Flying Solo

Deel 23

Vanuit Yori
Ik schrik me rot. Waarom moet hij mij nu spreken? Wat is er aan de hand? Ik ben nieuwschierig en besluit hem toch maar te bellen. 'Hey, met mij.' Zeg ik als hij de telefoon opneemt. 'Waarom wil je me spreken?' Vraag ik. 'Ik moet je wat vertellen. De afgelopen dagen heb ik nagedacht over ons. Ik vind het heel vervelend om dit je nu te vertellen, maar ik voel niet meer voor jou wat ik eerst voelde. We kunnen in het oude vertrouwde blijven hangen, maar daar worden we beiden niet gelukkig van.

Yori, het is echt beter als we uit elkaar gaan.'

Als ik heb opgehangen laat ik me vallen op mijn bed en begin zachtjes te huilen. Hij heeft gelijk, het gaat niet langer zo. Toch zijn we 8 jaar samen geweest, hij was mijn ware. Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Ik kijk op als ik een hand op mijn rug voel. Het is Ilse. 'Yoor, wat is er aan de hand?' Vraagt ze terwijl ze mij knuffelt. 'Het is uit.' Kan ik nog net uitbrengen voor ik weer begin te huilen. 'Ach lieverd nee, wat ontzettend naar.' Zegt Ilse terwijl ze mij troost. 'Heeft hij het net uitgemaakt?' Vraagt ze. 'Ja, net over de telefoon.'

Vanuit Bart
Die middag zijn we aan het repeteren voor de show vanavond in Luik. Yori is er met haar hoofd niet helemaal bij, wat begrijpelijk is. Ik heb ontzettend met haar te doen. Ilse heeft net een heel gesprek met haar gehad en het lijkt haar goed te doen, gelukkig. Wat een eikel dat hij het op dit moment uitmaakt. Na de repetitie loop ik samen met Ilse naar onze kleedkamer. We gaan even samen op de bank liggen, de enige plek waar we nog een beetje privacy hebben. 'Ik ben zo blij met jou, Bart. Op dit soort momenten zie je dus ook hoe het anders kan...' Zeg ik terwijl ik Bart aankijk. 'Ik ook met jou liefje, ik kan me niet voorstellen hoe dit nu voor Yori moet zijn. We moeten haar wel een beetje in de gaten houden de aankomende tijd.' Zegt ik terwijl ik haar een kusje geef. Even later staat ze op en kleed ze zich alvast om voor vanavond. 'Zie je al wat?' Vraagt ze onzeker terwijl ze scheef gaat staan en met een hand over haar buikje wrijft. 'Nee echt niks hoor.' Zeg ik. 'Gelukkig, dan ziet het publiek en de pers het hopelijk ook niet.' Op dat moment gaat de deur open. Gelukkig is het Karim, hij weet het toch al. 'Komen jullie eten? Over 1,5 uur showtime!'

Vanuit Ilse
Na de show lopen we met de hele band weer richting de bus. Het ging echt heel goed en het was super gaaf! Ik ga naast Yori lopen en leg mijn arm om haar heen. 'Je deed het super Yori, echt. Ik ben onwijs trots op jou.' Zeg ik terwijl ik een traan van haar wang veeg. 'Hé, schat. Je komt hier echt wel overheen, geloof me. Het is echt beter zo. Ook Bart legt zijn arm om haar heen. 'Het is op dit moment echt heel naar, maar je verdient echt beter, Yori.' Zegt hij. 'Ga maar lekker in de bus zitten, wij ruimen de boel wel op.'

Vanuit Bart
We lopen heen en weer naar de bus met alle instrumenten en apparatuur. We hebben deze keer geen roadies en crew, dus moeten we alles zelf regelen en inruimen. Ik loop met wat gitaren naar de bus als ik Ilse passeer. 'Ils, doe even normaal. Je gaat echt niet al die zware spullen lopen sjouwen, hoor. Je bent zwanger, gek.' Zeg ik lachend. 'Maar dat weten zij allemaal niet. En ik kan dit best.' 'Lieffie, doe niet zo eigenwijs, je mag niet zwaar tillen hé? Is niet goed voor de baby.' Zeg ik zacht. Ga gezellig bij Yori in de bus zitten. Doe ik dit wel.' 'Oké is goed, ik hou van je.' Zegt ze terwijl ze me een kus geeft. 'En ik van jou, gekkie.' Zeg ik lachend. 'Wat is dit allemaal voor klef gedoe?' Zegt Karim grappend als hij aan komt lopen.

Vanuit Ilse
Ik loop het trappetje op de bus in en zie Yori op de bank zitten. Ze staart voor zich uit en ik ga naast haar zitten. Het doet me pijn om haar zo verdrietig te zien. Terwijl ze uithuilt in mijn armen heb ik ineens een idee. 'Ik ben zo weer terug. Blijf hier maar even zitten.' Zeg ik tegen Yori terwijl ik de bus uitloop en onze gitaren uit de trailer haal. Ik loop weer terug en geef Yori haar gitaar. 'Wat bij mij altijd helpt in moeilijke tijden, is schrijven. Gewoon het gevoel van je af schrijven. Wie weet komt er wel een heel mooi liedje uit.' Zeg ik. Yori stemt ermee in en tokkelt wat op haar gitaar. Een uurtje later hebben we al een liedje geschreven. Het ging gepaard met heel veel tranen, maar dat is alleen maar goed. Die avond ga ik even bij Yori op bed zitten. Ze is nog steeds erg verdrietig. We praten nog even om het een beetje te verwerken en gaan daarna slapen.