KAYIP İZ

YOK ARTIK

Zaman gerçekten çabuk geçiyordu.
Bugün, ailemle konuşacaktım.
Yaman sağolsun bana hergün adrenalin yaşatıp günlerimin çabuk geçmesini sağlıyordu.
Bugün öğleden sonra okula gitmemiştim. Düşmanımın annesini ziyarete gidicektim.
Çok komik bir durum. Değil mi?

Okul Çıkışı gidemiyordum Çünkü: Yamanın beni takip etme ihtimali vardı.
Annesini ziyarete gittiğimi bilmesini istemiyordum.
Bir taksi durdurup hastahanenin adını söyleyip yola çıktım.

Öğle arası olduğun da Yamanın kantinde olduğu  zaman, bende hemen çantamı alıp Okuldan çıkmıştım. Aptalın ruhu bile duymadı. En son kantinde onun  gözünün önünde duruyordum. Ah şimdi yokluğumu hissedince kim bilir ne kadar üzülücekti.
Gerçi o salak öğrenciler kaçtığımı ona söylemiştir!

Hergün ajan gibi peşimdeydi.
Her yerde adamları vardı.
Düşünebiliyor musunuz? Mafya adamlarını peşime takmıştı!

Bir açığımı görmenin peşindeydi.
Ruh hastası! İşte.
Birgün şu takip etme olayını halletmem gerekiyordu.

Arkama baktığımda kimse beni takip etmiyordu. Kendimi tedirgin hissediyordum.

Onun yüzünden iyice paranoyak olmuştum.
*****
Hastahaneye gelince ilk müjde hanımın odasına gittim.
Kapıyı çalınca 'gir'sesini duydum ve hemen içeri girdim.

Beni görünce şaşırdı.
"Yine mi sen? halbuki birdaha gelmeyeceğini düşünmüştüm."dedi.

Bende ona hafif gülümsedim. Ama haince! Giderek yamana benziyordum. Resmen Kimyamı bozdu.

"İşimi yarım bırakmam"dedim.
Ve devam ettim.
"Ben safiye hanımın yanına gidiyorum. Ayrıca odası çok havasız. odasına biraz değişiklilik yapabilir miyim?"dedim.

İlk önce ciddi olup olmadığıma baktı. Sonra beni kovmak istercesine konuştu.

"Ne yapmak istiyorsan yap. Hastahaneyi başımıza yıkmada..."dedi.

"Merak etmeyin. Hastahaneyi başınıza yıkmam. Yıkarsamda bütün masraflarını öderim"deyip dışarı çıktım.

safiye hanımın odasına geldim. hafifçe kapıya vurdum ve içeriye girdim.
Bu sefer pencere tarafın oturmuştu dışarıyı izliyordu.

"Safiye hanım, nasılsınız"dediğimde başını kaldırıp bana baktı Ve tekrar
Kafasını pencereye dikti.

Onun, yanına gittim.
"Dışarısı çok güzel değil mi?
Hmm izle bakalım. Bebeğin nerede"dediğimde Gözlerinden bir yaş geldi. Gözyaşlarını silerken
"Öö..lldü"dedi.

Oyuncak bir bebek için ağlayacak biri değildi.

O deliydi ama sesi o kadar titriyordu ki bir oyuncak bebek için olduğunu zannetmiyordum.

Gözlerimi kapatım. onun vücüdun da geçen kanları hissetmeye başladım.

Yorgunluk hakimdi.

"Üzülme, bana anlatmak istersen dinlerim."dedim.

Saçlarını okşamaya başladım. O bu hareketime memnun olmuştu.
"Öldü....öldü"

Kendin de değildi. vücudu titriyordu.
Kafasını bir yere odaklamıştı ve öylece duruyordu.

"Öldü...öldü..öldü"

"Sakin ol. Ben yanındayım. bana bak"dedim ve gözlerimin içine bakmasını sağladım.

"Bebeğin nasıl öldü?"dedim.

Onun bilinmeyen bir yarası vardı. Ya da ben öyle hissediyordum.