Together Strong

25

{Amber}
Ik word onpasselijk van het geluid. Nog geen uur geleden beweerde Miles verliefd op me te zijn en nu heeft hij seks met een ander meisje. Gadverdamme.
Ik doe mijn deur open en klop op de deur van Miles' kamer. 'Doe stil. Dit is echt heel smerig en ongemakkelijk!'
'Sorry.' Giechelt Stella vanachter de gesloten deur. 'We zullen het proberen.'
Iets in haar toon vertelt me dat ik over twee minuten weer moet gaan schreeuwen om stilte. Ik draai me resoluut om en loop naar buiten waar ik Anna aantref. Ze zit bij de vijver en leest een boek.
'Wat lees je?' Ik ga naast Anna zitten.
Anna kijkt verschrikt op. Dan draait ze de kaft mijn kant op.
"Verraad." Lees ik. 'Is het een leuk boek?'
Anna schudt haar hoofd.
'Waarom lees je het dan?' Vraag ik verbaasd.
Anna haalt haar schouders op. 'Wat moet ik anders hier?' Vraagt ze schor. 'Mijn huiswerk is al af en ik heb geen vrienden om leuke dingen mee te doen. Ik verveel me.' Ze legt het boek weg. 'Moet jij niet met Milou zijn en treuren om Naomi en Evi?'
Ik haal mijn schouders op. 'Het heeft toch geen zin.' Zeg ik. 'Ze zijn dood en ze merken het niet als wij huilen, terwijl wij er alleen maar ongelukkiger van worden.'
Anna kijkt me met grote ogen aan. 'Maar hoe kan je dat achter je laten?'
Ik bestudeer Anna's gezicht. Iets zegt me dat Anna ook iemand is verloren.
'Ik weet het niet.' Geef ik dan toe. 'Misschien is er iets mis met me.'
Anna schudt haar hoofd.
Ik kijk haar vragend aan.
'Mijn moeder is dood.' Zegt Anna zacht. 'Ze verkocht haar lichaam aan vreemde mannen. Ze was volgens iedereen een akelig rotwijf. Niemand mocht haar. Mijn vader heeft zijn vrouw bedrogen met haar. Mijn moeder haatte mij. Ze heeft me aan mijn vader gegeven en onderweg naar huis kreeg ze een auto-ongeluk. Mijn vader hoefde me niet en heeft me naar dit internaat gestuurd.' Anna stopt even met praten om adem te halen. 'Mijn vader is een koelbloedig monster. Hij haat me. Stella haat me. Mijn hele familie haat me en mijn moeder had geen contact meer met haar familie toen ik werd geboren.'
Ik weet niet wat ik moet zeggen.
'Maar toch doet het me veel Amber.'
'Wat doet je veel?'
'Dat mijn moeder dood is.' Zegt Anna. 'Ze mocht dan wel een rotwijf zijn, het is toch mijn moeder.'
Ik sla mijn armen om Anna heen. Anna kijkt me verbaasd aan maar begint dan te snikken. 'Ik mis haar. Ik kan het niet achter me laten.'
Het dendert als een trein bij me binnen. Justin. Ik kan Justin ook niet achter me laten. Ik moet met hem gaan praten. Ik moet het goed maken.
'Dankjewel voor het luisteren.' Zegt Anna na een tijdje. 'Ik heb nog nooit iemand gehad die zo goed naar me luisterde.'
Ik pak haar hand. 'Waarom? Waarom heb je geen vriendinnen? Je bent super aardig.' Ik kijk Anna strak aan.
Anna's mond vormt een voorzichtig glimlachje, terwijl ze met blozende wangen haar schouders ophaalt.
'Wil je een keer mee als ik met al m'n vrienden afspreek?' Vraag ik. 'Vandaag zijn mijn broers jarig. Ik kan je wel meenemen vanavond?'
Anna kijkt me verrast aan. 'Echt waar?'
Ik knik.
'Dat lijkt me super leuk.' Zegt Anna blij.
'Gezellig.' Ik glimlach. 'Zullen we nummers uitwisselen? We zitten al de hele tijd in dezelfde kamer. Het is gestoord dat we dat nog niet hebben gedaan.'
Anna knikt en geeft me haar telefoon. Ik tik mijn nummer in en stuur mezelf meteen een berichtje zodat ik Anna's nummer ook meteen heb. Daarna bedenk ik me dat ik Cameron en Jason helemaal niet heb gefeliciteerd!
'Met Cameron.' Klinkt het al na een keer overgaan.
'Hey! Met Amber.' Zeg ik blij. 'Gefeliciteerd met je 20ste verjaardag.'
Cameron lacht. 'Bedankt.' Hij schraapt zijn keel. 'Ehm Amber, er is iets wat je moet weten.'
Ik frons. 'Wat is er?'
'Vanaf je 18de mag je eigenlijk al niet meer op deze school zitten.' Zegt Cameron. 'Jason en ik mochten blijven omdat we echt nergens naartoe konden, maar nu moeten we toch echt weg. We hebben onze diploma ook al gehaald en zo.'
Ik schrik. 'Waar gaan jullie dan naar toe?' Vraag ik verschrikt.
'We... we gaan samen in een dorpje in de buurt wonen. We worden waarschijnlijk buren van Miles.' Zegt Cameron. 'Dus niet zo heel ver weg.'
'Oké.' Zeg ik vertwijfeld. 'En wat voor werk gaan jullie doen?'
'Dat weten we nog niet.' Zegt Cameron. 'Maar we fixen wel iets. Maak je geen zorgen.'
'Weet je het zeker? Als het nodig is kan ik altijd bijspringen he.'
'Dat is lief, maar niet nodig.' Zegt Cameron. 'Ik geef je Jason wel even. Tot vanavond he zusje.'
'Wacht even, over vanavond. Ik neem onze kamergenoot Anna mee. Dus in totaal kom ik met Milou, Miles, misschien Stella en Anna.'
'Stella?'
'Miles' vriendin.' Verduidelijk ik.
'Okay whatever.' Zegt Cameron.
'Hey Cam is alles wel oké?' Vraag ik. 'Je klinkt een beetje raar.'
'Dankjewel.' Zegt Cameron sarcastisch.
'Oké sorry dat klonk een beetje stom.' Zeg ik dommig.
Ik hoor Cameron gelukkig lachen. 'Hier heb je Jason.'
'Met Jason.' 
'Hey met Amber.' Zeg ik. 'Gefeliciteerd.'
'Dankjewel.' Zegt Jason. 'Jij bent hier om 6 uur toch?'
'Ja.' Zeg ik snel. 'Ik kan ook later of eerder komen als dat beter uitkomt. Ik geloof dat niemand iets beters te doen heeft.'
'Nee 6 is top.' Zegt Jason. Hij zucht diep.
'Jason?' Vraag ik bezorgd. 'Alles oké?'
'Mijn eerste verjaardag zonder Evi.' Zegt Jason verdrietig.
Ik slik krampachtig de opkomende tranen weg. 'Het spijt me zo Jason, daar heb ik niet over nagedacht.' Fluister ik schor.
'Het is niet jouw schuld.' Zegt Jason. 'Maar ik mis Evi super erg. Ze was de liefde van mijn leven. Ik denk niet dat ik ooit nog verliefd kan worden op iemand anders.'
Het liefst wil ik door de telefoon heen kruipen en Jason stevig knuffelen.
'Het spijt me. Evi was natuurlijk jou vriendin. Stom van me.' Zegt Jason. 'Sorry Amber, voor het herinneren.'
Ik knipper de brandende tranen uit mijn ogen. 'Het is oké.' Zeg ik. 'Blijf vooral over haar praten alsjeblieft. Ze is pas echt dood als ze door ons vergeten is.'
Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. 'Mooi gezegd.' Zegt Jason geëmotioneerd na een lange stilte. 'Ik moet gaan. Ik hou van je Amber.'
'Ik hou ook van jou.' Zeg ik en ik hang op.
Anna pakt mijn hand. 'You're okay?'
Ik knik, maar ik ben er eigenlijk niet zeker van.

Heyy iedereen! Zoals ik al heb gezegd speel ik dus in de musical Ciske de Rat en alles gaat echt super goed. Ik heb dinsdag en woensdag nog effe hard geoefend en donderdag en vrijdag avond hebben we opgetreden en dat ging super! Zaterdag hebben we twee optredens gehad en ben ik daar de hele dag geweest dus ik heb nu vanochtend snel dit hoofdstukje geschreven, ik hoop dat jullie het niet erg vinden, maar volgende week komen er weer een aantal optredens aan.
Ik hou jullie op de hoogte ok?

Xxx