Y.K | Texting

3.4

" Ellerim dondu kardeşim hızlı biraz. " Aralık ayına girmemiz ile daha da soğuyan havaya karşı Kerim'in tepkisi bu iken benimki tamamen farklıydı.

" Götüme roket takmadım Kerim. " Yanımda yürüyen sevgilime baktığımda onun da aynı Kerim gibi burnunun kızardığını görmüş ve yengemin zorla taktığı atkımı çıkartıp ona uzatmıştım.

Yalın bu hareketime tepkisizce baktıktan hemen sonra atkımı elimden alıp Kerim'e vermişti. Bu yaptığına ne kadar şaşırsam da bozuntuya vermeden yürümeye devam ettim.

" Kız onu sen tak diye verdi abicim. " Kerim bunları dedikten hemen sonra atkıyı tekrar Yalın'a uzattı ama Yalın almak yerine Kerim'in yanından geçerek yürümeye devam etti. Ne oluyor bu çocuğa?

" Reglisi geldi herhalde. " Kerim'in yaptığı bu şakaya gülmeden edememiştim. Ama Yalın tarafından hiç beklemediğim bir tepki almıştım.

" Ela, komik olduğunu falan mı sanıyorsun? " Şaşkınca başımı sallayıp sustuğumda yürümeye devam etmişti. Anlayamıyorum canını sıkan bir şey olmuş gibi duruyordu ve sanırım sinirini benden çıkartıyordu. Ama neden?

" Ben onunla konuşurum. " Kerim bunu söyleyip adımlarını hızlandırdı ve Yalın'a eş zamanda yürümeye başladı.

Sabahtan akşama kadar her dakika bana kan kusturmuştu. Yanına gittiğimde işinin olduğunu söyleyip benden uzaklaşmış, öğle arasında yanıma gelmek yerine başka kızlarla aynı masada oturmuş ve mutlu mesut yemeğini yemişti. Neden böyle bir şey yaptığını sorduğumda ise sana ne diyerek cevap vermişti. Bir şeyler olmuştu ve bunu bana söylemek yerine beni kırıyordu.

" Ya abicim bir git başımdan zaten sinirlerim tepemde. " Yalın Kerim'i bu şekilde yanından kovduğunda merakım iyice artmıştı. Adımlarımı hızlandırıp yanlarına vardım ve Kerim herhangi bir şey söyleyip de kavga çıkarmasın diye kolunu tutup onu geri çektim. Sanırım konuşma sırası bendeydi.

" Hayatım neyin var? " Yalın yüzüme dahi bakmadan ellerini ceplerine soktu.

" Bir şeyim yok. " Ben de inandım evet.

" Neden bu kadar ters davranıyorsun peki? " Derin bir nefes alıp bana döndü ve ondan bekleyemeyeceğim bir şekilde bağırmaya, elini kolunu sinirle sallamaya başladı.

" Sana ters davranmam için bir şey olması mı gerek? Sıkıldım senden. Hepinizden. Rahat bırakın lan beni artık. " Sözlerini sarf edip yanımızdan koşar adım uzaklaştığında elim ayağım buz kesmişti. Havanın soğukluğunun yanı sıra Yalın'ın soğukluğu üşütmüştü içimi. Benden sıkılmış mıydı?

" Ela, güzelim belli ki sinirleri gerilmiş senden çıkarttı. Akşama özür dileyecektir. " Kerim koluma dokunup bunları söylediğinde ben sözlerinin gerçekliğine inanmıyordum. Benim tanıdığım Yalın ne kadar sinirleri bozuk olsa da kimseye böyle şeyler söylemezdi. Belli ki, sıkılmıştı.

" Gerek yok Kerim. Sen de duydun. Sıkılmış benden. Zaten onunla uzun bir ilişki hayali kurmak bile saçmaydı. " Kolumdan düşmek üzere olan çantamı düzeltip yürümeye devam ettim. Aynı zamanda Kerim de arkamdan geliyordu.

" Bu çocukta bir şey var kesin. " Az önceki sözlerine kadar ben de bir şeye sinirlenmiş olduğunu düşünüyordum ama bana bağırması bu tezimi çürütmüştü. Yalın sinirlense bile bana bağıracak biri değildi.

" Arkadaşını sen de tanıyorsun Kerim. Yalın hangi sinirli anında böyle şeyler söyledi? Durum apaçık ortada. Sıkılmış. " Bunları söylerken benim kalbim de biri tarafından sıkılıyordu. Nefes almakta zorluk çekmeye başlamıştım.