Sister and Brother✅

42

Wjeżdżamy na podjzad domu wujka gdzie u progu wita nas moja mama która przytula Harrego.

-Zmizerniales-mowi zmartwiona
-Briana wszystko dobrze, jestem tylko przemeczony
-Dlatego sobie teraz odpoczniesz
-Ciociu my też tu jesteśmy-mówi Dylan
-Wiem kochanie, gratulacje dostania się do drużyny
-Dziękuję - Mówi tulac się do niej-Daj mi jeszcze trochę czasu a będziesz dumna mając zawodowego hokeiste w rodzinie
-Już jestem z Ciebie dumna - Mówi i rozkłada ręce w stronę Louisa - A ty nie przywitasz się ze mną

Chłopak podchodzi i przytula się do niej z uśmiechem na twarzy

-Nie mógłbym
-I tak trzymaj

Wchodzimy do domu gdzie wujek razem z ciocią gotują więc chłopaki witają sie z nim męskim objęciem oraz podchodzą do cioci i witaja się z nią pocalunkiem w policzek. Dylan podchodzi ostatni i przy witaniu się z ciocią kładzie je dłoń n  brzuchu i uśmiecha się.

-Cześć maluchu kuzyn Dylan przyjechał specjalnie do Ciebie
-Wiesz ze jeszcze musisz poczekać na niego
-To będzie on? - spytał
-Ross Adam Savanii-mówi dumnie wujek
-Hej Ross wiesz ze nauczę Cię grać w hokeja jak będziesz większy, razem z na Laura zadbamy o to abyś zawsze był szczęśliwy i nigdy niczego Ci nie brakowało wiesz? Jesteś nasza rodzina a rodzina jest najważniejsza-mówi a ja czuję łzy w oczach i dotknięcie kogoś za moją rękę i gdy odwracam wzrok widzę mojego brata który uśmiecha sie do mnie

-Daj mu odpowiedz bo chodził przymulony i miałem go już dość - Mówi a ja patrzę na niego pytając-Louis

Odwracam wzrok w stronę chłopaka o którym mowa i widzę jak rozmawia z moim tatą który chwilę później śmieje się z brunetem na co sama sie uśmiecham co widzi mój brat i zadowolony odchodzi w stronę mojej mamy. Nagle do domu wchodzi wujek Mitch.

-A o mnie to zapomnieliscie - pyta a ja biegnę do niego i wtulam się w jego klatkę piersiowa
-Miało cię nie być - Mówi mój tata witając się z nim
-Pozmienialem plany - śmieje się

Kiedy każdy się już przywital zabrałam chłopaków na górę i pokazałam gdzie kto może spać po czym zeszlismy na dół gdzie był gotów już obiad. Jedliśmy rozmawiając na każdy możliwy temat oraz wspominaliśmy wszystko i naprawdę w tamtym momencie byłam szczęśliwa. Po zdjedzonym posiłku odeszłam od stołu i zaczęłam zmywac kiedy nagle koło mnie znalazł się Louis. Brunet popatrzył na mnie i zabral mi talerz

-Ja zmywam ty wycierasz - mówi na co kiwam głową
-Co powiesz na spacer po posprzataniu - spytalam
-Chętnie

Pozmywalismy i posprzątalismy co zajęło nam naprawdę mało czasu. Umówiliśmy się na dole za 10 min więc ubrałam buty i wyszłam z domu czekając na niego na podjeździe. Chwile później przebrany chłopak wyszedł i ruszylismy w stronę pobliskiego lasku. Chciałam pokazać mu moje ulubione miejsce. Cała drogę chłopak opowiadał mi co robił przez te trzy dni gdy mnie nie było. Dotarliśmy na polane gdzie było duże drzewo z gruba gałęzią gdzie można było usiąść co też zrobiliśmy. Chłopak popatrzył na mnie a ja zaczęłam rozmowę

-A więc poprosiłam was o przyjazd bo chciałam porozmawiać z Tobą a to nie mogło dłużej czekać
-O czym
-O naszej ostatniej rozmowie na temasz naszych uczuć - zaczęłam - ehm ostatni czas nie był dla mnie łatwy, załamanie, depresja, ośrodek psychologiczny, Ross i wszystko inne
-Wiem o tym - powiedzial lapiac mnie za rękę
-I dopiero kiedy przyjechałam tutaj zaczęłam myśleć trzeźwo i gdyby nie ty nie dałabym sobie rady, razem z Harrym pomagalicie mi, byłeś przy mnie cały czas praktycznie 24 h na dobe i dziękuję za to, dużo myślałam i nie byłam niczego pewna do czasu aż zobaczylam Cię w telewizji. Poczułam się pusta jakby czegoś mi brakowało i wtedy zrozumiałam.
-Co zrozumiałas?-spytał a ja zeskoczylam z drzewa i odwróciłam się do niego
-Że naprawdę cię kocham Louis
-Czekaj co - powiedzial zeskakujac i stając obok mnie
-Kocham Cię Lousie Wiliamie Tomlinsonie

Chłopak położył dłoń na moim policzku i przybliżyl się do mnie po czym pocałował mnie mocno co i ja oddałam. Po chwili oderwalismy się od siebie.

-Kocham Cię Lauro Guzman - powiedzial i pocałował mnie znowu.