"Beklemenin rengini bilir mi eşikte durmayan?
Acı hangi renktir,kader hangi renk.."
"Yemin ediyorum bu çocuk hiç değişmeyecek,bak gör."
Cama yasladığım başımı kaldırıp sola döndüm."Biraz sakinleşmişti abla..Kesin damarına basmışlardır ondan böyle-"
"Koruma kocanı bana!Annemle babam ne hale gelmiştir şimdi kim bilir."
"A-a neden korumayacak mışım?Kocam değil mi?"
"Şuna bak ya,lafta ettirmiyor.Aman tamam bir şey demedik.Şimdi gidelim iki de sana sinirlensin görürüm o zaman kocanı."
Dudaklarımı dişledim korkuyla."O kadar mı sinirliydi ya?"
"Ben olsam hiç yanaşmazdım bile."
》》》》》
Kısa ama entrikalı yolculuğumuzun ardından eve gelmiştik.Ömer'in neden bağırdığını konunun ne olduğunu deli gibi merak ediyorduk.
Bahçe kapısını ittirirken aynı zamanda çantamdan anahtarlığı çıkarmaya çalışıyordum.Kapıya vardığımızda hızlıca kapıyı açmaya çalıştım.Tam anahtarı çevirecekken kapıyı Gülsüm anne açtı.
"Geçin kızım"dedi yüzü mahkeme duvarı gibiyken.
"Anne noldu ya?"diye araya girdi Ayşe abla.
"Mutfağa geçin şimdi babanız Ömer'le Barış'la konuşuyor salonda,rahatsız etmeyelim."
Barış mı diye geçirdim içimden.Adı bile geçince ürküyordum.Hem ne işi vardı evimizde?
Sessizce geçtik mutfağa.Üzerimizdekileri çıkarırken konuştum."Ee anne anlatsana ne oldu?"
"Hadi anne çatlatma insanı"
Gülsüm anne sandalyesini çekip yavaşça otururken değişmeyen yüz ifadesiyle konuşmaya başladı.
"Rahmetli kayınpederim vefat etmeden önce vasiyet etmişti..Bütün malı mülkü iki büyük erkek torununa bırakmıştı hatırlarsın sen Ayşe."
"Hatırladım hatırladım.Hatta Ömer en büyük erkek torun diye ona daha fazla bırakmıştı."
"Evet kızım.Ama Ömer parayı harcamak istememişti bankaya yatırmıştı.Ve bir çocuk esirgeme kurumuyla anlaşarak her ay ihtiyacı oldukları kadar almalarını söylemişti."
Bunu söylerken gururlu bir şekilde gülümsedi Gülsüm anne.Böyle bi paradan ve anlaşmadan hiç haberim yoktu ama hiç şaşırmamıştım doğrusu.Ömer'di bu,merhametliydi.
"Ee anne?"diye merakla sordu Ayşe abla.
"Barış'a kalan para onu sinirlendirmişti zamanında.Haksızlık demişti yeri göğü inletmişti.."
"Ama dedemin en çok Ömer'i sevdiğini herkes biliyordu.Boşuna harcamayacağını da bildiği için ona daha fazla vermişti.."diye bana bakarak bilgilendirdi Ayşe abla.
"Ee anne konumuzla ne alakası var?"
"Barış bişeyler yapmış orasını pek anlamadım kızım kafam basmadı.Çocukların parasını almış mı ne yapmış.Ömer'de öğrendi bunu,dellenip durdu.Kaç saattir bağırıp yıktı ortalığı,şimdi biraz sakinleşti yavrum.."
Ayşe abla şok olmuşçasına eliyle ağzını kapadı."Ama anne orda az bi mevla yoktu."
Gözlerim şaşkınlıkla açıldı.Ömer'in bugüne kadar yararlı bir yere gidiyor diye emin olduğu para,aslında Barış'taydı.O adam bile diyemeyeceğim mahlukun bunu yapmasını beklerdim ama Ömer'e yapmasını düşünemezdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yarım Kalan Sevda
Spiritual"Kalp dediğin bilir imkansızlık şiirini de ya gözlerim? Gözlerim en yaralı yerim benim.Gözlerim gözlerinsiz kalınca ben sabahı nasıl ederim? Kararmaz mı bütün dünyam bir ömür? Ya nasıl öğreteyim sendeki imkansızlığımı ellerime? Bir an bile kavuşamay...
