Together Strong

26

{Cameron}
Ik ben blij als ik Amber zie lopen. Ik snel naar haar toe en druk haar dicht tegen me aan. Ik snuif de geur van haar haren op en houd haar gevangen in mijn armen. Er is geen manier dat ik haar ooit nog los kan laten.
'Ook hallo.' Grinnikt Amber.
Ik zeg niks en doe alleen maar mijn best om mijn tranen voor Amber te verbergen. Dit heeft Amber niet verdient. Dit heeft Amber zo niet verdient.
'Cameron?'
Amber probeert zich los te maken maar ik geef haar geen toestemming. 'Het spijt me zo.' Murmel ik in haar nek. 'Het spijt me zo fucking erg Amber.'
'Wat?' Vraagt Amber verbaasd.
'Justin.' Fluister ik terwijl ik haar eindelijk in de ogen kan kijken. 'Justin is weg. Hij is niet meer thuis en niemand weet waar hij is.'
'Is Justin niet meer thuis?' Vraagt Amber geschokt en dan begint ze tot mijn verbazing verbittert te lachen. 'Hij was waarschijnlijk nu het mikpunt van de klappen en stroom aan scheldwoorden nu ik er niet meer was en wilde weg.'
Ik kijk haar verbaasd aan. 'Maak je, je geen zorgen?'
Amber schudt met enige twijfel nee. 'Nee... Justin is oud genoeg om zelf te weten wat hij wil doen met zijn leven en misschien ben ik zelfs blij dat jij weg is uit de klauwen van mama en papa.'
Ergens snap ik Amber wel. Ze is mishandeld door onze ouders en wil zelfs na hun ruzie het beste voor haar tweelingbroertje en ze weet dat, dat in ieder geval niet bij hun thuis is.
'Je bent jarig. Laten we nu feest vieren. Justin komt echt wel weer boven water.' Zegt Amber en ze geeft me een knuffel. 'Het komt wel goed.' Fluistert ze.

{Amber}
'Het komt wel goed.' Zeg ik. Maar ik weet het niet zeker. Diep van binnen ben ik doodsbang dat Justin iets is overkomen. Ook al hebben we amper gesproken de afgelopen maanden, Justin is nog steeds mijn tweelingbroer.
'Het komt goed.' Fluister ik.
Ik kom overeind. 'Cameron, dit is Anna.' Ik wijs op mijn net nieuwe vriendin. Cameron kijkt op en staart met grote ogen naar Anna.
'Wauw.' Zegt hij terwijl hij nonchalant een hand door zijn haar haalt. 'Zeer aangenaam kennis met je te maken Anna.'
'Anna dit is Cameron.' Zeg ik lachend. 'Mijn broer.'
Anna bloost.
'En die daarachter is Jason.' Ik loop naar Jason. 'Anna, Jason. Jason, Anna.'
Anna en Jason knikken naar elkaar, maar Cameron pakt Anna's hand. 'Leuk dat je er bent. Wil je wat drinken?'
Anna bijt op haar lip. 'Graag.'
'Wat wil je?'
'Wat heb je?'
Cameron neemt Anna mee naar de keuken. Ik grinnik. Ik vind Anna en Cameron best een schattig koppel.
'Hoe gaat het!' Roept Miles en hij geeft Jason een high-five.
'Goed hoor. Ik heb net echt een goed idee gekregen, maar ik kan dit niet alleen. Kan je me even helpen?' Vraagt Jason.
'Is goed.' Miles draait zich naar Stella, Milou en mij. 'Ik ben zo terug.'
'Is goed.' Zegt Milou en ze trekt mij mee naar de keuken waar Anna en Cameron staan te zoenen. 'Jezus, dat gaat snel.' Zegt Milou droog.
Ik kan mijn lach niet inhouden.
Anna kijkt betrapt op. 'Shit, het spijt me zo Amber!' Ze maakt zich van Cameron los.
'Geen probleem. For some reason krijgen mijn vriendinnen altijd verkering met mijn broers.' Zeg ik en ik knipoog. 'Als Cam mijn broer niet was geweest zou ik hem ook niet kunnen hebben weerstaan.'
Cameron, Milou en ik lachen terwijl Anna met steeds roder wordende wangen ons aankijkt.
'Het geeft niks ga maar gewoon verder.' Zeg ik en ik trek Milou mee. We treffen Stella op de bank aan, tussen allemaal vrienden van Cameron en Jason. Ze lijkt zich erg te vermaken. Ergens ben ik boos dat ze zo dicht bij Luke zit. Luke heeft een vriendin en Stella is de vriendin van mijn beste vriend. Miles verdient het niet dat Stella vreemd gaat, ook al was hij ook wel raar met zijn berichtje dat hij zo verliefd op me is. Volgens mij is hij het zelf alweer vergeten want hij gedraagt zich alweer normaal.
'He Luke.' Zeg ik. 'Vergeet niet dat je een vriendin hebt.'
Luke kijkt betrapt op. 'Tuurlijk vergeet ik dat niet.' Hij schuift verder weg van Stella.
Stella zendt me een dodelijke blik maar ik doe alsof ik dat niet zie.
Samen met Milou loop ik de trap op en gaan we op Justins lege kamer televisie kijken. De jongens hebben er een chill-room van gemaakt omdat er niemand op de lege plek is gekomen. Milou en ik liggen samen onder een dekentje films te kijken. Milou's hoofd ligt mijn schouder terwijl we samen naar het beeldscherm staren. Ik ben super blij met Milou als mijn beste vriendin, maar ik mis Evi en Naomi steeds meer.
Ik staar naar de lege plek naast me op de bank.
Ik wil zo graag dat Evi daar nu zit en dat ze een domme of grappige opmerking maakt over de film die we kijken, maar ik weet dat ze niet meer leeft en dat het niet zal gebeuren. Ze is er niet meer om te lachen om mijn grapjes. Ik ben zo gemeen tegen haar geweest voor ze werd vermoord en nu mis ik haar. Ik mis haar echt heel erg. Het doet pijn. Het doet zoveel pijn. Hier en nu besef ik hoe gemakkelijk onze vriendschap verdwenen is en ik wil niet dat, dat ook gebeurd met Milou. En dus pak ik Milou's hand vast en trek ik haar dicht tegen me aan om haar nooit meer los te laten.

{Miles}
Jason bedankt me en blijft zelf bij zijn robot staan om zijn creatie te bewonderen terwijl ik met de trap naar beneden loop. Ik hoor film geluiden en kan al raden wie er daar films aan het kijken zijn.
'Kiekeboe.' Zeg ik terwijl ik de deur open duw. 'Alles goed hier?'
Amber en Milou zitten onder hun dekentjes weggedoken. Schijters.
'Prima.' Zegt Milou droog en ze gaan snel normaal zitten.
Ik scan de kamer en zie dat Stella niet welkom was. Nou dat snap ik wel. De bitch. Ik zwaai en loop naar beneden.
'Dude?' Roep ik als ik Stella en Luke op de bank zie zitten. Stella raakt hem wel heel innig aan en Luke is voorovergebogen voor een kus. 'The hell man.'
Luke kijkt geschrokken op en schuift van Stella vandaan. 'Sorry man.'
'Geeft niet.' Zeg ik zacht en loop op Stella af en pak haar stevig vast alsof ze er anders vandoor gaat. 'Het is uit Stella en nu gaat het ook nooit meer aan, onbetrouwbare trut.'
Stella's ogen worden groot. 'Ik haat je.' Zegt ze en ze staat op. 'En je bent slecht in bed.'
'Oehhh wat vals!' Roept Rick een van Jasons vrienden.
Stella loopt weg en ik laat me op de bank zakken. Nou van die ben ik ook af.
Always look at the bright side of life. Denk ik met een sarcastisch toontje in mijn hoofd.