Together Strong

34

{Maud} Op dit 16 jaar oud. Herinnering van 5 jaar geleden:
Wat een gezellig uitje had moeten worden veranderde in een nachtmerrie. Wat een super normale dag had moeten zijn werd een dag om nooit te vergeten. Een slechte droom die me bleef achtervolgen. Iedere nacht werd ik wakker. Iedere nacht zag ik het moment voorbij passeren.
De bus die aan kwam rijden. De harde klap. Thomas die daar op de grond lag. Dood. Weg. Voor eeuwig. Mijn broer. Mijn tweelingbroer.
Iedere nacht herleefde ik het moment opnieuw. Iedere nacht nam ik opnieuw afscheid van Thomas. Iedere nacht kwam het traumatische moment terug.
We verhuisden naar Nederland. Weg van Amerika. Weg van Opportunity High waar Thomas en ik het jaar erna heen zouden gaan. Maar de trauma verdween niet zoals de zekerheid die ik verloor toen ik wegvloog van al m'n vriendinnen.
Nog steeds hoorde ik iedere nacht de gillen van de mensen in de buurt. Nog steeds hoorde ik iedere nacht de klap en bons van het raken en neerkomen van Tho. Ik sliep iedere nacht slecht en ik wenste dat ik van de nachtmerries af zou komen.
En ik ben van ze af. Vannacht heb ik niet over Thomas gedroomd. Ik weet dat ik er blij mee zou moeten zijn. Gedeeltelijk ben ik dat ook, want het was een nare droom. Maar het voelt alsof Tho me heeft verlaten en ik hem nooit meer terug krijg.
Mijn wekker begint af te spelen. Ik druk op het knopje en doe m'n kleren aan. Zie boven.
Ik doe m'n make-up en ga naar beneden. Heb je ooit dat gevoel gehad dat je leeg bent vanbinnen? Dat is precies wat ik nu voel. Ik ben niet verdrietig, maar ik voel me eenzaam en gevoelloos. Alsof ik dit allemaal droom en ik niet het meisje ben wat nu van de trap af rent.
Papa zit aan tafel. Hij leest de krant. Hij fronst. Na 5 jaar spreken we nog steeds Engels thuis. Papa heeft het moeilijk met de taal. Mama komt hier vandaan, zij spreekt het best goed. Lara en ik hebben er het minst moeilijk mee, wij praten op school de hele dag Nederlands. Mama zit naast papa en ze doet een plakje kaas op haar boterham. Lara zit aan de andere kant van de tafel. Lara zit in de puberteit. Ze wil alles alleen doen en ze wordt om helemaal niks boos. Ik had dat ook toen ik 14 was.
'Ha Maud. Heb je goed geslapen?' Vraagt mama.
Ik knik. 'Yep.'
'Heb je nog toetsen vandaag of niet?'
Ik schudt nee. Ik ga zitten en smeer mijn boterhammen.
'Fijn.' Zegt ze. 'En jij Lara?'
Lara haalt haar schouders op. 'Weet ik niet.'
Mama fronst. 'Zou je niet even op Som kijken?'
'Whatever.' Zegt Lara en ze kijkt op haar telefoon. 'Ja, een geschiedenis toets.'
'Ik neem aan dat je geleerd hebt?'
Lara zendt mijn moeder een dodelijke blik. 'Jahaa. Jezus mam, laat me gewoon met rust.' Lara staat op. 'Tot straks.'
'Krijg ik geen kus?' Vraagt papa.
Lara geeft papa een kusje op zijn wang. Mama negeert ze volledig.
'Laar.' Ik kijk haar waarschuwend aan.
'Jij moet je al helemaal nergens mee bemoeien Maud.' Zegt Lara en ze loopt kwaad de woonkamer uit. Even later hoor ik de deur keihard dicht vallen.

{Lara}
Maud denkt ook altijd dat ze alles beter weet. En Maud krijgt ook altijd alle liefde en aandacht. Oh Maud is zo zielig want het is haar tweelingbroertje die 5 jaar geleden is overreden. Soms wil ik schreeuwen en dingen kapot maken, al is het maar om gezien te worden. Thomas was ook mijn broer en ik ben ook verdrietig.
Ik stap op mijn fiets en fiets kwaad de straten over tot ik op het Amsterdams Lyceum aankom. Ik parkeer mijn fiets en bots per ongeluk tegen Luca op. Luca is de knapste jongen van de klas, jammer dat het zo'n eikel is.
'Kijk uit!' Zegt Luca boos.
'Sorry.' Zeg ik bot, maar ik meen er niks van. Ik kijk snel weg als ik de tranen in mijn ogen voel branden. In films worden de jongens opeens minder boos en worden ze opeens lief, maar dit is geen film.
'Ga niet lopen janken muts.' Mompelt Luca en hij wurmt zich langs me.
Snel veeg ik de tranen zo voorzichtig mogelijk weg om geen strepen in m'n mascara te veroorzaken. Ik pak mijn tas en zet m'n fiets op slot.
'Hey!' Zegt Iris verrast. 'Wat een toeval dat we elkaar hier al vinden!'
Ik glimlach. Iris is een van m'n vriendinnen. Iris haakt haar arm in de mijne en trekt me mee. Ze begint een heel verhaal waarin ze zeurt over haar ouders en hoe irritant ze zijn omdat ze haar geen contact laten hebben met een jongen van 16 die gewoon zó aardig en normaal is. Ik doe alsof ik luister terwijl ze mee naar het juiste lokaal trekt.
In het lokaal zitten Marijn en Zoëy al op de eerste rij.
'Hey.' Om eerlijk te zijn vindt ik Zoëy het aardigst uit ons groepje. Zoëy wil altijd helpen en is super zorgzaam. Ik denk dat ze de enige is die nog wel eens vraagt hoe het met me gaat.
Iris en ik gaan achter Marijn en Zoëy zitten. Marijn begint een heel verhaal over haar modellen leven en hoe ze is geselecteerd voor een wedstrijd in Italië waarvoor ze waarschijnlijk vrij van school gaat krijgen. Marijn is lang en dun, maar absoluut niet knap. Ik zeg er niks van, maar ik zie dat Iris en Zoëy hetzelfde denken.
Zodra de bel gaat stroomt de klas vol. Als de leraar er is merk ik dat ik weer last heb van het feit dat ik niet al z'n woorden versta. Ik woon hier nu al zo'n 5 jaar, maar ik ben tot mijn negende opgeroeid in Amerika.
Ik zie een knipperende naam op mijn telefoon scherm. Godzijdank heb ik hem uitgezet, anders was ik hem nu kwijt geweest. Keighley. Keighley is 13 en m'n favoriete nicht. We zijn best wel close en we bellen iedere dag. Prudence is natuurlijk ook wel lief, maar Keighley is 13 en Prudence is 8 dus met Prue kan ik net iets minder goed praten dan met Keigh. En dan hebben we natuurlijk ook nog de kinderen van ome Jason. Mijn nichtjes Cheryl en Talitha zijn pas 4. Ze zijn wel lief en zo, maar ik heb ze pas een of twee keer gezien en ik heb niet zoveel met ze om eerlijk te zijn.
Thomas zou de familiediners verschrikkelijk hebben gevonden. Alleen maar meisjes en hij als enige jongen.... ik slaak een zucht en klik Keigh weg. Snel typ ik een berichtje:
Zit in de les. Can't talk.
Ik berg mijn telefoon weer op en probeer mijn aandacht op de les te vestigen, maar ik kan me niet concentreren. Ik haat m'n leven echt heel erg. Ik mis Thomas en ik wil gewoon dat iemand me leuk vindt. Wie dan ook. Gewoon zodat ik kan voelen hoe het is om een keer verkering te hebben. Ik heb nog nooit verkering gehad. Ik ben verdorie al 14. Hoe kut is dat? Ik ben gewoon niet leuk genoeg voor verkering.
Ik slaak nog een zucht en staar uit het raam terwijl de tranen zich alweer door m'n traanbuizen naar buiten persen. Ik haat m'n leven. Ik haat Amsterdam.

{Maud}
Madelief en ik staren beiden naar de kikker op de tafel.
'Jullie moeten hem gaan ontleden.' Zegt mevrouw kuiken. Mevrouw kuiken is altijd enthousiast, het maakt niet uit of we over planten praten of over seksuele voorlichting. Ze is altijd blij en ze vindt alles interessant.
Ik heb het idee dat ik moet kotsen. 'Ew.' Mond ik.
'Gadver.' Is Madelief het met me eens.
'Aan het werk.' Zegt mevrouw Kuiken.
'Jij mag snijden.' Zeg ik tegen Madelief.
'Dat is gemeen.' Lacht Madelief. 'Oké, maar jij mag dan de darmen eruit halen.'
'Gadverdamme.' Gruwel ik.
Ik zie dat de andere groepjes ook al aan het werk zijn. Ook Ava en Jana.
'Oké. Deal.' Zeg ik met een zucht. 'Let's do this.'

Hey! Hier is dat eerste nieuwe hoofdstuk. Het is echt leuk om weer te schrijven. Ik loop nu niet voor, dus als ik tijd en inspiratie heb dan update ik en anders niet. Jana's naam staat nog niet voor, als je voor ik m'n nieuwe hoofdstuk begin een andere naam doorgeeft kan ik die er nog in verwerken.

Het ongeluk van Thomas is trouwens een waargebeurd verhaal met een andere jongen. De tweelingbroer van een vriendin van me, dus liever geen stomme reacties op die keuze. Bedankt

Xxx❤️