[Κεφάλαιο 39ο]
«Λίγο αργά δεν το θυμήθηκες;» την ειρωνεύτηκα.
«Ποτέ δεν είναι αργά...»
«Τι νομίζεις πως εγώ θέλω;» σταύρωσα τα χέρια μου.
«Χάρρυ είμαι η αδελφής σου!» τσίριξε.
«Τώρα το θυμήθηκες; Τότε... τότε δεν το ήξερες;» περπάτησα στο σαλόνι και με ακολούθησε. Αλίμονο!
«Έκανα μερικά λάθη...» έσκυψε το κεφάλι.
«Μερικά; Μερικά; Να σου φρεσκάρω την μνήμη τότε... μου συμπεριφερόσουν σαν να ήμουν σκουπίδι, είχες πηδηχτεί με όλους τους φίλους μου, έπαιρνες ναρκωτικά και όταν σε πιάσανε είπες πως ήταν δικά μου, παραλίγο να πεθάνει η μητέρα σου, γιατί όπως είδη ξέρεις εγώ είμαι υιοθετημένος και απλά μας εγκατέλειψες! Αυτά δεν τα λες μερικά!» φώναξα. Η Άννα είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα καθισμένη ακόμα στην πόρτα.
«Εντάξει, έκανα πολλά, όμως έχω αλλάξει.» με κοίταξε στα μάτια.
«Ναι εντάξει, ότι πεις.» γύρισα τα μάτια μου.
«Χάρρυ...»
«Έξι χρόνια Τζέμμα, έξι γαμημένα χρόνια με είχες ξεγραμμένο. Μιλούσες με τους γονείς μας και με εμένα τίποτα και τώρα ξαφνικά νομίζεις πως επειδή ήρθες εδώ μετανιωμένη όλα θα είναι καλά; Well, μάντεψε ξανά! Δεν πρόκειται!» φώναξα.
«Δεν μιλούσα μαζί σου όχι επειδή δεν ήθελα, αλλά επειδή ντρεπόμουν. Και... δεν σας εγκατέλειψα ακριβώς... με ανάγκασαν να φύγω.» έσκυψε το κεφάλι της.
«Υπέροχο το θέατρό σου, έχει κι άλλο ή να πάω να φάω;» σήκωσα το φρύδι μου χαμογελώντας πλάγια.
«Απλά άσε με να σου εξηγήσω. Σε παρακαλώ...»
«Οκει, έχω περιέργεια να δω τι ψέμα σκέφτηκες, θα έχει πλάκα. Άννα...» γύρισα προς το μέρος της «Έλα κάτσε μαζί μου, να γελάσουμε μαζί.» καθίσαμε στον καναπέ.
«Λοιπόν, τότε που έπαιρνα ναρκωτικά δεν τα ξεκίνησα έτσι ξαφνικά. Μπλέχτηκα με έναν τύπο, Μπεν Σάλιων λέγεται. Τα είχαμε και ανακάλυψα πως ήταν έμπορος ναρκωτικών...»
«Μπ... Μπεν; Μπεν Σάλιων είπες;» ρώτησε η Άννα.
«Ναι... τον ξέρεις;»
Η Άννα γύρισε κι με κοίταξε με ανησυχία. Αυτός ο τύπος πάντα μπροστά μου είναι. Πως στο διάολο το κάνει αυτό; Μέχρι και η αδελφή μου μπλέχτηκε μαζί του... το έχει η οικογένεια μου φαίνεται... έλεος! Κοίταξα την Άννα ξεφυσώντας και μετά κοίταξα την Τζέμμα. Είχε σμίξει τα φρύδια της και κοίταζε μια εμένα, μια την Άννα.
YOU ARE READING
Ο Γείτονας 2: Kill me or Save me!
Fanfiction«Όσο υπάρχουν μυστικά είναι αδύνατο να υπάρξει και εμπιστοσύνη. Όμως... Ισως τελικά ειναι καλύτερα καποια πράγματα να μην μαθαίνονται ποτε...!»
