Yarım Kalan Sevda

9"Can kırıkları"

"Kuşlar bile kaderle uçar.
Velhasıl; Evvela kısmet,evvela kader"

Şairin de dediği gibiydi hayat..Yaşanmamış şeylerden,yaşanılanlar sorumluydu.Biz de öyleydik.Belki çokça yaşanmışlığımız olacaktı birlikte..Ama ayrı ayrı yaşayarak kazanmıştık bu tecrübeyi...Gözleri ışıl ışıl bakan adama hasretle baktım.Yıllardır hayalini kurduğum sözleri içimden birşeyler koparcasına dinledim..Sevgi buydu işte.Sevdiğini söylemekti.Gözlerine bakıp içini görmekti..

"Ömer.."

"Deniz bak dokunamıyorum zaten..Ne olur ağlama."Ömer'in çaresiz çıkan sesiyle gözlerimi kapattım.Evet ağlıyordum.Duâlarımın kabul olmasına ağlıyordum..Yanımda olmasına ağlıyordum.Vazgeçmeyişime ağlıyordum..

Yıllardır vazgeçemediysem senden,yıllardır öldüremediysem seni içimde beraber yaşayacağımız günler vardı demek ki sevdiğim.Sesinden,teninden,kokundan,gülüşünden,o güzel yüzünden,gözlerinin kenarında ki çizgilerden,içinde kaybolup gitmek istediğim sakallarından,kısacası herşeyinden..Seni sen yapan herşeyinden mahrumum..Ama bir o kadar da içimde ki her zerren..Git gide sana benziyorum adam.Gülünce gözlerin kısılırdı ya hani,kısılınca gözlerinin yanımda çizgiler oluşurdu.Artık benim de çizgilerim var.Yağmur yağdığında gökkuşağını göremezmişsin gökyüzünde..Sana giden yollar o çizgiden geçecek artık...Seni her özlediğimde gözyaşlarımla temizliyordum o yolları.Ama şimi bana geliyorsun o yollardan..Kalbin kadar temiz olsun o yollar adam.

Öyle bir geldin ki..Güneş öyle bir doğdu ki.Bir daha hiç gece olmayacak sanki.Gün hep aynı kalacak,takvimden hiç yaprak kopmayacak.Ayrı geçirdiğimiz her günü tek bir günde,son olup sonsuza kadar yaşayacağız sanki..O deli sevdam bitti demiştim sana yıllar öncesinden..Bitmedi adam bitmedi..Hâlâ içimde harlanan ateşin sıcak..

Kolundaki tokaya baktım.Artık ne zamandır taşımışsa,bileğiyle bütünleşmişti..Gözyaşlarım dudaklarıma aktı.Silemedim..Hırkasını kirletmek istemedim.Kokusunun huzuru vardı üzerinde..

"Birşey söylemeyecek misin?Yeter artık sustuğun.."

"Bilmiyorum..ne diyeceğimi bilmiyorum."Hırkayı parmaklarıma doğru çektim..İnsan her şeyi anlatamazdı,zaten kelimelerde her şeyi anlatmaya yetmezdi.Boğazım düğüm düğüm olmuştu.Her fırsatta konuşabilen bir yapıya sahiptim aslında.Okuduğum bölümle alakası olsa gerek herşeye cevabım oluyordu..Ama söz konusu Ömer olunca tek kelime edemiyordum.Hadi ama!Bugünü yıllardır beklemiştim.Bir şeyler söylemem lazımdı.

Kalbimin çarpıntısını duymamasını dileyerek ona döndüm.Tüm ihtişamıyla bana bakıyordu.Ağzını hafifce açtı,tam birşey söyleyecekken kapattı.Önüne döndü ve eline aldığı küçük kaya parçasını rastgele fırlattı.

"İstemiyorsan söyleyebilirsin"

"Yanlış anladın..Ömer"Orman gözleri yine gözlerimle buluşunca içimde kopan gök gürültüsüne ses etmedim..Kasırgalar kopuyor fırtına çıkıyor,içimdeki dünya yıkılıyordu.Bir bakışıyla içimde yaşadığım hayatı paramparça ediyordu..

"Söyle gülüm.."Gülüm..Ömer'in gülü...Söylediği aitlik eki kalbimi ısındırmıştı.Onun olduğumu mühürlemişti sanki kelimeleriyle..Adımı bile nadiren kullanan adam bir çiçek ismiyle hitap ediyordu bana.Garip hissetmiştim aslında.Her ne kadar içini döksede yıllar sonra"gülüm"demesi herşeyin hızlı gitmesine işaretti..Beni konuşturmak için de teşvik ediyor olabilirdi.Fakat yılların birikimini iki dakikaya sığdırıp anlatamazdım.Çıkmazdı kelimeler ağzımdan..

"Lütfen söyleyemediklerimden daha fazlasını anla"

Gözlerini üzerimden çekmedi.Dolu dolu baktı.Birşeyler anlamak için baktı..