Κάθοδος: Ο Εμμονικός Απαγωγέας |✔

Κεφάλαιο 31

Ο Αλέξης και ο Έκτορας πριν καν ξημερώσει έχουν συναντηθεί σε μια καφετέρια που είναι ανοιχτή εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Και οι δύο έχουν φέρει μαζί τους όσα περισσότερα λεφτά κατάφεραν να μαζέψουν μέσα σε ένα βράδυ.

《Αυτά είναι όλα;》Οι σακούλες μέσα τους κρύβουν τουλάχιστον χίλια ευρώ.
《Ηλικιωμένο θα λαδώσουμε όχι μαφιόζο Έκτορα!》Τον επιπλήττει με ψυχρή φωνή ενώ σταγόνες ιδρώτα έχουν ήδη συσσωρευτεί στο μέτωπο του. 《Εξ' άλλου ίσως να είναι έντιμος και όχι τόσο σκάρτος. Αν καταφέρουμε να τον πάρουμε με το μέρος μας όλα θα πάνε καλά.》 Συμπληρώνει με ευστοχία ο Αλέξης ενώ κάθεται άνετα στην καρέκλα.

《Δεν βλέπω την ώρα να ξεσκεπάσω τον Νέιθαν και να πάρω πίσω την αδερφή μου.》Ο Έκτορας σηκώνεται και ένα σαρδόνιο χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του.
《Μην προτρέχεις. Σε θέλω στο σπίτι του. Θέλω να παρακολουθείς την κόρη του και να-》
《Καλύτερα να πας εσύ. Δεν θέλω να καταλήξω στην φυλακή. Δεν είμαι αστυνομικός και αυτή μου η πράξη θα με φέρει στα δικαστήρια!》Ο Έκτορας βιάζεται να υπερασπιστεί την θέση του διότι ξέρει πως με την δικαιοσύνη δεν πρέπει να τα βάζει κανείς.

《Σου υπόσχομαι πως δεν θα βρεις τον μπελά σου. Εγώ θα σε χρησιμοποιήσω και μόνο  αν θες μπορούμε να ισχυριστούμε πως είσαι αστυνομικός. Στο κάτω κάτω κανείς δεν θα το μάθει.》Ο ήλιος έξω έχει ανέβει στον ουρανό αλλά όλοι ξέρουν πως είναι εικονικός. Οι βαθμοί πέφτουν από το μηδέν και σε κάθε γωνιά υπάρχει ένα μεγάλο μέρος πάγου.

《Άρα θα τον ξεγελάσουμε;》Ρωτά όλο περιέργεια ο Έκτορας.
《Μεριές φορές πρέπει να χρησιμοποιήσεις το πιο αθέμιτα μέσα για να κερδίσεις αυτό που θες. Σε κοινή γλώσσα.. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα .》Ο Αλέξης σηκώνεται και φοράει το αστυνομικό του τζάκετ. Χωρίς να το πολυσκεφτεί βγάζει από τον σάκο ακόμα ένα τζάκετ και το δίνει στον Έκτορα. 《Αν σου ζητήσουν σήμα θα αρνηθείς. Κάτι που ισχύει είναι πως δεν δείχνουμε το σήμα μας σε όποιον να 'ναι. Εσύ λοιπόν θα καλοπιάσεις την κόρη του αλλά όταν σε πάρω τηλέφωνο θα το παίξεις κακοποιός -όχι μπροστά της προφανώς.》 Ο Έκτορας κρέμεται από τα χείλη του.

Χαίρεται που φαίνεται χρήσιμος σε κάτι τόσο σημαντικό. Πάντα το μυστήριο τον προσελκούσε και του κέντριζε το ενδιαφέρον. Παλιότερα προσπαθούσε με κάθε τρόπο να περάσει σε αστυνομική σχολή,  τα αθλήματα ήταν το εύκολο κομμάτι καθώς πάντα είχε μια επαφή μαζί τους. Τα  θετικά μαθήματα όμως ήταν το εμπόδιο του. Οι πράξεις δεν μπορούσαν να χωρέσουν στο νου του και ο ίδιος -χωρίς φροντιστήρια - δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες των καθηγητών του. Επίσης είχε έναν πατέρα ο οποίος τον πίεζε και απαιτούσε να ακολουθήσει την δική του πορεία. Έτσι, ο ίδιος λάδωσε τους καθηγητές και ο γιος του απέκτησε το πτυχίο της νομικής με την ίδια διαδικασία. Κι όμως, τόσα λεφτά ξοδεύτηκαν και εκείνος ποτέ δεν αγάπησε αυτό που έκανε. Και δεν θα το αγαπήσει. Γιατί δεν ήταν επιλογή του. Γιατί δεν προσπάθησε να διαβάσει. Γιατί δεν θέλει να ανήκει στα κακομαθημένα παιδιά. Εκείνος ποτέ δεν ζήτησε κάτι τέτοιο. Κι όμως ο μπαμπάς του για να εκπληρώσει τους δικούς του στόχους τον  ανάγκασε να ακολουθήσει τον δρόμο του.