𝐉𝐔𝐍𝐆𝐊𝐎𝐎𝐊 İ𝐋𝐄 𝐇𝐀𝐘𝐀𝐋 𝐄𝐓 𝟐

BÖLÜM~29 "FERAY...GİTME"

"Çünkü suçluların cezasını masumlar çeker."

O ses o kadar tanıdıktı ki... Hatta her gün duyduğun, duymadan deli olduğun o ses...

Tanıyordun o sesi.

Bu ses, Jungkook'un sesiydi.

"Hadi ama! Uyan!"dedi. Ama Jungkook dememişti bunu. Başka bir ses demişti.

Gözlerini araladın.

Evet, rüya görmüştün.

Bir sandalyede ellerin arkadan sıkı bir şekilde halatla bağlı. Gözlerin açık, sandalyede oturuyorsun. Karşında Eren, sana dik dik bakıyor.

Bileğinin sızısı baş gösterdi ve en son olanları hatırladın. Kaşların çatıldı. Başın ağırıyordu. Jungkook yoktu. Yalnızdın ve blöf yapılmıştı. Bileğin kırılmıştı.
"Allah belanı versin."dedin bitkin bir sesle.

Çünkü tüm olanlar seni o kadar yorgun düşürmüştü ki... Kendinde dayanacak güç bulamıyordun. Şimdi ise bir pisliğin kardeşinin elindeydin. Jungkook'un senden haberi yoktu. Ama biliyordun, O onun olana zarar gelmesine tahammül edemezdi.

"Şu haline bak. Dayanamıyorsun artık."dedi Eren.

"Ne istiyorsun?"dedin gözlerini aralayarak.

"İntikam. İntikam istiyorum."dedi.

"Aradığın intikam bende değil. Jungkook'ta da değil. Yanlış sulardasın Eren."dedin kendini toplamaya çalışarak.

Güldü. Pis herif!

"Yalan söyleme. İtiraf et ki ölümün daha acısız ve kolay olsun. Hadi itiraf et."dedi.

"Emre orospusunu ben öldürmedim!"dedin bağırarak. Öyle bir bağırmıştın ki depo inlemiş, boğazın acımıştı.

"Abime böyle hitap edemezsin!"dedi ve karşıdaki sandalyeden ayağa kalkıp senin boğazına yapıştı. Nefes alamıyordun. Ciğerlerin isyan ediyordu.

Konuşamıyordun.

"Konuş ulan konuş! Abimi neden öldürdün? Neden aldın onu benden?!"dedi.

Ve ilk defa gördün. Eren çaresizdi, Eren ağlıyordu.

Gülümsedin. Çünkü zayıf noktasını bulmuştun.

Kafanı geri iterek boğazını bıraktı. Hızla öksürmeye başladın.
Ama keyifin yerine gelmişti.

Başını kaldırdın ve sana ağlayarak bakan Eren'i gördün.

"Abin... Hayatı kötüydü. Hak ettiği yerde cezasını çekiyordu. Yalnız kalmadın Eren. İstediğin şey intikam. Haklısın. Ama yanlış kişiden intikam almaya çalışıyorsun. Pişman olan sen olacaksın."dedin.

"Lan siz öldürdünüz abimi! Biliyorum!"

Güldün.

"Kanıtla."dediğinde duraksadı. "Aranızda yaşadığınız olaylar yetmiyor mu?"dedi.

"Doğru. Ama biz bu kadar büyük bir suça karışamayız. Bu fazla. Bunu yapan her kim ise gerçekten yürek yemiş olmalı."dedin.

"Dalga geçme! Baban yaptırdı! O paralı adamları ile abimi öldürttü! Bunu ikimizde biliyoruz!"dediğinde anlamadın.

Bir şeyler dönüyordu. Ne saçmalıyordu bu adam? Babanın bu olaylarla alakası ne?

"Babamın bu olayla ilgisi ne?"dedin.

Güldü. "Bilmiyor musun?"dedi.

"Uzatma!"dedin.

"Üzgünüm külkedisi. Bunu benden öğrenmemelisin. Babandan öğrensen daha iyi olur. Ya da ben mi söylesem acaba? Düşünmem lazım. Belki baban yapmıştır. Sende bilmiyorsan eğer seni serbest bırakabilirim."dedi kendi kendine.