Together Strong

42

Het is doodstil aan tafel. Mama zegt niks. Ik zeg niks. Lara zegt niks. En dus is het helemaal stil. Mama's hoofd is rood van schaamte en tranen. Lara's hoofd is rood van schaamte.
'Heb je echt niks gedaan?' Vraagt mama.
'Ik denk het niet.'
Mama begint te lachen. Het klinkt hoog, nep, bijna hysterisch.
'Mam...'
'Je bent echt net zoals Justin, Lara.' Zegt mama dan. 'Oh wat had ik graag Miles hierbij gehad. Ik weet echt niet wat ik met je aan moet.'
De deur zwaait open en ome Cameron en tante Anna komen binnen. Ik verwacht dat Prudence en Keighley erbij zijn, maar gezien de omstandigheden vind ik het niet zo raar dat die thuis zijn gebleven.
Oom Cameron geeft mijn moeder een knuffel. Ik krijg een kus van tante Anna. Lara wordt genegeerd. Vervolgens knuffelt oom Cameron mij en kust tante Anna mama. Lara wordt nog steeds genegeerd.
Geen twee minuten later komt oom Jason binnen.
'Waar is tante Holly?' Vraag ik verward.
'Thuis.' Zegt oom Jason en hij geeft eerst mij, dan oom Cameron, dan mama en dan tante Anna een knuffel. 'Hoi Lara.' Hij knikt naar haar.
'Hallo.' Zegt Lara. 'Luister, ik weet niet wat mama heeft gezegd, maar ik heb niemand ontvoerd of pijn gedaan.'
'Ze heeft gezegd dat je, je onhebbelijk gedraagt.' Zegt tante Anna. 'Ze had daarom onze steun even nodig.'
'Ze zei vast dat ik me gedroeg als oom Justin.' Lara spuugt de woorden uit.
Het wordt doodstil.
'Weet je, onze familie is messed up, dat weten we allemaal. Maar dat jullie allemaal vinden dat ik me gedraag als een PSYCHISCH GESTOORDE MOORDENAAR vind ik echt next level.' Lara staat wild op. De stoelpoten van haar stoel schrapen luid over de vloer. 'Ik ben Justin niet. Ik ben niet onhebbelijk. Ik ben erin geluisd.'
Niemand zegt iets. 'Maud is de lieve, naïeve dochter en Lara is de stomme, ondankbare bitch. Ik ken het wel hoor.' Lara rent naar de kamerdeur en slaat hem hard achter zich dicht waarna ze boos de trap op stampt.
'Wat moeilijk voor je.' Zegt oom Cameron en hij slaat zijn armen om mama heen. 'Maar onthoudt, hier kun jij niks aan doen Amber.'
'Echt hoor.' Zegt tante Anna. 'Dit is niemands schuld. Het zit in de genen. Ik weet dat, dat je niet blijer maakt, maar zo is het gewoon.'
Ik sla mijn armen over elkaar. 'Doe niet zo stom. Lara heeft niks gedaan.'
'Je laat je te makkelijk ompraten door je zusje Maud.' Zegt ome Jason. 'Wij dachten ook niet dat Justin zoiets ergs zou kunnen doen, maar we hebben het met eigen ogen gezien. En Lara heeft flink wat bewijs tegen zich.'
'Lara is oom Justin niet.' Grom ik en ik onderdruk de neiging om te schreeuwen. 'Dit is zó onrechtvaardig tegenover Lara!'
'Lara heeft jou in de problemen gebracht, je zou haar niet moeten beschermen.' Zegt mam. 'Ik weet dat je zielsveel van Lara houdt, maar ze is misschien wel gevaarlijk.'
'Jullie zijn stuk voor stuk getraumatiseerd.' Snauw ik. 'Door Evi's dood, door die aanslag bij jullie op school, door alle leugens die opa en oma vertelde, door oom Justins zelfmoord, door mama's mishandeling, door oom Camerons' wegloop actie, door tante Abby's dood, door door Thomas' dood, door papa's dood...'
'Hoe weet jij van Evi?' Vraagt oom Jason verward.
Ik zucht diep. 'Ik kwam mama's oude dagboek tegen. Ik wist wat oom Justin had gedaan, maar van Evi en tante Abby en jouw adoptie-zusje Maeve wist ik helemaal niks.' Ik moet moeite doen om niet verwijtend te klinken.
'Sorry schat.'
'Het geeft niet.' Zeg ik. 'Maar jullie zien overal gevaar. Altijd al. Weten jullie hoe verstikkend dat is? Niet alleen voor Lara en mij, maar ook voor Keigh en Prue?'
Niemand zegt iets.
'Jullie kunnen Lara niet eerlijk beoordelen. Daar zijn jullie te beschadigd voor. Jullie moeten haar geloven. Lara is niet manipulatief, Lara is gewoon eerlijk.'
Het blijft lang stil.
'Sorry Maud, maar bewijs liegt niet en het is wel heel toevallig dat Lara niks meer weet van dat feestje.' Oom Cameron en Oom Jason knuffelen me. 'Wij houden van jou. We weten dat jouw leven nooit makkelijk is geweest. We willen het nu niet moeilijker voor je maken, maar... Lara is ziek. Net zo ziek als Justin. Ze houdt twee onschuldige meisjes vast.'
'Lara houdt Brittany en Sheila niet vast en ze zijn ook niet onschuldig.'
'Dat is wat Lara jou liet geloven.' Mama glimlacht trillerig naar me. Ik vraag me af waar de sterke vrouw uit haar dagboek naartoe is. 'Liefje, we houden allemaal van Lara hier. Het beste wat we voor haar kunnen doen, is haar de straf uit laten zitten.daar leert ze het meest van. Hopelijk komen Brittany en Sheila dan ook snel thuis.'
Ik schud ongelovig mijn hoofd. 'Ik weet niet wie hier ziek is.' Zeg ik. 'Lara of jullie.'