Comrades in Action Book 5: Cece Klein

Chapter Twelve

She waited in her car parked in front of the huge gate. She anxiously tapped her fingers on the steering wheel as nervousness started to fill her nerves. She bit the sides of her lip as she watched people come and go inside the gate.

She snapped her gaze at her wrist watch. Sunod ay sa letratong nakapatong sa kanyang dashboard. Pinasadahan niya ng tingin ang mga salitang nakasulat doon.

Front gate. Six o'clock pm.

Iyon ang nakalagay doon. Ibig sabihin ay sakto siya sa oras. Not early nor late. Basta sakto. Muli niyang ibinalik ang tingin sa gate. Her eyes focused.

Ilang segundo ang lumipas ng ng may mahagip ang kanyang mga tingin. A familiar figure. Agad pinakawalan ng kanyang mga ngipin ang labing kanina pa niya pinaparusahan sa paghihintay. She sat forward just to see him clearer.

At ng unti unting humarap sa gawi niya ang taong iyon, her eyes widened in an instant.

Same dark hair.. same black eyes like her own...

...Same face..

At habang papalapit ito, siya namang pagtigil ng kanyang mundo. Biglang tumigil sa pagtibok ang kanyang puso. Nagsimulang manikip ang kanyang dibdib. She knew she needed air but she refused to open her damn windows.

She suddenly felt afraid.. nervous.

She started sucking in for air. Nanginginig ang mga kamay niya habang niluluwagan sa pagkakabutones ang suot niyang damit.

Muli niya itong nilingon. Ng makapasok ito sa sasakyan at magmaneho palayo, doon pa lang niya iginalaw ang katawan at pinakawalan ang pinipigilang hininga.

She immediately rolled the windows down and hungrily sucked for air. Sumandal siya sa upuan habang sunod sunod na huminga ng malalim. Her mind in jumbled thoughts.

Suddenly, she doesn't know what the hell to do...

She took her exactly five minutes to gather her thoughts around and drive back to her rented condo unit. Agad siyang nagsalin ng whiskey sa baso at saka inisang tungga iyon. Huminga siya ng malim. That somehow calmed her nerves. Muli siyang nagsalin ng panibago bago dinala iyon sa sala. She stood in front of the floor to ceiling glass wall overviewing the city lights ahead. Tahimik. Nag-iisip kung ano'ng dapat na gawin.

Nasa ganoon siyang akto ng biglang tumunog ang kanyang cellphone. An incoming call. Inilapag niya ang baso sa mesa at saka kinuha iyon.

It was Mason.

"Yes."

"Where are you?"

Iniikot niya ang mga mata sa pambungad na tanong nito. As if he didn't know yet where exactly she is at the moment. Suot suot niya ang dog tag at alam niyang madali na lang para dito na hanapin kung nasaang lupalop man siya ngayon. He knew he didn't have to ask.

"On a vacation." Still, she answered.

Saglit na napatigil ito sa sagot niya.

"That's weird. You never filed for a vacation."

"Guess what, I just did." She answered, feigning amusement.

"In the Philippines?"

She sighed. Sabi na nga ba, alam nito kung nasaan siya.

"What are you doing there?" Halata sa boses nito na hindi pa rin ito naniniwala na gusto lang talaga niyang magbakasyon. Muli siyang huminga ng malalim.

"Look, Mason. I'm not going to retire yet just like what the guys did so rest assured. Babalik pa ako diyan." Muli niyang hinarap ang mga nagtatayugang establisimento sa kanyang harapan. "I just found out the Philippines is what I've been looking for.."