Together Strong

20

{Evi}
'Ik ben een beetje misselijk.' Zeg ik tegen Isa. 'Ik blijf denk ik bij de auto.'
Isa trekt haar wenkbrauwen op. 'Het ging nu toch wel goed?'
Ik zucht diep. 'Dat dacht ik ja. Dat was voor ik de auto instapte.'
'Oké. Nou dan zien we je later.' Zegt Mira. 'Nu gaan we zuipen!'
Ik mis het dat Amber dan aanbood om bij me te blijven. Misschien waren we toch wel een beetje hard voor Amber. Ik weet hoeveel ze van Justin houdt en dat het lastig voor haar is dat hun relatie opeens zo stroef verloopt.
'Tot straks Evi.' Zegt Isa en ze wandelt samen met Mira de discotheek binnen. Romy bijt op haar lip. 'Je vindt het niet erg om even een paar uurtjes alleen te zijn toch?'
'Nee hoor.' Zeg ik meer omdat ik het gevoel heb dat, dat het antwoord is wat ze wil. Ik heb nu iemand nodig die mijn hand vasthoudt en die zegt dat alles oké is. Dat mijn misselijkheid over gaat en dat alles weer normaal wordt als de baby er straks is. Maar Romy loopt Mira en Isa aan. Ik ben alleen.
Ik pak mijn telefoon. Misschien wil Amber naar buiten komen. Dan zeg ik sorry en dan gaan we samen naar huis.
Amber neemt niet op. Ik zucht. Als ik haar was zou ik ook geen zin hebben om met mij te praten. Ik ben een grote drama-queen. Wie wil er nou omgaan met een bitchy aanstelster? Misschien Jason? Ik tik zijn naam aan.
'Hey schat, alles goed?'
'Nee, ik ben super misselijk.' Fluister ik in de telefoon. 'Waar ben jij?'
'Thuis met een paar vrienden. Hoezo? Waar ben jij?'
'Bij die ene club.' Zeg ik schor.
'Moet ik je ophalen?' Vraagt Jason zorgzaam. Hij is zo lief. Ik begin te snikken.
'Hey, het komt goed Eefje.' Zegt Jason liefdevol. 'Ik kom eraan oké?'
'Dankjewel.' Fluister ik. 'Ik zou met niemand anders dan met jou een kindje willen verwachten Jason.'
'Ik kom nu naar je toe. Ik ben er over een kwartiertje, met een beetje pech misschien net een klein halfuurtje.' Zegt Jason. 'Ik hou van je.'
'Ik ook van jou.'
Jason heeft opgehangen. Ik ben zo blij met Jason.
'Ben jij Evi?' Vraagt een meisje die opeens naast me staat.
'Ja.' Zeg ik verbaasd. 'Wie ben jij?'
'Ik ben Maeve.' Zegt het meisje en ze kijkt me strak aan. 'Dit spijt me super erg. Geloof me.'
'Wat?' Ik kijk haar niet-begrijpend aan.
Ze geeft me een enorme klap tegen mijn kaak. Ik val op de grond. Het meisje haalt opeens een pistool tevoorschijn. 'Sorry Evi.'
'Ho! Nee! Ik ben zwanger!' Roep ik.
'Ik weet niet eens of dit goed of slecht is.' Huilt Maeve. 'Ik wou dat mijn hart van steen was zodat ik dit niet voelde.'
Ik moet tijdrekken. Misschien kan Jason me redden.
'Waarom doe je dit Maeve?'
'Het spijt me zo erg Evi. Kan je me alsjeblieft vergeven?'
Ik kijk naar het wapen in haar hand. 'Ik ben zwanger, het is een meisje.'
Maeve bijt op haar lip.
'Ik ga haar Nicky noemen.' Zeg ik zacht.
'Het spijt me echt heel erg.' Zegt Maeve. 'Voor Nicky en voor jou.'
Zwart.

{Amber}
'Ik ging echt stuk.' Lacht Wesley. 'Wie wil er nog wat drinken?'
'Nog een biertje graag.' Zegt Penny en ze lacht flirterig naar Wesley.
Miles staat verderop met een paar vrienden te kletsen, Wesley werkt kennelijk in deze bar op dit uur, en ik zit naast Penny. Het is alleen zo jammer dat Penny alleen maar oog heeft voor Wesley en als ze iets tegen me zegt dat het er dan over gaat dat ik sowieso een relatie zou hebben met Miles. Milou zit naast me maar zegt weinig. Ze staart vooral naar de andere meiden, die aan de andere kant van de club staan te drinken.
Er klinkt buiten een harde knal.
Penny gilt. Meisjes gillen. Jongens gillen. Ik weet zeker dat ik Isa alles hoor overstemmen. De muziek sterft weg samen met de stemmen. Ik spring overeind en wil met grote stappen naar de deur lopen om te kijken, maar Milou pakt me stevig vast. 'Doe normaal.' Sist ze. 'Misschien is het wel een aanslag of zo.'
Ik kijk Milou met grote ogen aan. 'Een aanslag?' Herhaal ik schor.
Er zijn geen schoten meer.
'Dit is geen aanslag.' Zegt een meisje die ik niet ken. 'Dit is een heuse liquidatie!'
Een ander meisje kijkt haar strak aan. 'Hoe weet jij dat iemand is vermoord?'
'Hoor je die paniekerige mensen niet? Er ligt daar iemand dood te gaan. Wedden?' Zegt het meisje. 'Ik bied 50 euro.'
'Doe eens normaal Daphne!' Zegt het andere meisje. 'Zoiets doe je toch niet!'
'Je bent een mietje Jane.' Zegt Daphne en ze kijkt Jane arrogant aan.
'Nee. Jane is geen mietje.' Zegt Milou. 'Jane is gewoon normaal. Ze reageert zoals normale mensen zouden moeten reageren in deze situatie.'
'Waar bemoei jij je mee?' Vraagt Daphne.
'Ik bemoei me nergens mee, ik wil gewoon dat jij je mond houdt en aardig doet.' Zegt Milou. Ik geef haar een stomp tegen haar arm. 'Alsof dit nu belangrijk is.' Snauw ik.
Opeens klinkt er luid geklop op de deur. Iedereen houdt zijn adem in.
'Bel de politie!' Zegt een paniekerige stem. 'Er ligt een meisje dood te gaan op de straat.'
'Zie je wel?' Zegt Daphne tegen Jane.
'Hoor je niet hoor misplaatst je reactie is?' Zeg ik. 'Wat nou als het je beste vriendin was die daar lag dood te gaan. Of als jij het was?'
Daphne steekt haar tong uit. 'Who cares? Dit mens zal wel iets hebben gedaan wat het terecht maakt.'
Milou kookt bijna van woede en ook ik ben boos. Ik zie aan de keurende blikken om ons heen dat deze Daphne niet veel nieuwe vrienden heeft gemaakt vandaag.
Een jongen die ik niet ken pakt zijn telefoon en belt het alarmnummer.
'Kom we gaan kijken.' Zeg ik tegen Milou.
Milou kijkt me twijfelend aan. 'Ik weet niet hoor.'
'Misschien kunnen we haar nog helpen.' Zegt Miles en hij pakt mijn hand. Samen rennen we naar buiten. Ik zie niemand liggen, maar ik zie een groepje mensen staan. Bij de auto van Romy!
'O god. Volgens mij is ze zwanger.' Hoor ik een verontruste stem zeggen in het groepje.
Ik stop met lopen. Een zwaar gevoel van onrust drukt op mijn borst. Miles knijpt harder in mijn hand.
'Is ze dood?' Vraagt iemand.
Ik wurm me tussen de mensen door terwijl de tranen over mijn tranen beginnen te stromen. Ik zie haar liggen. De waarheid treft me met een klap.
Nee. Nee. Nee Evi.
Ik vergeet hoe ik moet staan. De aarde schuift onder mijn voeten vandaan. Evi is dood.