Ostatnia szansa

62

Pov Holly

Wiem, że powinnam być twarda, ale jak tak patrzę na niego to nawet nie mogę zrobić kroku w stronę drzwi. Szybko za to podchodzę do Nialla.

- Niall wstań - proszę go. Podaję też mu rękę i dzięki temu się podnosi.

- Przysięgnij mi, że mnie nie zostawisz. Chcę żebyś była przy mnie, potrzebuję cię - jego ton jest wręcz blagalny.

- Później o tym porozmawiamy - odpowiadam wymijajaco. Chcę go zaprowadzić do jego pokoju, ale on stoi i miejscu.

- Nie, chcę byś mi teraz obiecała, że nigdzie sobie stąd nie pójdziesz. Muszę mieć pewność, że nie stracę ciebie ani mojego dziecka. Kocham was i zostosuje się do każdych twoich poleceń. Na razie dostaniesz osobny pokój albo to ja się gdzieś indziej przeniosę.

- Ty zostań u siebie. Znasz już ten pokój i nie chcę byś się o każdy mebel przewracał - i znowu martwię się o niego bardziej niż powinnam.

- Dobrze skarbie - łączy nasze dłonie.

- Jesteś pewna? - to pytanie akurat zadaje Harry. - W twoim stanie lepiej uważać na siebie, dziecko jest najważniejsze.

Nawet Harry zauważył, że jestem zbyt łaskawa względem Nialla. Ja jednak nie spałabym spokojnie nie wiedząc co się z nim dzieje.

- Nie musisz się już martwić o Holly. Wiem, że trzeba na nią uważać i będę to robił.

***
Spać kładę się do swojego starego pokoju. W nim zawsze dobrze się czułam i tym razem też tak jest. Oczy od razu zaczynają mi się kleić lecz rozbudzam się gdy słyszę otwierające się drzwi.

- Śpisz skarbie? - słyszę ściszonym głos Nialla.

- Nie, ale zaraz mam zamiar. Chcesz coś?

- Tak. Nie potrafię bez ciebie zasnąć. Pomyślałem, że ty także, więc stwierdziłem, że nie ma powodu się męczyć - powoli zbliża się do łóżka i się na nim kładzie. Następnie przysuwa się do mnie i owija swoje ramiona wokół mojej tali. - No to śpijmy teraz skarbie, teraz będzie nam wygodnie.

Nie ukrywam, że porządnie wkurza mnie zachowanie Nialla, najpierw mi obiecał jedno, a teraz robi drugie. Jednak też nie wrzucę go teraz z łóżka.

Jutro będę musiała z nim o tym porozmawiać.

Rano budzę się z samego rana, nie jestem też za bardzo wyspana. W nocy ciągle myślałam o tym, że Niall w ogóle mnie nie szanuje. A skoro teraz będziemy mieli dziecko to trzeba to zmienić. Jak tylko wstaje z łóżka to od razu idę do kuchni robić śniadanie. Wolę zająć swoją głowę niż ciągle myśleć o moim związku z Niall'em.

Jak kończę robić jajecznicę to słyszę dzwonek do drzwi. Zdejmuje patelnię z płyty kuchennej i idę do drzwi. Otwieram je i po prostu zamieram.

- Co ty tu robisz? - pytam Louisa.

- Musimy poważnie porozmawiać - wpycha się do środka on nie może się dowiedzieć, że Niall nie widzi.

Na pewno wykorzystałby to przeciwko mojemu chłopakowi.

Im więcej waszych konkretnych komentarzy tym szybciej kolejny rozdział.