"Hyung......"
တိုးလ်လ်ေခၚသံေလးေၾကာင့္ Jiwon ထိုင္ေနရင္းမွ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းငံု႔ကာ ရပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
"အာ...ေကာင္ေလးေတာင္ေရာက္လာၿပီလား။ လာေလ hyung ေဘးလာထိုင္"
သူထိုင္ေနသည့္ ေဘးေနရာကိုပုတ္ကာ လာထိုင္ခိုင္းေတာ့ မဝံ႕မရဲျဖင့္ ေျဖးေျဖးခ်င္းတိုးလာကာ ေလၽွာက္လာသည္။
ဘာေတြ တြန္႔ဆုတ္ေနရတာလဲေကာင္ေလးရာ....ဘာေတြကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ ေတြေဝေနတဲ့ပံုစံျဖစ္ေနရတာလဲ....
သူတို႔အခုေရာက္ေနတာ Han ျမစ္ကမ္းေဘးတြင္ျဖစ္သည္။ အရာအားလံုးကို အဆံုးသတ္ခ်ိန္တန္ၿပီမို႔၊ေကာင္ေလးကို သူလက္လႊတ္ေပးခ်ိန္တန္ၿပီမို႔ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ေတြ႕ရန္သူလွမ္းခ်ိန္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
မနက္ခင္းရဲ႕ေနျခည္ႏုႏုေအာက္မွာ ေကာင္ေလးက လင္းလဲ့ေနသည္။ မ်က္ကြင္းေလးေတြညိဳေနပံုေထာက္ရင္ ညက Kim Jongin ဆီကညဥ့္နက္မွ ျပန္လာသည္ထင္၏။ ေဘးလူေတြေတာင္ ရိပ္မိေနတဲ့ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုယ္ ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ထိျငင္းပယ္ေနရတာလဲဆိုတာ Jiwon နားမလည္။ ျဖစ္ႏိုင္တာကေတာ့ အရင္တုန္းက ဒဏ္ရာေတြကအခုထိ မက်က္ေသးတာမ်ားလား....
"ဝါး....ရာသီဥတုကသာယာတယ္ေနာ္ hyung... ဒီလိုအခ်ိန္ လမ္းေလၽွာက္လိုက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ! ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းေလၽွာက္ၾကမလား?"
အၾကာႀကီး ဘာမွမေျပာဘဲ စိုက္ၾကည့္ေနသည့္သူ႔ေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကၿငိမ္သက္ေနသည္ကို ေကာင္ေလးက ေနရခက္ေနသည္ထင္၏။ မေျပာစဖူး စကားအရင္စေျပာလာသည္။
"ေကာင္ေလး..."
ရုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာတဲ့ သူ႔အသံေၾကာင့္ေကာင္ေလးက ဝိုင္းစက္ေနေသာ မ်က္ဝန္းေလးေတြျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"အခုကစၿပီး ကိုယ္ေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္ေပးေနာ္"
Jiwon တုန္ယင္စျပဳေနသည့္သူ႔အသံကို ထိန္းကာ အေဝးတစ္ေနရာသို႔အၾကည့္လႊဲလိုက္သည္။
"ကိုယ္တို႔ လမ္းခြဲၾကရေအာင္ေကာင္ေလး.."
"Hyung!! ဘာ_____"
ESTÁS LEYENDO
《《Sweet Lies》》
FanficKim Jongin It's your fault that you believe everything what I say. Do KyungSoo I know it's a lie...but let me believe those sweetest lies of yours... #angst # by K_B_Kai🍀
