Together Strong

33

Tijdsprong 10 jaar.
Amber is nu 27

{Amber}
Prudence ligt in mijn armen. Ik glimlach naar haar. Prue is officieel de schattigste baby die ik ooit heb gezien. Ze is klein en ontzettend lief. Ik houd van haar. Prue is mijn nichtje. Sterker nog, mijn peetdochter.
Ik kijk Anna en Cameron vrolijk aan. 'Ze is prachtig. Ik ben zo blij dat ik haar eindelijk in het echt zie. Ik ben blij dat jullie hebben besloten weer terug te verhuizen.'
Anna glimlacht. 'Toen ik afstudeerde op Opportunity High wilde we zo snel mogelijk weg. We wilde dat Prudence en Keighley een mooi leven buiten Amerika zouden hebben. Daarom zijn we naar Australië verhuisd.'
'Waarom zijn jullie terug gekomen?'
'Ik ben aangenomen voor een betere baan hier.' Zegt Cameron. 'Daarbij miste ik jou en Jason elke dag.'
'Ik heb jou ook gemist. En Prue ook. Ze is nog knapper in het echt dan op het beeldscherm.' Zeg ik en ik glimlach naar Prue.
Prue opent haar ogen. Ze glimlacht zo schattig dat ik bijna smelt.
Cameron en ik kijken elkaar lachend aan.
'Ik wil ook een knuffel.' Huilt Keighley.
Anna tilt Keighley op. Keigh is 5 en ook van Anna en Cameron.
'Hey allemaal. Hier is onze schone slaapster.' Miles loopt hand in hand de kamer binnen met Maud. Maud is onze oudste dochter. Maud is 8. Maud en haar broertje waren niet gepland maar we zijn super blij met hen.

Ik heb drie kinderen met Miles.
1. Maud (8)
2. Thomas (8)
3. Lara (6)
Maud en Thomas hebben echt al eigen meningen, Lara ook, maar iets minder. En ja, Maud en Thomas zijn een tweeling. In het begin vond ik dat heel erg en dacht ik dat ik Thomas als Justin zou gaan zien. Maar dat valt reuze mee. Thomas is echt een schat van een jongen. Hij zou nooit z'n zusje zo laten vallen. Maud en Thomas zijn ook niet zo overdreven close. Misschien helpt dat juist wel.

Ik weet dat Milou is getrouwd met een meisje genaamd Suzanne. Ze hebben een kinderdroom, sterker nog, ze zijn alle twee zwanger van jawel een tweeling. Ze hebben gebruik gemaakt van een sperma-donor. Ze zijn nu alle twee zwanger van twee meisjes. Milou en ik hebben geen geheimen voor elkaar en ze heeft me verteld dat de kinderen alle 4 meisjes zijn en dat ze Isabel en Nina, en Lola en Emma gaan heten. Ik ben oprecht blij voor Milou. We zijn nog steeds vriendinnen, maar onze vriendschap heeft een deuk gekregen op het moment dat Miles en ik een serieus stelletje werden. Ik ben heel blij dat Milou zonder mij is verder gegaan.

Jason heeft het schotwond overleefd. Ondanks zijn beweringen, dat hij nooit meer verliefd zou kunnen worden, schijnt hij nu weer een meisje te daten. Holly Mae. Een collega van mij die ik aan hem voorstelde. De liefde is nog fragiel en onzeker, maar de klik en vlam zijn er.

Ik heb via, via gehoord dat Stella ook een vaste, serieuze relatie heeft gekregen. Nog geen huwelijken, maar het is een hele stap voor Stella.

Valerie schijnt erg veranderd te zijn sinds Harpers dood. Ik geloof er niks van. Eens een bitch, altijd een bitch. Ze schijnt nu een single mom te zijn van een zoontje. Ik kan maar weinig sympathie voor haar opbrengen. Als ik haar vriend was zou ik ook weer snel verdwenen zijn.

Kelsey en Aria schijnen alle twee naar het buitenland te zijn verhuist. Ik heb geen idee hoe het met hen is. Ik weet ook niet of ze een gezinnetje hebben gesticht.

Iedereen wist het van Courtney en Axel, maar ze zijn uit elkaar gegaan. Niet alle high-school liefdes blijven voortduren. Courtney heeft volgens mij een nieuwe vriend. En Axel is getrouwd met zijn werk. Hij is regisseur maar volgens mij heeft hij het best lastig om zijn geld bij elkaar te verdienen.

Isa is nog singel. Ze heeft een goed bekeken YouTube-kanaal. Ik kijk wel eens puur om te kijken hoe het met haar gaat.

Mira is getrouwd. Ik heb huwelijksfoto's gezien en ik moet zeggen dat ze veel is veranderd. Qua uiterlijk en innerlijk. Ze draagt uitdagendere kleding en durft volgens mij ook meer te zeggen.

Van Mackenzie, Brooke en Rebecca heb ik niets meer gehoord. Hun social-media accounts zijn verwijderd. Gek eigenlijk, dat juist de populaire meiden nu gewone, onzichtbare vrouwen zijn geworden.
En gek eigenlijk dat het me zoveel interesseert wat er van iedereen geworden is.

En dan hebben we nog Maeve. Maeve is gestraft voor haar daden, maar komt over twee jaar weer vrij. Ze heeft dan wel 2 mensen vermoord, het was niet haar schuld. Ze werd gedwongen. Ik kan het niet geloven dat mijn ouders haar hebben geadopteerd met het idee dat zij de vuile werkjes op kon knappen. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik het nooit heb gemerkt dat Maeve in onze schuur woonde. Ik mocht er nooit heen, en er brandde wel eens licht waarvan Justin en ik dachten: Huh? Maar het idee dat daar een meisje zou wonen is nooit in me op gekomen.
Cameron heeft me verteld dat hij wist van Maeve's bestaan.Hij heeft ook verteld over de moord op Abby. Ongelofelijk dat hij dat heeft moeten zien en horen. Ik herinner me nog hoe ongemakkelijk en bang hij ons aankeek, maar ik wist niet dat mijn zus dood lag te gaan beneden. Ongelofelijk ook dat mijn ouders gewoon hebben gezegd: 'Abby was een pleegkind die kon opeens weer naar haar ouders.' En ongelofelijk dat ik hen geloofde.

Mijn moeder is al uit de gevangenis. Ze is gescheiden met mijn vader en hertrouwt met een man uit Kazachstan waar ze nu woont. Ze laat het verleden achter zich. Mijn moeder schijnt mishandeld te zijn door mijn vader, ze werd gedwongen tot alles wat ze mij en mijn broers en zussen heeft aangedaan. Ergens geloof ik het. Aan de andere kant niet. De haat in haar ogen was echt als ze me vertelde hoe nutteloos ik was.

Mijn vader heeft levenslang voor mishandeling van mij, Maeve, Abby en mijn moeder. Hij heeft Maeve en mijn moeder meerdere malen verkracht en hij is ook veroordeeld voor het opdracht geven van de moorden op Abby en Evi. En voor het aanzetten tot de school-shooting. Alles aan mijn vader is verkeerd.

Justin is dood. Hij heeft zichzelf neergeschoten. Ik ben boos dat hij zijn straf is ontlopen. Ik ben boos dat hij zo egoïstisch is geweest. Er waren 49 doden en ontelbaar veel gewonden.

Ik heb besloten dat mijn onstuimige tijd als tiener en kind het leven van mijn kinderen niet in gevaar gaat brengen. Ik word gewoon een goede moeder. En ik hou ontelbaar veel van Miles.

Toch is het oneerlijk.
Romy, Merli, Evi, Naomi, Abby en Justin zullen nooit ouder worden. Zij blijven eeuwig jong en zullen nooit kinderen krijgen. Volgens mijn psycholoog heb ik last van "overlevingsschuld." Maar ik weet dat het niet mijn schuld is dat Maeve Evi en Abby vermoordde. Ik weet dat het niet mijn schuld is dat Justin gestoord werd.

{Maud}
Mama kijkt weer naar de foto's. Ze is zo vaak verdrietig. Het maakt mij verdrietig. Thomas en ik kijken naar mama.
'Waarom huilt mama?' Vraagt Lara.
'Weten we niet.' Zegt Thomas. 'Zullen we het aan papa vragen?'
'Maar papa is ook vaak verdrietig.' Zeg ik.
'Maar Maud, misschien kunnen ze elkaar helpen.' Zegt Thomas.
We knikken. Mama zorgt voor ons, dan zorgen wij ook voor mama.

Hey!!🏄😃
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Misschien komt er nog een vervolg uit de POV van Maud en Thomas, maar nu ga ik even aan andere verhalen werken en zo.