KAYIP İZ

PİŞMANIM

Bu kız nerede kaldı? Telefonlarımı açmıyordu, bana kızgındı ama bilmediği şeyler vardı. Onunla konuşamadım. İlk defa onu kaybetmekten korktum. O ceyhunu gebertecektim. Ben nerrisayı tanıyorum. O bugün bu okula gelicekti. Tunçla evin okulun içine girdiler. Evin öfkeli bir şekilde yanıma geldi.

"Sen ne biçim bir insansın! Lanet herif! O kız senin için bunca şey yaparken, sen nasıl onun üzerine iddiaya girersin?" Tunç evini çekiştirmeye çalışıyordu.

Nerrisa benim için çok şey yapmıştı. Kendimi ona affetirecektim.
"Evin sakin ol"dedi tunç abim.

Evin öfkeli bir şekilde konuşmaya başladı.

"Lan gerizekalı herif, o kız senin aileni yeniden toplayabilmek için anneni ziyarete gidiyordu. Ve annen şuan onun sayesinde taburcu olucak."

Evinin dedikleriyle şaşırdım Sonra tunç abime baktım.

"Ne diyorsun sen evin?"

Bunun ciddi bir konu olduğunu biliyordu. Yıllarca iyileşmeyen annem nasıl olurda iyileşir...

Telefonum çalınca açıp baktım. Arıyan babamdı. Hayret aklına geldik.

Bizi hastahaneye çağırıyordu. Bu doğru olabilir miydi? Tunç abimle apar topar hastahaneye gittik.

Babam, ve müjde hanım konuşuyordu. Yanlarına gittik. Müjde hanım konuşmaya başladı.

"Bakın emir bey, böyle bir şey nasıl yapabildim. Bilmiyorum ama o kız bana çok farklı gelmişti. Tuturdu karınızı görücem diye. Hem bir aileyi toplamak istiyordu. Sözleri beni çok etkilemişti. Bende izin verdim. Oğlunuzun arkadaşıymış. Karınıza bakmak için her şeyini ortaya koydu."

Babam sadece dinliyordu. Tunçla ben şaşkındık.

"Başta pes eder demiştim. Ama öyle olmadı. İlk gün boynundan yaralandı, bu iş bitti dedim."

Aklıma gelen şeyle acı bir şekilde güldüm. Ona, annem zarar vermişti. Ama ben onunla dalga geçmiştim. "Boynunu kediler mi tırmaladı" diye. Kız benim için bunca şey yaparken ben onu kırmaktan çekinmedim.
Kahretsin!

"Gelmeye devam etti şaşırdım. Safiye hanımla sohbet ediyordu. Hata bakın o kıza çok teşekkür etmelisiniz karınızın hayatını kurtardı. Bizim bir hemşire dikkatsizlik işte, tarihi geçmiş bir ilaç verecekken nerrisa onu durdurdu. Hemşireyi bu hatası için çok kızdım. Sizin safiye hanımı ziyaret etmenizi çok istiyordu. Geçen gün ona kızdım... zerin hanımın, safiye hanımı etkilediğini söylemişti."

Bu olanları şaşkınlık içinde dinliyordum. Benim parçalayan ailemi toplamak isteyen bu kıza çok kötülük etmiştim.
Onu ağlatım... pişmanlığım benim için bir çözüm olabilir miydi?

Annem içeri geldi, Yıllar sonra yüzü gülüyordu. Teşekkür ederim nerrisa...

"Kızım nerede? Bu aralar niye hiç gelmiyor?"

Kızım mı?
Müjde hanım hemen lafa girdi.
"Nerrisadan bahsediyor."

Anneme çok iyi bakmıştı. Bizi gördüğünde saldırmadı. Bu mucizeyi başaran kıza gidecektim.

"Oğlum"dedi. Yıllar sonra annemden bu kelimeyi duymak çok özeldi. Benim için imkansızdı.
Anneme, hep beraber sarıldık.
Babam nerrisanın ismini duyunca şaşırmıştı. Sonra bize bakıp konuşmaya başladı.

"Bizim şirkete de gelmişti. Odama öyle dalınca. Bu kız kim Dedim. Sonra bana öyle şeyler dedi ki. Durduğum yerde kaldım. Doğrusu Onun bu cesaretine hayran kaldım. Beni hiç kimse böyle azarlamamıştı" ben bu kızı çok kırmıştım. Her yerden aileme ulaşmıştı. Ve başardı da...

Anneme doya doya sarıldım.
"Kızım, senden çok bahsetti. Bana sizi anlatıyordu. Sana sütlaç yapmasını istedim. Yaptı mı?"

Annem, normal konuşuyordu. Sütlaç mı? beni, evine bunun için çağırmıştı.
O sütlacı benim için yapmıştı.
Lanet olsun bana!

Annemle babam yıllar sonra ilk defa kol kola girdiler.
Amcam bizi hastanenin çıkışında bekliyordu. Bize doğru geldi sonra mahçup bir şekilde anneme baktı.

"Abi nasıl özrümü dilesem bilemedim.
Yıllarca bu acıları çekmenize karım neden olmuş. Onu boşuyorum! Şeytan kadın, nasıl farkedemedim. Yengem şimdi iyi mi?"

Hayatımızda daha ne kadar şaşıracaktık. Annem iyiydi bu olaylara yengem neden olmuş... Amcamın yüzünü hiç böyle görmemiştim.

"Nasıl yani?"diye sordu tunç.

"Zerin burayı ziyarete gelmiş... Sonra bir kız adını hatırlayamadım. Gidip şikayetçi olmuş. Ellinde ses kaydı varmış. Duyunca inanamadım sonra zerin her şeyi polislere anlatı."

"Nerrisa" dedim. İsmi ağzımdan dökülürken içimde bir boşluk hissetim.
hepimiz şaşkındık neden bizim için bu kadar uğraşmıştı ki...
Biz bir yerden hayatımıza devam ederken o bu olaylar için uğraşıyormuş...
"Adı buydu."dedi amcam.

Amcam arabasına binip gitti. Babamda kulağıma fısıldadı.

"Yaman oğlum, git o kızı bize yemeğe çağır. Biz yıllarca acı çektik, Ailemiz dağılmıştı. Hepimizin ayrı sorunları vardı. O kız nasıl başardı bunu bilmiyorum ama ailemizi bir araya getirdi."

Nerrisayı gidip getirecektim ve onu hiç bırakmıyacaktım.
Babam mutluysa bu nerrisa sayesindeydi. Abimle aram iyiyse bu da nerrisa sayesindeydi.

Bekle beni geliyorum, Ellimde kırmızı güllerle nerrisanın evine geldim. Ama kapı kapalıydı.

Hayır o gitmemişti. Beni bırakıp gidemezdi.
Kapıcıya hemen kapıyı açmasını söyledim ve açtı.

Ev çok sessizdi. Korktum onun gitmesinden çok korktum. Onsuzluğa alışamazdım. Benim hayatımı düzeltipte gitmek nedir?

Lütfen gitmemiş ol.
Ama gitmişti! Eşyaları buradaydı ama o yoktu. Keçisi de yoktu.

Masanın üstünde santranç takımı vardı. Bu beni hafif gülümsetmişti.
Masanın üstünde bir not vardı.

Seni affetmiyeceğimi bildiğim için senden vazgeçiyorum. Yaman, ben vedaları hiç sevmem. Seninle vedamız benim için hayal kaldı. Yağmurlu bir günde veda edelim, olur mu? Şemsiyenin altındayız...ben kendimi gizlemek için sende ıslanmamak için şemsiyenin altındasın. Hoşçakal o kadar kırgın ve yıkık bir durumdayım ki... ne yazdığımı bile bilmiyorum. Ailenle mutlu ol. Bunlar son satırlarım, ben yokum artık. İnsanlar sevdiklerinin değerini kaybedince  anlıyormuş belki sende beni kaybedince değerimi anlarsın. Ve ben anladım ki... sen beni toprak gibi sevemezsin ancak umut verip, köklerimi bırakırsın...

Olur, seninle yağmurlu bir günde veda edelim.

Seni sevdiğimi kendime itiraf edemedim. Yıkılan umutlarıma önyargıyla yaklaştım. Özür dilerim senin sevgini haketmedim. Ben adi herifin tekiyim!

Bu notun yanında bir poşet vardı.
İçi dolu kek ve çikolataydı.

Sözümü tutmak istedim...

Gözlerimden akan yaşı durduramadım.
Ben onu kaybetmiştim. Bana küs ve kırgındı.

Nasıl buldun bakalım...