Κάθοδος: Ο Εμμονικός Απαγωγέας |✔

Κεφάλαιο 20ο

《Φτάσαμε!》Φωνάζει ελπιδοφόρα η Εύη. Ο Αλέξης παρκάρει βιαστικά το αυτοκίνητο και βγαίνει έξω χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στην συνοδηγό του. 《Ναι αυτό είναι το μέρος είμαι σίγουρη. 》Καταλήγει η νεαρή κοπέλα και πλησιάζει το παλιό της 'σπίτι'.

Η καγκελόπορτα είναι αραχνιασμένη μα τα παράθυρα είναι καθαρά. Η αντανάκλαση τους φαίνεται ολοκάθαρα, δεν υπάρχει κανένα ίχνος σκόνης. Οι μαύρες κουρτίνες πέφτουν ανάλαφρα μπροστά και είναι φρεσκοπλυμμένες και άψογα σιδερομένες.

《Έχει μπει γυναίκα εδώ μέσα. Εύη αναγνωρίζεις αυτές τις κινήσεις;》Φωνάζει από μακριά ο Αλέξης και παρατηρεί καλύτερα μέσα. Ένα δερμάτινος καναπές, μια βιβλιοθήκη, τραπέζια.. όλα φυσιολογικά.

《Ναι. Θα την έχει μεταφέρει. Εφόσον την άφησε να καθαρίσει το σπίτι.. θα την έχει πάει σε μια αποθήκη. Σε μια αποθήκη που δεν γνωρίζω την διαδρομή. Σε μια αποθήκη που κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται. Μονάχα αυτός.》 Απαντά απογοητευμένη η Εύη και κοιτάζει τρομαγμένα τον Αλέξη.

《Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό. Είσαι σίγουρη πως δεν ξέρεις; Δεν θυμάσαι τίποτα;》Την κοιτάζει διαπεραστικά και αμέσως εκείνη μαζεύεται. Στρίβει το κεφάλι της προς την άλλη κατεύθυνση και λυγίζει ελαφρώς το δεξί της πόδι.

《Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο σίγουρη. Είμαι βέβαιη πως κατά την διάρκεια της μεταφοράς μου ήμουν λιπόθυμη.》Η Εύη πηγαίνει στο αυτοκίνητο αφήνοντας τον Αλέξη αναστατωμένο.

Έπεσε πάλι σε αδιέξοδο. Όσο αργεί, όσο καθυστερεί να βρει την άκρη, μία νεαρή κοπέλα βρίσκεται στα χέρια ενός τρελού. Όλα αυτά ξεκίνησαν εξαιτίας του. Δεν έδωσε εντολή για περιπολία εκείνο το βράδυ. Και αν την είχε πετύχει; Αν την είχε προλάβει, την είχε σώσει και είχε πιάσει εκείνον τον ψυχοπαθή; Αντίθετα επέλεξε να αφήσει τους αστυνομικούς να γυρίσουν νωρίς στο σπίτι τους, κάτι σαν δώρο. Ένα δώρο που προκάλεσε τον ατελείωτο πόνο μιας ολόκληρης οικογένειας. Αν δεν ήταν τόσο εγωιστής, αν σκεφτόταν και λίγο το γενικό καλό, το καλό της κοινότητας ίσως η Ιφιγένεια να ήταν στο σπίτι της τώρα.

Χτυπάει με νεύρα το περβάζι του παραθύρου και μουγκρίζει έξαλλος. Ακόμη μια φορά έπαιξε και έχασε. Έχασε την μάχη. Θα κερδίσει τον πόλεμο; Κανείς δεν ξέρει.

[...]

Η Ηλέκτρα συγυρίζει το σπίτι για τέταρτη φορά αυτό το πρωινό. Είναι αγχωμένη, ακόμη δεν έχει κανένα νέο για την κόρη της. Που να βρίσκεται τώρα; Θα είναι άραγε καλά, θα ζει ή θα την έχει αφήσει μόνη της;