𝐉𝐔𝐍𝐆𝐊𝐎𝐎𝐊 İ𝐋𝐄 𝐇𝐀𝐘𝐀𝐋 𝐄𝐓 𝟐

BÖLÜM~13 "SARSINTI"

"Sadece sen ve ben=Biz"

Aslında korkuyordun. Jungkook elinden tutuyor, sürekli olarak destek çıkıyordu.

"Güzelim, bu gün giriyorsun ameliyata. Korkma tamam mı? Yanındayım ben."dedi. Gerçekten senden fazla stres yapıyordu.

"Aşkım sakin olur musun? Korkmuyorum. İnşallah güzel geçer. Sen korkma asıl. Ameliyattan sonra da yine böyle yanında olacağım."dedin. Ama sende ister istemez korkuyordun.

İçeriye giren doktor ve yanındaki hemşire ile gözleriniz kapıya döndü.

Doktor ve hemşire yanınıza gelince konuşmaya başladı doktor, "Birazdan ameliyata giriyorsunuz. Dediğim gibi şimdiden uyutacağız. Hazır mısınız?"dediğinde hemşire hareketlendi ve narkoz tüpünü çalıştırmak için işe koyuldu.

Yutkundun.

Jungkook doktora birşeyler fısıldadı ve doktor sana döndü. "Y/N hanım birazdan geri geleceğiz ve hızla uyutacağız. Şimdilik çıkıyoruz."dedi ve hemşireye işaret verip odadan çıktı.

"Sevgilim..."dedi ve Jungkook yanına uzandı. Ardından üstüne çıkınca ona garip bakışlar attın.

"Korkma. Ben bekliyorum seni."dedi ve baş parmağı ile yanağını okşadı. O kadar nazikti ki, gözlerin kapandı. Kendini tamamen onun okşayışına bıraktın.

Gözlerini araladığında tam burnunun dibinde duruyordu. Nefesini dudaklarına verdi ve derin bir nefes alıp dudaklarını dudaklarınla buluşturdu. Gözlerin refleks olarak kapandı. Seni özlemle, ve nazikçe öpüyordu.

Kısa sürede dudaklarından ayrıldı. Ve sana umutla baktı. Üstünden çıktığı sırada doktor içeri girdi. Konuşmadan hemşire narkoz aletini yüzüne yerleştirince havayı vermeye başladı. İçine çektikçe mayhoşlaşıyordun.

Jungkook senin yanındaydı ve sana gülümseyerek bakıyordu. Ama içten içe o da korkuyordu. Kulağına yaklaştı, "Seni seviyorum."diye fısıldadı. Gülümsemeye çalıştın. O ise sana göz kırptı. Ve gözlerini havanın verdiği uyku ile kapattın.

♥️Jungkook♥️

Yaklaşık 6 saattir ameliyatta. Fark ettirmeden ağlıyorum. Ama beni görseydi kesin, "Ağlama Kookie'm."der, göz yaşlarımı silerdi.

Onun için endişeleniyorum. Ameliyatı umarım güzel geçerdi. Odada uyuduğunda içim parçalandı. Son bakışları gözlerimin önüne geldiğinde dudaklarımı dişliyorum. Şuan onu felaket özledim.

Ensesindeki saçlar gidecek ama bu benim için sorun değil. O iyi olsun, dünyaları veririm ona.

Sonunda içeriden bir doktor çıktı. Hızla yanına gittim. "Nasıl geçti? O nasıl? İyi olacak mı? Çok acıdı mı? Ne zaman uyanır? Onu öpebilecek miyim?"dediğimde doktor bana anlamayan gözlerle baktı. Galiba biraz fazla kaçırmışım. Sorun değil.

"Ne dediğinizi anlamadım ama klasik sorulardan yola çıkarak, ameliyat güzel geçti ve Y/N hanımda gayet iyi. Birkaç saate narkozun etkisi geçer ve uyanır. Durumuna göre de taburcu olup olmayacağını konuşuruz."dedi.

"Geçmiş olsun."dedi ve uzaklaştı. Yüreğime su serpildi. O iyiydi. O iyiyse ben de iyiyim. Şimdi onun çıkmasını bekleyeceğim. O güzel yüzünü göreceğim.