KAYIP İZ

HEY! FARKLI İNSAN

Yarın okular açılıyordu.

Bu oldukça beni tedirgin ediyordu. İnsanlara karşı yumuşak mı yoksa sert mi olmalıydım.
İşte Bunu bilmiyordum.

O kadar canım sıkındı ki onca insanın içine nasıl çıkardım.

Bu bilgelerde sadece dünyaya gönderseydiler ya. Okula niye gönderiyorlardı ki...

Evinle, çok samimi olmuştuk ona bakarken içinde kötülük olmadığını hissedebiliyordum. Hareketleri yapmacık değildi. Benim içinde en önemlisi buydu. Onunlayken ben kendim gibi olabiliyordum.

Telefonumdan mesaj sesi gelince ufak bir irkildim. Evim sessizdi, Tabi bu mesaj sesi de evde yankı yapmıştı.
Telefonumu ellime aldığımda Bir mesaj gelmişti.
Kimden:komşu
Kanka ya bugün sendeyim. Yarın okular açılıyor. Bizde beraber kız günü yaparız. Şu okul stresimiz gitsin diye. Neler neler aldım.

Bana kanka diyecek kadar yakın olmuştuk.

Rehberimde sadece o kayıtlıydı. Onun yazdıklarına ufak bir şekilde gülüp Bende ona mesaj gönderdim.

Kime:komşu
Bekliyorum..sabırsızlıkla

Yatağımdan kalkıp, Kendime kahvaltılık birşeyler hazırladım. Evin bugün alışverişe gidicekti. Beni de davet etti. Ama kibarca reddettim. Bugün uyuma günüydü. İki kutu süt içip kendimi yatağa atıp uyudum.

Tek yaptığım şey uyumaktı.

Yeter, yeter!
Bu ne telefon ya... zırr zırr açmıyorum.
Uyandığımda Kendime gelmeye çalışıyordum. Çünkü: ben gündüz uyumuştum ve uyandığımda Gece olmuştu. Telefonumu ellime aldığımda şok oldum. 10 tane cevapsız arama vardı. Telefon numaramı evine vermekte hata mı ettim? Son defa çaldığında uykunun verdiği sinirle konuştum.

"Ne var"dedim.

Telefon bir müddet sessiz kaldı.

Çok mu sert çıkmıştım.

"şey evin ya ben özür dilerim. Uyuyordum da... uyanınca böyle oldu"dedim.
Sesim oldukça pişman çıkmıştı.

Yine ses gelmiyordu. Telefona baktığımda şaşırdım ve biraz tedirgin oldum çünkü Arayan kişi evin değildi.

Peki kimdi Ah işte sinirlerim tam bozuldu.

"siz kimsiniz? alo cevap versenize Dilinizi mi? Yutunuz! Alo."

Bu kendini bilmez kişi kimdi?

"Birdaha bu numarayı rahatsız ederseniz. Sizi şikayet ederim." deyip telefonu suratına kapatım.

Saate baktığımda. 19:16'dı evinin gelmesine daha vardı.
Gidip bir kutu süt içip geldiğimde telefonuma mesaj gelmişti.

Kimden;05*********
Bana bir tişört borçlusun.

Tişört mü bu ne saçmalıyor.
Bu telefon numarasını arayıp Açmasını bekledim.
Çalıyor...çalıyor
"siz ne saçmalıyorsunuz. Ne tişörtü Defolup gidin."dedim.

Cevapta vermiyordu ve bu benim daha çok sinirimi bozuyordu.

"cevap veremiyecek kadar korkak mısınız?"dedim.

İşte ben bittim. Bu kişinin kim olduğunu bilmeden ağzıma geleni söylüyordum.

"seninle görüşeceğiz."
sesi ne kadarda serti. Korkmalımıydım
kesinlikle evet!

Sakin ol nerrisa. sakin ol.
Hem o kimki benimle görüşecekmiş...

Kısık zayıf çıkan sesimle konuştum.
"Numara mı nereden buldunuz."Dedim.