Medyadaki türküyü dinlemenizi şiddetle tavsiye ediyorum.Benim aşırı aşırı sevdiğim bir türküdür.
"Ben ki müptelasıyım anlatmadan anlaşılmanın,anlatmaya yeltendiğimde sesimi çocukluğum kesiyor.."
Elimde ki pamuğu titrek hareketlerle değdirdim eline.Kanlı el gözümü kapatmama sebep oluyordu.Kafamı kaldırıp Ömer'e baktığımda gülerek beni izliyordu.Sinirle pamuğu fırlatıp"Psikopat mısın sen ya?"diye söylendim.Ben adamın kandan görünmeyen elini zor bela temizlemeye çalışıyordum o da arsızca gülüyordu.Acıtmadan bitireyim diye dokuz doğurmuştum resmen.
Ömer'in 'isteme'açıklamasından sonra ortalık baya karışmıştı.Barış'ı zor bela Ömer'in elinden kurtarmış,evden çıkarmıştık.Hemen sonrasında babamlar gelmişti zaten.Ömer hiç çekinmeden tekrardan istemeye geliyoruz diye diretti.Babamın o an ki şoku,Orhan amcanın Ömer'i kan içinde gördüğündeki telaşı durumu iyice çıkmaza sokmuştu.Annem ve Gülsüm teyze babamları salona alıp sakinleştirmeye çalıştılar.Ne kadar işe yarayabileceği muammaydı..
Ayşe abla ve ben de elimizde pamuk ve tentürdiyotla Ömer Bey'in yaralarını temizliyorduk.Ben eliyle uğraşırken Ayşe abla da başındaki yarayla ilgileniyordu.
"Acıyor mu paşam?"dedi Ayşe abla tereddütle.
"Abla beş saniyede bir şunu tekrar etmez misin?"
"Ya bu çok açılmış.Kalk hastaneye gidelim,bir ilaç falan verirler"
"Benim ilacım yanımda,hastaneye gerek yok.."dedi Ömer.Kafamı kaldırıp gözlerine baktım.Öyle bir gülümsüyordu ki sanki ben yaralanmıştım.Onca kanı ben dökmüş,o kadar acıyı ben çekmiştim..İçime öyle bir işlemişti ki gözleri, yutkunmamı engelleyemedim.Sanki gözbebeklerinde yaşatıyordu beni.Orada besliyor,orada büyütüyordu..Çocuk oluyordum bu adamın yanında.Kaçan topumu o koşup getiriyodu sanki.Ya da sek sek oynarken yanlışlıkla çizgiye bastığımda tekrar oynamama müsaade ediyordu.Saklambaç oynarken görmemezlikten geliyor,istopta hep benim adımı söylüyordu..Bu adam beni seviyordu.Öyle ki,gözlerime her baktığında içimde bir şeyler yer değiştiriyordu..Seviyordum ben bu adamı.Allah için seviyordum..
"Git aynı şeyi babama da söyle,o zaman gerçekten hastanelik olursun."Ayşe ablanın alayla söylediği sözler,saniyelik buluşan gözlerimizi birbirinden ayırmıştı.İşime odaklanıp Ömer'in, yastığın üzerinde duran elini iyice temizledim.Ona dokunmamak için sarf ettiğim çabayı görmesi beni iyice utandırmıştı.Yine üzerimde bir çift göz hissettiğim anda pamuğu iyice bastırdım eline.Yaptığıma tepki vermezken"Hadi,sar"dedi.
Şaşırmış bi vaziyette sargı bezini aldım."Deniz gel başına da bak valla kan gördükçe ellerim titriyor."diye ağlamaklı bir ses tonuyla konuştu.Bezi dolamam bittikten sonra kucağımdaki yastığı kaldırdım.Ömer'in elini bacağıma koymamak için yastığa koyup sarmıştım.Daha fazla günaha girmek istemiyordum açıkçası.
"Tamam abla hallederim ben."
"Ben bi içeriye bakayım,inşAllah babamlar sakinleşmişlerdir."
Başımı salladım onaylar gibi.Kapı açılıp kapandıktan sonra odada sadece ikimiz kalmıştık.Yere koyduğum yastığı alarak koltuğa geçtim.Ömer başını kucağıma koymadan yastığı koydum hemen.Derin bi nefes aldıktan sonra kendi kendine konuşur gibi"Gelecek..o günler de gelecek.."dedi.İçimdeki küçük Deniz elleriyle gözlerini kapattı.Şuan ayıp olmasa aynı şeyi ben de yapardım.Lakin birşey anlatıyormuşum gibi bana bakan Ömer'den dolayı hareket bile edemiyordum.
"Ka..kafan.."Kekelemem Ömer'in hoşuna gitmiş olacak ki geniş bir gülümseme yer aldı yüzünde.Sonra dizlerinin üzerinde döndü bana.Yemin ederim şu görüntüyü görmek içindi bunca çektiğim.Sırf o gözler gülmekten kısılsın,o gamze oradan hiç eksilmesin diyeydi..Öyle bir bakışı vardı ki 'Allah'ım ben ne sevap işledim de bu adamı karşıma çıkardın'diyesim geliyordu..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yarım Kalan Sevda
Spirituale"Kalp dediğin bilir imkansızlık şiirini de ya gözlerim? Gözlerim en yaralı yerim benim.Gözlerim gözlerinsiz kalınca ben sabahı nasıl ederim? Kararmaz mı bütün dünyam bir ömür? Ya nasıl öğreteyim sendeki imkansızlığımı ellerime? Bir an bile kavuşamay...
