KAYIP İZ

GÜZEL RANİNA

Burası çok güzel bir yerdi.
Biraz daha yürüdüm. saçları kahverengi, teni bembeyaz, olan ayaklarını suya koymuş bir kadın gördüm. Saçları güneşte parlıyordu giydiği mavi elbisesi ayaklarıyla birlikte suda süzülüyordu. Bana döndü ve gülümsedi.

-Nerrisa sen misin? Dedi.
Sesi o kadar zarifti ki... bu kadının gözleri ne kadarda güzeldi.
Sanki toprak tonunun  en güzel rengine sahipti.

Ayaklarını  deniz koymuştu. bu kadın yeşilikte oturmuştu. Denizin diğer tarafına baktığımda yağmur vardı.

Bir tarafı güneşli diğer tarafı yağmurluydu.

Biz güneşli tarfta duruyorduk.
-evet benim
Dedim.
Böyle dememle ayağa kalktı. yanıma gelirken, Elbisesinin uçları kirlenmişti. Ama o bunu pek umursamıyordu.

-gözlerin gerçekten güzel
Dedi.

Yüzümü ellerinin arasına koydu.
-ranina'nın güzeliği senin olsun.
Dediğinde şaşkınca karşımdaki kadına bakıyordum. Bu güzeler güzeli raninay mıydı?
Hemen Önünde hafif eğildim.
-siz son koruyucunun annesi ranina mısınız? Dedim

Karşımda hafif gülümsedi.
-evet o benim
dedi.

Bu kadın çok iyi biriydi. onca erkek onu istemesine rağmen o gidip sadece gülümsemesini beğendiği deli bir adama aşık olmuştu.

Gözleri yakından daha güzel duruyordu.
-sizi görmek onur verici.
Dedim.
Bana çok güzel bakıyordu.
-sen iyi birisin. Kalbin yaşlılara saygılı. Kimsenin göstermediği sevgiyi onlara sen gösteriyorsun. Anneme bile! Seni bütün kalbimle tebrik ediyorum. Güzelliğim senin olsun.

Yanımdan uzaklaşıp gitti.

"Ne...ne..ner..ner"
Kafamı kaldırdığımda duyduğum sesi idrak etmeye çalışıyordum.

Mür bana 'ner' dedi.
İsmimi öğrenmesine az kaldı. Bu gördüğüm rüya bana çok farklı bir his bırakmıştı.

Yaşlıları seviyorum diye ranina beni tebrik ediyordu. Rüyamda onu gördüğüme inanamıyordum. Peki ya raninanın güzeliği senin olsun derken ne demek istiyordu?
Annesi kimdi ki 'anneme bile' demişti.

Hergün şu bulmaca gibi rüyaları görmekten sıkıldım.

Hemen  kahvaltıyı hazırlamak için aşağıya inmiştim.
evim ne kadarda sessizdi. Evinin, ailesi gelmişti. o yüzden artık kendi evindeydi.

Kahvaltı için patates kızartım. yanına sadece portakal suyu koydum.
Kahvaltımı yaptıktan sonra okul üniformamı giyip saçlarımıda tarayıp evimden çıktım.

Müre de biraz patates koyup oraya bıraktım.
****

Evin, bugün okula gelmeyecekti. ailesiyle birlikte bugün gezeceklermiş. Okula biraz erken gelmiştim.
Birkaç öğrenciden başka kimse yoktu. Kendi başıma bir bankta oturup öylece onları izliyordum.
Telefonum çalıyordu. Okul çantamın içine öylece atmıştım. Telefonumu çıkarınca arıyan kişi yamandı.

Hemen alıp açtım.
"ne var, okuldayım."

Gerizekalı ya suratıma kapatı!
Mal ya...bu saate nerede olucam mantıksız insan!

İnsanlar niye bana şaşkın bir şekilde bakıyordu. Patatesin, üzerine ketçap dökmüştüm acaba suratımda mı kalmıştı?

Sabah aynaya bakma! Ellini yüzünü yıkama! tabi o ketçaba hayran hayran bakarlar...

Lavaboya gitmek için tam ayağa kalktım. okulun girişinde yamanı gördüm. Sanki birini arıyordu. Beni, görünce hemen yanıma geldi. tam konuşacakken yüzüme şaşkınca bakmaya başladı.

Bende sinirlendim.
"Aaa yeter canım! Altarafı sabah patatese ketçap döktüm. Yüzümü üşenipte yıkamamış olabilirim. sabahtan beri öyle bakıyorsunuz. beni gören şaşırıp kalıyor."

Bana hayran hayran bakıyordu.
Bunu gözlerinde gördüm.

"Konuşmamız lazım"dedi.

Büyük ihtimale abisiyle yemek yemiyeceğini söylüyecekti...
Ama o da biliyordu yemek zorundaydı.

"Benim gitmem lazım yüzümü yıkasam iyi olur."

Ellerini cebine koyup hafif sırıttı.
"Yüzün ketçap olmamış...bugün ne sürdüysen bir farklı olmuşsun."

Farklı mı?

Yamanın yanından hızlıca ayrılıp lavaboya gittim.

"Yüzüm...yüzüme ne olmuş böyle,"
Vay canına! neden insanların bana hayran hayran baktıklarını anladım.
Ranina cidden güzelliğinden bana vermişti.

Okul zilli çaldığında sınıfa girdim.
Yaman sırada beni bekliyordu.
Bugün çok sakin görünüyordu.

Tabi bana işi düştü.

Yerime gidip oturdum. Yaman ellinde bir tane süt kutusu çıkarıp, bana verdi. Şaşkınca aldığı süte bakıyordum.

"Benden, beklenilmeyecek hareketler...
bak o piçle yemek yememi istiyorsun Ama asla! Bak hayatımı araştırmışsın beliki aramızdaki sorunları biliyorsun. Benden başka bir şey iste ama bunu isteme."

Karşımda çaresiz bir insan vardı.
Ne yapmalıydım.
Bir yanım tamam başka bir şey iste diyordu ama diğer yanım bunu reddediyordu.
Yamanın yüzleşmesi gerekiyordu.

Kafamı olumsuz anlamda saladım.
"Ben...ben aileni araştırmadım.
Sadece bunu istiyorum ve yapmak zorundasın. Ayrıca abine piç dememelisin bu  hiç doğru değil."dediğimde yüzüme öyle bir öfkeyle baktı ki...
Hemen Elleriyle bileklerimi tuttu. Ona kızmadan, beni Boş bir sınıfa getirdi. Sert bir şekilde bileklerimi bıraktı.

Bu salak çocuk ne yapıyordu. birazdan ders başlayacaktı.

"Sen kimsin! Sen ne biliyorsun? bana akıl veriyorsun. Hemde o olmayan aklınla...
Nerrisa palla, Bugünü unutma! sen...sen nasıl bir karaktere sahipsin. O piç olarak görmediğin kişi sevdiğim kıza tecavüz etti."

Bağırıyordu bütün öfkesini kusmak istiyordu.
Kollumu sıkmaya başladı.

"Söylesen bana Nerrisa! Hangi şerefsiz bir kıza zorla dokunur. bana sakın onu savunma! Birde kız olucaksın yazık."

Ben böyle bir insanı savunmuyordum ki sadece bilip bilmeden konuşmak istemiyordum.

"Yaman, lütfen sakin ol"dedim.

"Ona piç demem doğru değilmiş. Öyle mi? Kızım Sen artık bittin! Gerçek karakterini görmüş oldum. Bir numaralı düşmanım artık sensin."dedi.
Korkmalımıydım?
kesinlikle evet.

Ben öyle donmuş bir şekilde yamanın gitmesini izledim.

O yemeğe gitmek zorundasın demiştim.
Onun için yaptığımı bilmiyordu. belkide herşey zamanla düzelicekti...

Evin haklıydı bu yamanın hiç hoşuna gitmemişti.

Hele Şu çocuğun öfkesinede bakın...

Yaman nerrisaya ne yapabilir?

Sizde yamanın yerinde olsaydınız  böyle mi yapardınız?

Ödüllü soru🏆 geliyor!
Sizce defa ağacı kimi korumak istiyor? Cevabı bilirsen... kitapla ilgili merak ettiğin bir soru cevaplanacak.