KAYIP İZ

KOLYE MERASİMİ

Korkularımızın, bizi umutlarımızın ardına düşmekten alıkoymasına izin vermemeliyiz.

"Hayır, hayır, hayır! " deyip Yatağımdan sıçrıyarak uyandım.
Ter içinde kalmıştım.
Zayıf ve kısık çıkan sesimle kendimi sakinleştirmeye çalıştım.
"Sakin ol, sadece bir rüyaydı."

Bedenim titriyordu.

Nefes alışverişimi kontrol edemiyordum. Assin, telaşlı sesiyle kapıma vurarak konuşuyordu.
"Nerrisa! İyi misin? "

Bedenen evet, ama ruhen çok yorgunum. Sen burada olduğumu nereden biliyorsun?
Geldiğimde uyuyordun.

Kendine güvenen sesiyle konuştu.
"Senin, zihnini saat altıda okudum. Korku, telaş içinde bir yere kaçıyordun. Zihnin çok yoğundu."

Sahiden, o nasıl bir rüyaydı?
Pek hatırlamıyorum, ama bir ormandaydım Yolumu kaybetmiştim. Assin,  kafam çok karışık sence bu kabuslar normal mi?  bilge Armus'a söylesem mi?

"bence de söyle ama şey şu kutsal ki.."

Zaten, ben onu tamamen unutmuşum. Onu birşekilde hallederiz. Mahri geldi mi?

Assin, üzgün bir ses tonuyla konuştu.
"hayır daha gelmedi"

İyi bari
assin, beni biraz yanlız bırakır mısın?  Uyumak istiyorum. ve lütfen zihnimi okuma. Senin korkmanı istemiyorum. Sonuçta haykırıyorum. Çığlık atıyo..

"Nerissa, biliyorsun bu benim elimde değil. Nasıl vampirler kansız, yapamıyorsa,  uzayistler yemeksiz, yapamıyorsa. bende zihinsiz yapamıyorum. Nerede zihin varsa ben, oraya çekiliyorum."

Assin, akılı bir kızdı.
ama çok patavatsız biriydi
sesi pişmanmış gibi geliyordu.
O da kendince haklıydı.
"tamam, ben sadece senin için endişelendim."

"sen, uyu ara sıra zihnine girerim."
Benimle dalga mı geçiyordu?
Bu kız beni hep delirtiyor.

Zihnime giricekmiş aman girsin.

Assin, gittikten sonra bende uyumaya başladım. rüyalarımdan korkmamalıydım. evet rahat bir şekilde uyucam korku yok.

üzerimde bembeyaz bir elbise vardı. Kumral renginde olan saçlarım sırtımı geçiyordu. Bilmediğim bir yerden ses geliyordu. "efendimiz" bu ses çok kalın ve gürdü. Biraz daha yürüdüğümde karşıma bir nehir çıkıyordu. "efendimiz, bu nehrin suyunu için, size şifa getirecek."

o kadar dilim kurumuştu ki nehirdeki suyu içmeye başladım. Onu içtikten sonra kendimi daha iyi hissediyordum.

"Nerrisa! nerrisa."
Bu...ses babam mahriye aiti.

rüyamın, en heyecanlı yerinde beni uyandırmaya ne hakkı vardı?

gözlerimi, yavaş bir şekilde açtığımda Babam mahri, karşımda duruyordu.

"assin, söyledi. Yine kabus görmüşsün" sesi telaşlı gelmişti.

Ne yani benim için endişelenmiş miydi?
Buna inanmakta güçlük çekiyordum.
Babam mahri, beni düşünüp odama geliyordu. Vay be uzayistler aşkına!
Hangi devirde yemek bitti.

"evet, galiba assin biraz abartmış."dedim.

  o sırada assin elindeki tabağı yanıma koydu. "hiçte bile ne gördüysen onu anlatım."dedi.

Anlayamadığım şey siz nasıl içeriye girdiniz..

Assin "sen, kapını kilitlememişsin ki bende, kapalı zannediyordum."