Κάθοδος: Ο Εμμονικός Απαγωγέας |✔

Κεφάλαιο 52

46 ώρες πριν το τέλος

Ο Χάρης και η Ηλέκτρα μιλούν στους αστυνομικούς για ακόμη μία φορά. Η ώρα έχει περάσει και σκοτάδι έχει καλύψει τον ουρανό. Ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά, κομμάτια πάγου δημιουργούνται και οι άνθρωποι κάνουν τα τελευταία ψώνια. Σε δύο μέρες είναι Χριστούγεννα.

Η Ηλέκτρα σκουπίζει τα δάκρυα της και τα μάτια της ταξιδεύουν στο άδειο της σαλόνι. Φέτος δεν έχει ψυχή, δεν υπάρχει το δέντρο, οι πολύχρωμες κάλτσες, το τζάκι καίει αδύναμα και οι γυρλάντες βρίσκονται στην αποθήκη μαζί με τα λαμπιόνια και την φάτνη.

Οι αστυνομικοί έχουν εξετάσει τον χώρο και αφού αποχαιρετούν την οικογένεια, επιστρέφουν στην ζωή τους. Έχουμε κουραστεί και αυτοί, τόσα χρόνια προσπαθούν να βρουν τον εγκληματία που κρύβεται πίσω από τις απαγωγές χωρίες επιτυχία. Αν και συμμερίζονται τον πόνο των οικογενειών, πλέον το θεωρούν άδικο κόπο να ασχολούνται με αυτήν την υπόθεση. Επομένως προτιμούν να γυρίσουν στις ζωές τους και να γιορτάσουν την ωραιότερη γιορτή του χρόνου, τα Χριστούγεννα.

Η Ηλέκρτα συγυρίζει το σπίτι και έπειτα κοιτάζει τον μεγάλο άδειο χώρο στην δεξιά πλευρά του σαλονιού. Εκεί κάθε χρόνο έμπαινε το καταπράσινο δέντρο.
《Χάρη θέλω να στολίσω το δέντρο. Λέω να βάλουμε και φωτάκια, να καθαρίσουμε..》 Η νοσταλγική της φωνή φτάνει σαν λύτρωση στα αυτιά του.
《Συμφωνώ! Ούτε εγώ μπορώ να βλέπω το σπίτι μας τόσο άψυχο. Είμαι σίγουρος πως ο Θεός θα βάλει το χέρι Του και θα μας βοηθήσει. Είναι η γιορτή Του, η γέννηση Του, δεν θα μας αφήσει έτσι. Απλώς πρέπει να κάνουμε υπομονή και να Τον εμπιστευτούμε.》Η Ηλέκτρα βουρκώνει και κουνάει το κεφάλι της συγκινημένη.

《Φέρε τα στολίδια ώσπου εγώ να βγάλω τα χριστουγεννιάτικα διακοσμιτικά. Μετά θα φτιάξουμε και γλυκά.》Η Ηλέκτρα του δίνει εντολές και εκείνος πηγαίνει με γρήγορα βήματα στην αποθήκη για να τις εκτελέσει. Βρίσκει το δέντρο τοποθετημένο με προσοχή στην άκρη της αποθήκης και παρατηρεί προβληματισμένος τις υπόλοιπες έξι σακούλες με τα στολίδια. Πότε πρόλαβαν και έγιναν τόσες πολλές;

Η Ηλέκτρα στολίζει με προσοχή το σαλόνι της και βρίσκει στην κούτα τις ευχές, τα γράμματα και τις φωτογραφίες προηγούμενων χρόνων. Στο πλάι βρίσκει τις φετινές ευχές των παιδιών της. Η οικογένεια Ιωάννου είχε σαν έθιμο, κάθε χρόνο, τα παιδιά να γράφουν ευχές και γράμματα και να τα τοποθετούν κάτω από το δέντρο, ακριβώς δίπλα στην φάτνη. Σκοπός ήταν να εκπληρωθούν τα αιτήματα τους. Συνήθως τις ευχές τις έγραφαν στην αρχή ή στην μέση του χρόνου έτσι ώστε να δουν αν πρόλαβαν να εκπληρωθούν.