𝐉𝐔𝐍𝐆𝐊𝐎𝐎𝐊 İ𝐋𝐄 𝐇𝐀𝐘𝐀𝐋 𝐄𝐓 𝟐

BÖLÜM~28 "YORGUNUM"

"Tehditler, kıskananlar, katlanamayanlar için biz, 'biziz' ya zaten."

Telefonu hızla kapattın.

"Siktir!"diye hırladı Jungkook.

"Sevgilim, ne yapacağız? Korkmaya başladım."dedin.

Jungkook hızla yanına geldi ve seni kollarının arasına çekti. Ağlamaya başladın. Saçlarını okşayan eli, tutunduğun bedeni...

"Şşşşş. Bunları da atlatacağız bir tanem. Söz veriyorum o zibidi kim ise eğer gelmişini geçmişini..."dedi ve kendini frenledi.

"Her neyse. Atlatacağız bebeğim. Bunlar da geçecek. Ağlama. Yalvarırım ağlama."dedi.

"Kim bizden ne ister Jungkook?"dediğin sırada hızla Jungkook'a baktın.

"Eren!"dedin hızla.

"Ne? Nasıl? Yani neden Eren? O hapiste değil mi?"dedi Jungkook.

"Aşkım, senden ayrı kaldığım zamanlarda o gelmişti. Kafama silah dayayıp aynen tehdit etmişti. Sonra Tae ve Jimin gelmiş, bizi kurtarmıştı. Ama o... O kaçmış olmalı. Haber alamamıştık."dedin hararetle anlatışına devam ederek.

"Nasıl gelmez aklımıza!"dedin.

"Bana bunu önceden söyleseydin tahmin etmiş, ve çoktan aramaya koyulmuştuk. Bu şerefsiz bizi görüyor olmalı. Telefonda bizim ne yaptığımızı söyledi."dedi Jungkook.

"Bilmiyorum."dedin sadece
Aklına gelen görüntüler seni çığlık çığlığa kopan kıyametlere sürüklemiş, ve kısa bir süre olmasına rağmen çok yormuştu. Başın dönüyordu.

Elini başına koydun ve gözlerini kapattın. Yer, ayağının altından kayıyor gibiydi. Dengeni kaybettin.

"Feray!"

Jungkook'un kolunu bel kavisinde hissedince gözlerini zarzor açtın. Sana korku ile bakan Jungkook'u gördün. "İ-iyiyim. K-korkma."dedin yorgun bir sesle.

"Değilsin. Ve bu da beni korkutuyor."dedi.

Tekrar gözlerini ağır bir yorgunluk ile kapattın.

"Y/N! Y/N! Bende kal! Aç gözlerini!"dedi Jungkook.

Onu telaşa sokmamak için dudaklarını araladın ve kısık bir sesle konuştun. "Çok uykum var."

"Tamam güzelim. Tamam. Ben odamıza götürüyorum. Beraber uyuyalım."dedi Jungkook ve hızla seni kucağına aldı ve odaya taşıdı.

"Çok yoruldun. Değil mi?"dedi.

"Evet. Herşey bir anda oluyor. Bir kurtulamadık şu beladan."dedin.

Jungkook sustu. Odaya getirdi ve seni narince yatağa yatırdı. Hemen yanına uzandı ve kafanı göğsüne yaslamanı sağladı. Bir eli sırtında, bir eli saçlarındaydı.

"Geçecek. Sana söz veriyorum atlatacağız."dedi.

"Atlatacağız. Biliyorum. Ama ben dayanabilecek miyim?"dediğinde Jungkook'un kaşlarını çattığını hissettin.

"Ne demek bu?"

"Bilmem. Sadece çok yoruldum. Daha yeni evlendik ve ilk günlerimiz... Ama berbat. Bu kaçıncı? Neler yaşadık biz? O kadar yordu ki... Bir tanesini daha kaldırabileceğimi sanmıyorum."dedin gözlerin kapalı, bitkin bir sesle.

"Şşşş. Ben varım yanında. Tabii atlatacağız meleğim. Bir daha duymayacağım böyle sözler."dedi.

"Duymayacaksın zaten. Yaşayacaksın belki de..."dedin.