KAYIP İZ

TOPRAK GİBİ

Bu aptal eldivenlerden sıkılmıştım.
Bugün günlerden pazartesi. Okulun ilk günü. Siz hiç okula gitmek istediniz mi? Ben hiç istemiyorum! Sadece uyumak istiyorum.

"Mür! Niye ayaklarımı yalıyorsun." Bu keçinin kafası yerinde değildi.
Ayağa kalkıp kendime bir baktım.

Saçlarım kuş yuvasına dönmüştü.
Mür'ü kaç kere yataktan atmıştım.
o kadar çok atmıştım ki... galiba zavalı hayvanın beyni gitmişti.
"Mür iyimisin?"diye sordum. Onun için gerçekten endişelenmiştim.

"Nerrisa, bir...bir rüya gördüm." Mür'ün sesi çok durgun geliyordu.

Bize bahşedilen hayvanlar nadiren rüya görürdü. Gezegenim dönmemi bekliyordu. Ama gitmemek konusunda ciddiydim.

"Ne gördün?"diye sordum. Biraz korkmuştum.

"Galiba...Galiba gezendekiler senin suçsuz olduğunu...olduğunu biliyor?"

Böyle bir şey olabilir miydi ?
Assin, yoksa zor durumda mıydı?
Ama nasıl bilebilirlerdi ki.
Ben sadece mür'e söylemiştim.

"Yok bilmeleri imkansız." Dedim ama imkansız değildi.

"Eğer gezegene gitmezsek, bizi...bizi ışınlamayla götürebileceğini söyledi."
Şimdi gezegenime bir anda gitseydim. Ne olacaktı? Hayır buna izin vermiyecektim.

"Kim" diye sordum.
mür yanıma gelip oturdu.

"Arsal, bizi alıcağını söyledi...söyledi.'

Arsal mı? ilk defa duyuyordum.

"O o çok...çok zeki biri. Işınlama...Işınlama gücü var"

Keçimin rüyasına girip onu rahatsız etmişti. Eğer bir insanın yanında olsaydım. Beni asla götüremezdi. Hemen hazırlandım. Evinde çıkıyordu.

"Kamp çok güzeldi değil mi?"
"Evet"

Evin'in varlığı beni rahatlatıyordu.
Okula gelince, direk sınıfa girdim.
Bir tane süt çıkarıp içtim.

Yaman yoktu, Biraz geç gelicekti. Şimdiden çok özledim.
Bekledim, bekledim gelmedi. Hani olur ya, birine bakınca içiniz ısınır. Her yerde onu görmek istersiniz. Sürekli gözleriniz bakışsın istersiniz. Benimki de bu meseleydi. Gözlerim yamanı görmek istiyordu. Burnum onu koklamak istiyordu.

Ona Bu kadar  bağlanmışken neyi bekliyordum. Artık ona ait olmalıydım.
Ya onun olmadan gitseydim. Bir anda yok olsaydım.

Kararımı verdim, ben bu gece onun olucaktım. Gezegenime gidicek olursam, onun olarak gidicektim. Bundan güzeli mi olurdu. Kalbim, her şeyim onu bu kadar severken neyi bekliyordum. Ya bizim için her şey geç olursa.

"Günaydın" yamanın sesiyle kendime geldim. Ellerime baktı.

"Hâlâ o eldivenleri çıkarmadın mı?"

Çıkartamazdım. Bu belirtim hâlâ devam ediyordu.
"Çıkarmak istemiyorum" Dedim. Bu da taktı eldivenlerime...

Kantine hiç inesim yoktu. Yaman kantine gitmek için ayağa kalktı.
"Yaman, banada kafana göre bir şeyler alır mısın?"dedim.

"Olur"

Yaman gittikten sonra kafamı sıraya koydum. Mutsuzdum, niye mutlu değildim?
Bu aptal bileğimde durmadan kaşınıyordu.

Ceyhun önümdeki sıraya oturdu.
"Nerrisa sana söylemem gereken bir şey var." Niye bu kadar telaşlıydı.

"Ne var?" Dedim.