KAYIP İZ

HUZURSUZLUK

İçimde tuhaf bir duygu vardı.
Sanki Hata yapıyormuşum da farkında değildim. Gözlerimden durmadan yaşlar geliyordu.

Şaşkındım çünkü biz uzayistler kolay ağlamazdık.

Yaman hâlâ uyuyordu o uyanmasın diye yavaşça yerimden kalktım.
Beni ağlarken görmemeliydi.
O acıyı çeken biriydi. Ben onu üzecek bir şey yapmak istemiyordum.

Biliyorum, yamanı her zaman mutlu edemezdim. Ama hep Yanında olurdum, acı çekmesine izin vermezdim.

Ayna'dan kendime bakıyordum.  Yaşlar durmadan geliyordu, ağlayacak bir durumum yoktu.
Neden ağlıyordum?

Yoksa bu belirtim bitiyor muydu?
Hayır! bitemezdi daha bir hafta olmamıştı.

Uzayistler aşkına!
Neler oluyordu. kolyeme dokundum. Ve titredim.

Ben bir günah işliyordum.
Gezegenimdekiler beni uyarıyordu.
Sonuçlarım acı olucaktı.
Bana bu mesajı vermek istiyorlar.

Evlenmeden yamanla olamazdım.
O bir insandı. Ben ise bir uzayist bu ilişki yanlıştı. Ben cidden salaktım nasıl bu kadar aptal olurdum.

Biz ikimiz olamazdık. Ona umut veremezdim. Bunu  ona yapmaya hakkım yoktu. Ben...Ben yamandan ayrılacaktım. Bunu yapmak zorundaydım. Ailem rüyamda bir şey konuşuyordu ve ben o konuşmalardan sonra yanlarına gitmiyordum.

Ailemin benim yüzümden utanmasını istemiyordum.  Biraz zamana ihtiyacım vardı. İkimiz için en doğru karar ayrılmaktı.

"Nerrisa!" Yaman uyanmıştı son kez ellimi yüzümü yıkadım.
"Efendim" dedim. Sesim biraz üzgün çıkmıştı.

"Neyin var?"

Ağlamamak için kendimi çok zor tutuyordum. Canım yanıyordu işte! ondan ayrılamıyordum.
Ben, seni çok seviyormuşum yaman.

Ben de ondan ayrılsaydım bir daha kime güvenecekti? Bunu yamana yapamazdım. O bana şaşkınca bakarken ben gidip ona sımsıkı sarıldım.

Bırakamıyorum, sadece yanında olmak istiyorum. Bunun için savaşabilirdim. Herkesi karşıma almaya hazırdım.

"Hiç sadece kötü bir rüya gördüm" dedim.

"Beni, bu kadar sıktığına göre cidden kötü bir rüya olmalı." Sesi dalga geçer gibi gelmişti.

Hemen ondan ayrıldım.

"Çok mu sıktım seni?"
Yamana karşı kendimi çok mahçup hissediyordum.

Resmen çocuğa koala gibi yapışmıştım.

Onu kaybetme korkusu çok kötüydü.

"Biraz" yamanın bu haleri çok şirindi.
yanım da mutlu oluyordu. Benim amacımda bu değil miydi?

Kahvaltıyı beraber hazırladık.
Yemek konusunda iddialıydı. 

"Bak bir omlet yaparım. Parmaklarını yersin." Ben parmaklarımı yemezdim ki...

"Yamancım, yemek varken niye parmaklarımı yiyeyim" diye sordum.

Bana 'sen ciddimisin' bakışını attı.
Sonra gülümsedi.

"Lütfen bir daha espiri yapma. Yakışmıyor sana" dedi.
Ben espiri yapmamıştım ki...

Mür'ü çağırmak için yukarı çıktım.
Mür, Öyle ayakta gezindiğine göre beni bekliyordu.
"Kötü...kötü bir durum var."dedi.

"Ne oldu"

Kapıyı kapatım. Keçimin yanına çömeldim.

"Onunla...Onunla birlikte mi uyudun!"