Together Strong

29

{Valerie}
Dit zijn niet de dingen die gebeuren op Opportunity High. Dit zijn de dingen waarover je in kranten leest.
Ik wens dat ik weer gewoon buiten sta en als dat te veel is gevraagd wil ik gewoon een telefoon waarmee ik de hulpdiensten kan bereiken. Het moment dat ik met ons hockeyteam op het veld stond lijkt jaren geleden. Het is enkel een paar uren. Ongelofelijk dat de buitenwereld gewoon door draait terwijl hier een leven is gestopt. Harper is dood. Leraren zijn dood. Onze coach is dood. Ik ril. Ik lig hier tussen de stoelen op de grond met mijn ogen dicht geknepen.
Niemand zou me missen als ik dood zou gaan. Het is niet dat iemand mij haat of zo, maar ik ben ook weer niet geliefd. Ik ben gewoon onopvallend. Je ergert je niet aan mij want je ziet me niet echt. Misschien dat ik daarom hier zit. Ik spring er misschien qua cijfers niet genoeg uit. Ik ben té gewoon. Zo normaal dat het bijna abnormaal is. Ik weet in ieder geval zeker dat als ik hier uitkom ik meer ga zeggen wat ík wil en dat is in ieder geval zo snel mogelijk weg van Opportunity. Weg van mijn neppe vriendinnen die nu zó hard moeten huilen om Harpers dood terwijl ze al een paar dagen aan het roddelen zijn over Harper.
Rebecca misschien niet en Brooke weet je nooit zeker, maar Mackenzie heeft hartstikke gemene opmerkingen gemaakt over Harper. Om over Courtney, Alexis en Sydney maar te zwijgen.
Ik doe een oog open. Aria, Kelsey, Vicky en Paige liggen niet heel ver van mij vandaan. Ik wil naar ze toe schuiven. Hoewel Aria, Kelsey, Vicky en Paige er niet perse niet bijhoren, zijn ze de wat minder populaire van de populaire meiden. Misschien omdat ze wat minder om jongens en make-up geven. Achteraf pas ik zoveel beter bij hen, maar toen ik nieuw was op deze school werd ik verwelkomt door Harper en daarom werd Harper een van mijn beste vriendinnen. Ik werd meegesleept en daarom heb ik zo gemeen gedaan. Maar Brooke, Mackenzie en Rebecca werden steeds opdringeriger en Harper heeft me laten gaan. Ik liep wel bij hen, maar niet als beste vriendin zoals eerst. Als er groepjes van 4 werden gevormd werd ik eruit gegooid. Ik was samen met hen als een van de populairste meiden van de school, maar ik voelde me alleen. Toen Stella later kwam werd alles nog erger.
Ik ben bang, maar ik heb niemand om mijn angsten mee te delen. Harper was de enige die mij er nog een beetje bij betrok, maar nu, geen half uur na Harpers dood merk ik al hoe er ik word buitengesloten. Stella, Mackenzie, Brooke en Rebecca willen mij niet. Dus ben ik helemaal alleen.
Ik wil niet slapen. Het is niet veilig om al je muren te laten vallen en te slapen, maar ik ben zo moe. Ik kan er niks aan doen. Binnen enkele seconden val ik in slaap.

Ik schrik wakker van schoten.
Ik kijk op en zie Paige's ogen dwars door me heen staren. Vicky ligt net zo dood naast haar. Ik slaak een gil.
Overal worden mensen wakker. Overal klinkt gegil.
Kelsey en Aria worden wakker en gillen ook.
'O mijn god!' Gilt Aria als ze ziet dat zij de volgende zou zijn als ze niet wakker was geworden. 'Kelsey. Knuffel me alsjeblieft.'
Kelsey slaat haar armen om Aria heen. Doodsbang kijken ze de schutter, Justin, aan.
'Jullie liggen in de weg.' Snauwt hij. 'Wegwezen.'
'Meiden kom hier heen!' Roep ik snel.
Kelsey en Aria kruipen naar me toe. Ik ontvang Aria in mijn armen. Ze is hard aan het huilen. Ik knuffel haar en aai over haar, haar.
'Het komt goed.' Zegt Kelsey zacht. 'Ze zijn vast niet dood. Ze zijn gewoon versuft.'
Ik weet dat ze liegt. Ik heb gezien hoe dood ze zijn.
'Ja vast Kelsey.' Snauwt Brooke. 'Die meiden zijn dus hartstikke dood.'
'Hoe kan je dat zo gevoelloos zeggen?' Snikt Aria.
Brooke snuift spottend: 'Het is de harde waarheid. Deal with it.'
'How do I need to deal with the death of my friend?' Roept Kelsey.
'Hoe moet ik het weten?'
'Jij lijkt Harper anders al vergeten.' Snauw ik. 'Dus jij moet er mee om kunnen gaan. Zeg het ons Brooke. Jij bent de specialiste.'
Brookes mond valt open. 'Valerie, jij bitch!' Roept ze. 'Ik ben er kapot van! Maar janken gaat ons niet redden van deze maniak!'
'Hou je bek trut!' Schreeuwt Justin. 'Of jij bent de volgende.'
Ik kijk om me heen op zoek naar medestanders. Maar ik zie alleen maar een ding. Een jongen die zachtjes in zijn telefoon fluistert! Hij heeft hem niet afgegeven. Hij belt de politie! De politie is hier binnen een halfuurtje. Ik stoot Kelsey aan.