά της, ενώ ένα γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη της.

Κατεβαίνω κάτω για να φτιάξω πρωινό. Τρώμε, με εκείνη πάνω στα γόνατά μου και δεν λέμε τίποτα. Μετά από λίγο σηκώνεται και πηγαίνει να ετοιμαστεί. Μόλις πάει να κλείσει την πόρτα φωνάζω το όνομά της. Γυρίζει να με κοιτάξει παραξενευμένη.

«Πρέπει να μιλήσουμε.» της λέω και εκείνη κουνάει καταφατικά το κεφάλι της πριν φύγει.

Οι ώρες περνάνε γρήγορα και ευτυχώς με τα παιδιά συναντιόμαστε στα Starbucks για να φάμε και να πιούμε κάτι. Η Άννα μου είπε πως είχαν συνάντηση με τον Μπεν για να τον ενημερώσει πως πάει το σχέδιο και πως θα περάσει από το σπίτι το βράδυ για να μιλήσουμε. Μόλις ο Τζέρεμι κι η Βικτώρια ανακοίνωσαν ότι περιμένουν παιδί, όλη παρέα τρελάθηκε στην κυριολεξία. Όλοι ενθουσιάστηκαν και χάρηκαν πάρα πολύ. Λογικό το βρίσκω. Όσο για την Αμέλια με τον Τάιλερ ακόμα να τα βρουν. Όσες φορές βγαίνουμε σαν παρέα, δεν μιλάνε μεταξύ τους και αποφεύγουν να κάτσουν μαζί ή να βρίσκονται κοντά-κοντά. Μίλησα και με τους δυο, όσο είχε γίνει η όλη μαλακία με την Άννα που δεν μιλούσαμε.

Ο Τάιλερ, από την μία, είναι ακόμα ερωτευμένος μετά από όλα όσα έγιναν. Έχει μετανιώσει όσο τίποτα αυτό το χαστούκι και την θέλει δικιά του. Θέλει να της στείλει μήνυμα ή να την πάρει τηλέφωνο και να της πει πόσο πολύ την λατρεύει, αλλά δεν το κάνει και γιατί είναι εγωιστής, αλλά και γιατί θέλει να της αφήσει χώρο και χρόνο να σκεφτεί.

Η Αμέλια, από την άλλη, ξέρει τι νιώθει, τα έχει ξεκαθαρίσει όλα και τα έχει βάλει σε μια τάξη. Δεν είναι ερωτευμένη με τον Ζοζέφ, όλο αυτό που νόμιζε πως ένιωθα δεν ήταν έρωτας, αλλά απωθημένο που απλά ξεχάστηκε και ξεπεράστηκε μετά το σοκ που έπαθε από τον χωρισμό της με τον Τάιλερ. Δεν ξέρει ακόμα αν τον αγαπάει, αλλά τον λατρεύει όσο τίποτα άλλο. Απ' όσο μου είπε, τα αισθήματα που της γεννάει ο Τάιλερ είναι πρωτόγνωρα και δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που ένιωθε για τον Ζοζέφ. Απλά φοβάται να μιλήσει με τον Τάιλερ... φοβάται να τον πάρει τηλέφωνο και να του πει πως νιώθει, γιατί νομίζει πως θα την έχει ξεπεράσει και θα έχει προχωρήσει παρακάτω. 

Πόσο λάθος κάνουν και οι δυο... από την μέρα που χωρίσανε κάθε βράδυ κλαίνε ο καθένας στο δωμάτιό του. Ο Τάιλερ σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, ενώ εκείνη στο δωμάτιό τους, στο σπίτι τους. Ναι... μένουν και χωριστά! Εδώ όταν βγαίνουμε, είναι σαν τις Μεγάλες Παρασκευές, δεν τους παίρνεις κουβέντα ούτε με το ζόρι. Άσε που συμπεριφέρονται σαν ξένοι. Δεν χαιρετιούνται, δεν μιλάνε, μόνο ανταλλάσσουν μερικές κρυφές ματιές. Μου έχουν σπάσει τα νεύρα να πούμε... εδώ εγώ είμαι ερωτευμένος με την δολοφόνο μου και αυτοί είναι έτσι για μαλακίες και ηλίθιους εγωισμούς. Χα! Το βρήκα!

"Μαλάκα Τάιλερ, στείλε της μήνυμα ή φίλα την τώρα!" στέλνω γρήγορα. Ο ήχος του κινητού του τον ξυπνάει από τις σκέψεις που είχε χαθεί για άλλη μια φορά.

"Δεν μπορώ... δεν ξέρω... όχι εδώ!" έρχεται γρήγορα η απάντησή του.

"Γαμώ την πουτάνα σου! Πηγαίνετε στις τουαλέτες ή τράβα την έξω, δεν με νοιάζει! Σταματήστε τις μαλακίες και σοβαρευτείτε! "

"Καλά καλά... αλλά άμα με απόρριψη δικιά σου η ευθύνη μαλάκα Χάρρυ! Σε εσένα θα κλαίγομαι!"

"Ρε άντε τελείωνε να πούμε. Κάτι ξέρω και σε προτρέπω. ΤΕ-ΛΕΙ-Ω-ΝΕ!"

Μου κουνάει καταφατικά το κεφάλι του και σηκώνεται από το τραπέζι. Πιάνει το χέρι της Αμέλιας και την τραβάει έξω. Όλοι μας έχουμε στρέψει το βλέμμα μας έξω από το μαγαζί, στο σημείο όπου βρίσκονται. Μετά από μερικά λεπτά  που μιλάνε, τα οποία φαίνονται σαν αιώνας, την πλησιάζει και αρχίζουν να φιλιούνται. Επιτέλους!