Together Strong

8

{Jason}
Ik schrik als ik Romy en Amber binnen zie komen. Shit man. Ik draai me snel om en doe alsof ik een softijsje maak.
Ik draai me half naar hen toe. Please laat Romy de ijsjes halen en kom hier niet samen naar toe. Ik zie Romy neer ploffen en Amber mijn kant op komen.
Great
Fucking great
Ik doe net alsof ik haar niet zie en ga door met m'n werk.
'Hallo?' Vraagt Amber. 'Kan ik iets bestellen?'
'Sure.' Ik draai me naar haar toe. 'Wat wil je?'
Ik zie haar ogen verwijden  als ze me herkent. 'Jason?' Zegt ze terwijl ze een stap naar achteren zet. 'Wat doe jij hier!'
'Ik werk hier.' Zeg ik en ik kijk Amber verdrietig aan. 'Het spijt me super erg Amber.'
Amber lacht hoog en cynisch. 'Ja zal wel.' Zegt ze.
'Please.' Mijn stem trilt hevig. What's wrong with me????

{Amber}
Hij kijkt me zacht en verdrietig aan. 'Please.' Zegt hij trillerig.
Ik zucht. 'Ik wil een hoorntje met vanille en aardbei en eentje met mango en sinaasappel.' Ik leg een briefje van 10 op de toonbank.
Jason pakt het briefje en geeft me een briefje van 5 terug. Hij maakt de ijsjes en geeft ze aan mij. 'Geniet ervan.' Zegt hij dof.
Ik draai met m'n ogen en zeg niks terug. Ik haast me naar Romy die me nieuwsgierig aan kijkt.
'Dat was Jason.' Zeg ik en ik plof neer.
Romy neemt haar ijsje over en kijkt me met grote ogen aan. 'Serieus?'
Ik knik en neem een likje van mijn ijs. De mango smaak troost me.
'Oh het spijt me Amber. Als ik dat had geweten, was ik de ijsjes gaan bestellen.' Zegt Romy. Ze kijkt schuldbewust naar de tafel. 'Duizend keer sorry!'
'Het is niet jouw schuld.' Zeg ik. 'Laten we het maar vergeten.'

{Justin}
Ik lig kreunend op bed. Hoge koorts, kotsmisselijk en de hik. Echt erg dit. Ik kom kreunend overeind als ik de deur hoor kraken.
'Oh jullie zijn het.' Zeg ik teleurgesteld als ik Cameron en Jason zie binnen komen.
'Jezus.' Zegt Jason. 'Jij ziet er niet goed uit.'
Ik rol met m'n ogen. 'Dankjewel Jason.'
Cameron kijkt me schuldbewust aan. 'Kan ik iets voor je doen?'
'Ja.' Zeg ik direct. 'Misschien je kop houden en weggaan.'
Jason kijkt me ongelovig aan. 'Hé, je bent boos op mij. Niet op mijn broer.'
'Ik ben ook boos op jou, maak je maar geen zorgen.' Zeg ik sarcastisch. 'Maar misschien ben ik nog wel bozer op je broertje.'
Jason kijkt Cameron aan. 'Wat heb je gedaan, wat erger is dat zijn zusje pijn doen?'
'Zijn zusje én hem pijn doen.' Zegt Cameron ongelukkig.
Jason fronst. 'Heb je Amber geslagen?'
'Nee, mentale pijn, misschien wel duizend keer erger.' De tranen lopen over zijn wangen. 'Ik ga.' Hij draait zich om en loopt weg.
'Dude. Wat heeft Cam gedaan?'
Ik kijk Jason cynisch aan. 'Zeg, wat gaat dat jouw aan?'
'Hij is mijn tweelingbroer.' Jason gaat op mijn bedrand zitten. 'Hij is mijn alles, begrijp je?'
'Hij wás mijn alles.' Reageer ik. Meteen voel ik een krop in mijn keel. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen. Ik ben gekwetst. I am hurt. He hurts me.
Jason kijkt me verbaasd aan. 'Wat? Hoe bedoel je?'
Je mag het tegen niemand zeggen.'
'Oké.' Jason fronst.
Ik haal diep adem. 'Cameron is mijn broer. Wat betekent dat jij ook mijn broer bent.'
Jason hapt naar adem. 'Jij bent Camerons kleine broertje? Amber is Camerons kleine zusje? Jullie zijn mijn kleine broertje en zusje?'
'Ja.' Zeg ik en kijk hem hard aan. 'Waag het niet iemand dit te zeggen.' Snauw ik. 'Ik wil jou nooit als broer zien.'
'Oké, oké. Maar waarom ben je boos op Cameron?'
Ik ontwijk zijn blik. 'Ik kan het niet uitleggen. Ik ben boos, ik ben gekwetsts, ik ben geraakt, ik ben gepikeerd, ik ben kwaad. Verbolgen! Ik ben verontwaardigd. Ik ben aangedaan.'
'Maar WAAROM?' Roept Jason.
'Omdat hij me in de steek liet!' Schreeuw ik terug. 'Hij was mijn broer! We waren close! Hij was mijn voorbeeld. Maar het deed hem niks.' Ik begin te snikken. 'Hij verliet me voor een jongen waarvan hij niets wist hoe die was. Hij wist dat ik van hem hield. Hij wist dat hij ons achterliet bij vreselijke ouders.'
'Hoe weet je dat hij dat wist?' Vraagt Jason.
'Als ze jou wegdeden, als ze hem zomaar laten vertrekken, dan houden ze niet van je. Onze ouders mishandelden Amber.' Ik kalmeer en kijk Jason recht aan. 'Jason, je bent mijn broer, maar zo voel je niet. Niet voor mij. Niet voor Amber. Laat Amber met rust. En Cameron is mijn broer. Maar hij is niet mijn broer meer. Ik mis de Cameron van vroeger. Met wie ik voetbalde. Deze Cameron is niet dezelfde.' Mijn stem is schor geworden. 'Laat me nu met rust.'
Jason kijkt me ongelovig aan. De tranen staan in zijn ogen.
'LAAT ME MET RUST.'
Jason staat op en loopt naar de deur. 'Justin. Een ding nog.'
'Wat moet je?'
'Cameron houdt van je. Hij is er kapot van.'
Ik zeg niks.
'En ik zal niks zeggen tegen Amber. Maar vind je niet dat ze het verdiend om te weten dat haar verloren broer terecht is?'
Ik kijk hem aan. Ik weet niet wat ik daar op moet antwoorden.

{Amber}
'En? Hebben jullie een leuk outfit voor Mira gevonden?' Vraagt Romy.
Mira draait met haar ogen. 'Een jurkje. Een freaking jurkje Romy! Je wordt bedankt. Je hebt me echt verraden.' 
Ik lach. Romy lacht. Mira loopt boos langs ons.
'Ze had het heel leuk.' Zegt Isa. 'Ze genoot meer dan normaal.'
Ik lach.
'Hee meiden, morgen kunnen we uitslapen. Willen jullie mee naar de club vanavond? Merli, Naomi, Milou en Evi komen ook.' Isa knipoogt. 'En een heleboel jongens.'
Romy lacht. 'Count me in girl!'
Ik knik. 'Ik ga ook mee. Maar beter fix je dat Mira ook mee gaat.'
'Beloofd.' Zegt Isa vrolijk.

Hey bedankt voor het lezen.
1003 woorden