KAYIP İZ

ATEŞ

Mür'ü çiğdem teyzelere bırakmıştım.  Onda tuhaf şeyler vardı. yada ben yanlış hissediyordum.

Sol bileğim, kaşınıyordu grubumla ilgili işaret ortaya çıkıcaktı.
Geleceğe ait belirtiler görüyordum. Bilgeler buna bayılacaktı.

Yaman, beni her halimle kabul edebilir miydi?

Keşke her şeye rağmen beni sevse.

Bana karşı ne hissediyordu bilmiyorum. Birbirimize karşı yabancı gibiydik bekleyecektim.
Birgün gerçekten beni sevmesi için uğraşacaktım.

Uzaylı olduğumu öğrenirsen beni bırakır mısın?  Lütfen beni bırakma.

Yarın kamp için erken uyanıcaktım.
O yüzden hemen uyudum.

"Cezalar bağışlandı, gezegenine geri dön!"

Bu defa ağacının sesiydi.
Ne! Cezalar bağışlandı mı?

"Hayır! dönmek istemiyorum."dedim.

Defa ağacı karşımda duruyordu.
Bu karanlık gece de parlaması güzeldi.

"Mahri kızı nerrisa! Her şeyin yalan. Sen gezegenine geri dönüceksin."

Yine bu ağaç saçmalamaya başladı.
"Nasıl dönücem"diye sordum.

Bir rüyanın içinde olduğumu biliyordum.
"Kolye'nin taşını kırdığında duvar parlayacak."

Bu kolyeyi hiç kırar mıydım?

Gözlerimi açtığımda bileğime baktım.  Alev şeklinde bir şekil çıkmıştı.
Çok güzeldi.

Kamp için hemen bir çanta hazırladım. İçine bir sürü süt koydum.

Kolyeme baktım.
seni kırdığımda, gezegenimde mi olucaktım?

uzayistler aşkına!
Ailem dönme mi bekliyordu ama dönemezdim.
Onları çok özledim...Ama burada birinin hayatı söz konusuydu. Yamanın hayatını düzene sokmadan gitmiyecektim.

Yanıma bir tane fotoğraf makinası aldım. Bir sürü fotoğraf çekecektim.
Bu kamp bana iyi gelicekti.
Yaman her an gelebilirdi. O yüzden hemen hazırlanmaya başladım.

İlk önce kot bir şort giydim.
Biraz kısa mı oldu?

İlk kez şort giyiyordum. Hayatıma biraz farklılık yapmalıydım.

Bu kot şorta, yarım beyaz bir tişört giydim. Göbeğim gözükmüyordu ama kollarımı yukarıya kaldırınca gözüküyordu.

Saçlarımı Bu sefer uçlarından bukleler yapıp bıraktım.
Böyle yapınca çok kısa olmuştu.

Bir tanede şapka taktım. Böyle çok değişik oldum. Çantamı da zaten hazırlamıştım.

Kapı çaldığında gidip açtım.
Yaman, beni görünce biraz şaşırdı. Beni inceledi sonra bir şey diyecekti sustu.

"Hazırsan çıkalım"dedi huysuz bir sesle.

"Beni biraz daha bekler misin?"diye sordum. 

"Siz kızların, işi niye hiç bitmez."

Altarafı beş dakika bekleyecekti.
"Ay yaman! Birazcık beklesen ölmezsin."diye çemkirdim.

Ben olsaydım, hiç ses etmeden onu beklerdim.

Şeftali tonunda bir ruj sürdüm.
Lenslerimi de çıkarmıştım.
Göz rengimi çok özlemiştim.

Bileğimdeki işaret belli olmuştu.
Beşinci güç belirtisindeydim ve birine çıplak ele dokunamazdım. Öfkeli olmamalıydım yoksa...O kişinin sonu gelirdi.