Together Strong

38

{Maud}
'Hoi.' Lara glimlacht. 'Hoe gaat het?'
'Prima.' Ik glimlach.
Lara's lach verdwijnt. 'Hoe was je feest?'
'Fantastisch.' Zeg ik.
Lara kijkt me kwaad aan. 'Waarom huilde je?'
Mijn lach verdwijnt. 'Dat is niet jouw zaak.'
Lara kijkt me spottend aan. 'Sure. Sorry dat ik alleen een goede zus wilde zijn.'
Ik haal m'n schouders op.
'Whatever.' Snauwt Lara en ze loopt weg. Ik zucht diep.
Ik geef m'n moeder een kus. 'Tot straks.'
'Tot straks lieverd.'
Ik pak m'n tas en sla de achterdeur achter me dicht. Ik loop naar de weg en ga in het bushokje zitten. Naast me gaat Casey zitten. Casey Justice is onaardig tegen mij en mijn vriendinnen. Ik zeg niks tegen haar.
'Ga je nog sorry zeggen?' Vraagt Casey.
Ik draai haar kant op. 'Sorry? Waar heb je het over?'
'Echt iedereen was op je feestje Maud.' Zegt Casey boos. 'Behalve ik. Een no-one.'
Ik zucht diep. 'Doe niet zo kwaad. Ik heb wel meer mensen niet uitgenodigd.' Zeg ik. Ik ben geïrriteerd dat ze er zo'n probleem van maakt. Ik mag toch zelf kiezen wie ik uitnodig op mijn zestiende verjaardag?
'Hey!' Scarlett gaat naast ons zitten. 'What's up?'
Een postbode loopt langs. 'Hallo.' Groet hij ons.
'Hai.' Zeg ik. Ik went me tot Scarlett die de postbode helemaal negeert. 'Casey is boos dat ik haar niet op m'n verjaardag uitnodigde.'
Scarlett kijkt Casey minachtend aan. 'Je bent gewoon jaloers Casey. Maar laten we duidelijk zijn, wij willen net als de rest van de wereld niks met je te maken hebben.'
Casey draait zich terug. Haar schouders zijn hoog opgetrokken. Ergens heb ik medelijden met haar, maar Casey is nooit aardig tegen me, waarom moet ik wel aardig tegen haar doen?
De bus rijdt voor en toetert. Scarlett trekt me omhoog en samen gaan we naar binnen. Het moment dat ik zit vertrekt de bus en val ik tegen Casey aan.
'Stomme bitch!' Roept Casey. 'Laat me gewoon met rust!'
Ik kom verhit overeind. De hele bus kijkt ons aan. 'Sorry.' Mompel ik.
'Niks sorry.' Zegt Scarlett direct. 'Je bent zelf een domme bitch Casey.'
Casey draait zich woest om.
'Het was oké.' Zeg ik tegen Scarlett. 'Maar thanks.'
Na een paar haltes stapt Tess in. Scarlett en ik geven haar beiden een knuffel. Toch is het anders dan voor het feestje. Ik ruik Tess' parfum en ik vraag me af waarom ze die op heeft gedaan. Om indruk te maken op Michael? Ik weet het niet zeker.
Nog twee haltes verder stappen Willow en Nova in.
Casey draait zich naar mij en de groep. Haar ogen schieten vuur. Ik weet dat Casey ons stuk voor stuk haat.
Michael stapt in en wil mij een kus op mijn wang geven. Ik duik weg.
'Maud? Wat doe je?' Vraagt hij verbaasd.
Ik stoot een spottend lachje uit. 'Wat denk je? Je hebt zitten zoenen met Tess.'
'Ik was dronken.'
'Ik wil je ook dronken kunnen vertrouwen.' Zeg ik. 'Tess is nog naar me toe gekomen, maar jij bent gewoon door gegaan met je leven.'
Een seconde lang kijkt Michael me toonloos aan. 'Jezus wat ben jij een drama queen om niks.' Zegt hij dan en hij draait zich om. 'Dan hoeft het ook niet meer van mij hoor Maud. Het is uit.'
Geschrokken staar ik naar zijn rug.
Nova slaat haar armen om me heen, maar ik duw ze weg. 'Prima.' Zeg ik zo luchtig mogelijk. 'Wat jij wilt Michael.' Ik wil een opmerking maken. Een bitchy opmerking die hem pijn zou doen, maar ik kan niks meer zeggen zonder dat ik in tranen ga uitbarsten. De rest van de reis verloopt in stilte.

De dag kruipt voorbij. Ik loop van de ene les naar de andere. Nova en Willow zitten naast elkaar en Scarlett hangt om Sarai heen. Sarai is een nieuw meisje en ik weet bijna zeker dat Scarlett Sarai leuk vind. Hoewel Scar er nog nooit over heeft gepraat, weet ik bijna zeker dat ze gay of tenminste bi is. Ik zit dus zoals bijna altijd naast Tess. Normaal vind ik dat minder dan erg, maar vandaag heb ik er geen behoefte aan.
Vroeger waren er geen klassen met jongens en meisjes door elkaar gemixt, maar dingen veranderen en daarom zitten er een heleboel irritante jongens in de klas die stuk voor stuk vervelende opmerkingen tegen me maken, puur omdat het uit is met Micheal. Vroeger was dit ook alleen een kostschool, maar nu is de school in twee nieuwe delen verdeeld. In plaats van de jongens helft en de meisjes helft, is er nu Opportunity High North, waar de leerlingen verblijven en les krijgen die op de school zelf slapen, en Opportunity High South, waar studenten zoals ik, mensen die wel thuis wonen, les hebben.

Mevrouw Read, een oud, aardig vrouwtje is de enige lerares die zowel op North en South Opportunity High les geeft. Mensen zeggen dat mevrouw Read de school-shooting waar mijn oom in overleed heeft meegemaakt. Toen ik er laatst naar vroeg wilde ze niks zeggen. Ik vroeg of ze mijn oom goed kende, maar ze zei niks. Toen ik naar mijn vader vroeg begon ze echter te stralen en begon ze te vragen hoe het met hem ging en zo. Toen ik haar vertelde dat hij was overleden kon ze het amper geloven.
Mevrouw Read staat voor ons in de klas. Ze geeft altijd leuke lessen. Engels geeft ze. Ik mag mevrouw Read heel erg. Mijn moeder mocht haar ook altijd.
Lara is bijna de enige die ik ken die ruzie kan krijgen met mevrouw Read. Soms ben ik gewoon verbaasd dat Lara überhaupt mijn zusje is, zo erg verschillen we.
'Maud?'
Ik kijk op.
'Weet jij het antwoord op vraag 26 b?' Mevrouw Read kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Of was je niet aan het opletten?'
De jongens gniffelen. 'Ze heeft liefdesverdriet mevrouw.' Zegt Joel.
Mevrouw Read trekt haar wenkbrauwen nog verder omhoog. 'Oh ja? Dan hoeft ze inderdaad geen Engels vragen te beantwoorden. Joel, weet jij het misschien?'
Ik glimlach zacht. Mevrouw Read is de beste.

(Lara)
Sheila en Rachel zitten aan de andere kant van de klas. Achter hen zitten Olive en Natalie. Ik negeer hen al dagen en Brittany heeft het er lastig mee.
'Lara?' Vraagt ze zachtjes als de leraar klaar is met uitleggen. 'Ben je nog boos op Sheila?'
'Ze had het niet moeten zeggen.' Zeg ik.
'Dat weet ze,' zegt Brittany. 'Maar het is gebeurd. Kunnen we het verleden niet achter ons laten please!'
Ik bijt op mijn lip en doe dan m'n hand omhoog. 'Meneer?'
Meneer Cuperus kijkt op. 'Lara? Al klaar?'
'Nee meneer, ik vroeg me af of ik naar de toilet zou mogen.'
Meneer Cuperus knikt.
'Volg me over een twee minuten.' Sis ik naar Brittany.
Ik loop door de gang naar de toiletten waar ik geduldig op Brittany wacht. Als Brittany eindelijk komt slaat ze haar armen over elkaar heen. 'Wat is er? Physics is lastig, ik heb de tijd nodig voor die oefentoets.'
'Britt. Wacht.' Zeg ik. 'Je moet ophouden over Sheila. Ik ga het haar niet vergeven. Olive en Natalie zijn geen vrienden van me. Ze hebben niks met me te maken, ze hoefden dit allemaal niet te weten, ze zullen denken dat ik gestoord ben.'
Opeens lijkt Brittany er klaar mee. 'Maar dat ben je gewoon Lara!' Roept ze.
Ik deins achteruit tot ik tegen de muur sta. 'Wat bedoel je!'
'Je zag je vader Lara. Je zag je broer. Ze zijn dood Lara. Dood!'
Ook al weet ik dat, ik vind het niet prettig om te horen.
'Je ziet geesten en om eerlijk te zijn, ben je dan behoorlijk gestoord.'
Het doet pijn dat van Brittany te horen. Britt was mijn beste vriendin.
'Lara, je hebt een ongeluk meegemaakt, vijf jaar geleden! Get over it!'
Ik begin te huilen.

(Maud)
Wat stom dat ik juist nu mijn boeken ben vergeten. Weer alle aandacht naar mezelf toegetrokken. Op de gang bots ik tegen de broers Harry en Dudley Potter op.
'Kijk uit waar je loopt, muts!' Zegt Harry en hij loopt door, maar Dudley helpt me overeind. 'Gaat het?' Vraagt hij.
Ik knik. 'Ja sorry.'
'Geeft niks.' Dudley loopt verder.
Ik loop langs de toiletten als ik opeens een soort huilend geluid hoor. Ik stop abrupt en ik luister aan de deur.
'Jij en je zus zijn gewoon aanstelsters. Vooral je zus. Met dat stomme litteken.' Vang ik op. 'Zo aan de zijkant van haar hoofd, als ze gewoon een pluk haar uit haar staart los zou doen, zou niemand het zien, maar nee, je zus wil aandacht. Ze wil worden herinnert aan het ongeluk als ze in de spiegel kijkt.'
Mijn ogen worden groot. Mijn hand gaat naar mijn eigen litteken. Het is een litteken in de vorm van een half hartje. Toen we Thomas gingen begraven zag ik dat hij ook een half hartje op zijn hoofd had, maar dan als wond omdat die van hem niet meer was gehecht. Soms, als ik heel erg aan Thomas denk, dan voel ik een kloppende of brandende pijn op de plek waar mijn litteken zit.
Heeft dit meisje het over mij? Maar dan heeft ze het tegen Lara en dan is Lara nu aan het huilen!
Ik gooi de de deur open.
Ik zie Brittany staan.
Lara staat huilend tegen de wand aan gedrukt alsof ze bang is dat de persoon die zo gemeen had gedaan haar gaat aanvallen. Ik scan de hele ruimte, maar er is niemand anders. Ik kijk naar Brittany. Nee toch?!

Hey, ik had gisteravond nog een "sorry" dingetje erop gezet, maar ik werd vannacht wakker en ik wist wat ik moest schrijven. Dus dit verhaal is om drie uur s'nachts gecreëerd. Het kan nog wel ff duren voordat je weer een nieuw hoofdstukje krijgt, maar dit is er in ieder geval weer eens eentje.