Κάθοδος: Ο Εμμονικός Απαγωγέας |✔

Επίλογος

Δύο μήνες μετά

《Μητέρα έχω ραντεβού με τον γιατρό σήμερα!》Ανακοινώνει η νεαρή κοπέλα καθώς κλείνει το φερμουάρ του παναφωριού της. Η φωνή της φανερώνει μία χαρά,  μία αίσθηση ανυπομονησίας αλλά και άγχους.
《Θα με πάει ο κύριος Αλέξης. Θέλει να του δώσω κάποιες ακόμα λεπτομέρειες.》 Η Ιφιγένεια ισιάζει και τσεκάρει τις τελευταίες λεπτομέρειες στην εμφάνιση της.

《Τι ώρα να σε περιμένουμε πίσω;》Ρωτάει η αδερφή της κοιτάζοντας την με ένα πονηρό χαμόγελο ενώ κόβει λαχανικά.
《Πιστεύω πως θα έχουμε γυρίσει πριν τις δέκα. Αν αλλάξει κάτι θα σας ενημερώσω. Θα τηλεφωνήσω στην μαμά.》Η Ιφιγένεια χαϊδεύει τα ροδαλά μάγουλα της και τα μάτια της κοιτάζουν με περηφάνια την μορφή της. Καταφέρνει να χαμογελάει, να στέκεται και να αγνοεί το σκοτάδι της ψυχής και του μυαλού της. Αγνοεί τον πόνο και την τρέλα που υπάρχουν σε κάθε εκατοστό του σώματος της. Οι σκοτεινές σκέψεις αρχίζουν να γεμίζουν το μυαλό της και εκείνη βυθίζει τα νύχια της στο δέρμα της. Η κόρνα του αυτοκινήτου την ξυπνά. Τινάζει το κεφάλι της και παίρνει μια βαθιά ανάσα.

《Καλό δρόμο γλυκιά μου!》Φωνάζει η μητέρα της ενώ η Ιφιγένεια βρίσκεται ήδη στην εξώπορτα. Χαμογελάει γλυκά καθώς μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο. Ένα χαμόγελο που θα θεωρούνταν ψεύτικο.

《Χαίρομαι που σε βλέπω Ιφιγένεια.》Ο Αλέξης της πειράζει μια τούφα από τα μαλλιά της και βάζει μπρος το αυτοκίνητο.
《Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω.. Αλέξη..》Λέει χαμηλόφωνα η κοπέλα και το βλέμμα της χαμηλώνει επίσης. Νιώθει τόσο ευάλωτη και απροστάτευτη μπροστά του. Νιώθει την καρδιά της να χτυπάει ασταμάτητα και εντελώς έντονα, όχι από φόβο αλλά από ένα άλλο άγνωστο συναίσθημα. Τον τελευταίο καιρό περνάει σχεδόν όλη της την μέρα παρέα με τον Αλέξη και την αδερφή της, Πηνελόπη.

《Έτοιμη για την επίσκεψη στον γιατρό; Αν θέλεις θα σε περιμένω απ' έξω. Μετά μπορούμε να περάσουμε από ένα καταπληκτικό ζαχαροπλαστείο για να πάρουμε κάτι!》Ο Αλέξης οδηγάει προσεκτικά έχοντας τα μάτια του καρφωμένα στον δρόμο δίνοντας την ευκαιρία στην Ιφιγένεια να τον παρατηρήσει ελεύθερα. Παρατηρεί τις γωνίες του που είναι στολισμένες με μικρές ξανθές τρίχες. Παρατηρεί τα μάτια του που έχουν μια υπέροχη πράσινη απόχρωση και έπειτα κοιτάζει τα ζουμερά σαρκώδη χείλη του. Ο τύπος είναι απίστευτα γλυκός και όμορφος.

Μόλις αντιλαμβάνεται πως έχουν περάσει αρκετά λεπτά σιωπής, συντάσσει μια πρόταση και την εκφράζει ντροπαλά.
《Θέλω να είσαι μαζί μου μέσα. Με φοβίζει η αλήθεια και πόσο μάλλον με φοβίζει η αλήθεια που θα πρέπει να παραδεχτώ. Συγγνώμη που δεν σας έχω δώσει ολοκληρωμένες καταθέσεις και που έχω αρκετά κενά μνήμης. Όπως φαίνεται το μυαλό μου αρνείται να αποδεκτεί όλα αυτά που συνέβησαν και όλα αυτά που αναγκάστηκα να κάνω. Και πάλι μιλάω πολύ..》Καταλήγει η κοπέλα και τα μάγουλα της παίρνουν το πιο ροδαλό χρώμα που έχουν πάρει ποτέ.