Flying Solo

Deel 33

Vanuit Ilse
We komen om 15:20 aan in Landgraaf, 20 minuten te laat. Karim heeft geregeld dat we nog kunnen spelen, als we hem toch niet hadden was het echt niks meer geworden. We rijden het terrein op en worden goed ontvangen door de crew. We worden snel gezenderd, ik krijg mijn microfoon en een kleine touch up. Nog geen 5 minuten later ren ik samen met Bart (op mijn pumps, slecht idee) naar het podium terwijl de rest van de band ook nog snel een touch up krijgt. Bart houdt me even stevig vast en zegt: 'geen stress, komt allemaal goed. Ik hou van je. En een beetje rustig aan hé?' Ik geef hem een snelle kus en zeg: 'ik ook van jou. Doe ik. Wel ervan genieten hé?' Hij knikt. De rest van de band komt aanrennen en we doen nog heel snel een groepsknuffel. Dan lopen we eindelijk om 15:30 het podium op.

Vanuit Yori
We lopen op en ik zie het hele veld vol staan met duizenden mensen. Voor zo'n groot publiek heb ik echt nog nooit gespeeld. Ik kijk naar Ilse die me een knipoog geeft. Bart telt af en we zetten in met 'Half The Love'. De publieksparticipatie is zo ontzettend gaaf, iedereen zingt en dans met mee en we hebben de tijd van ons leven. Alles loopt, eindelijk, op rolletjes en er wordt door niemand tekst vergeten. Om 16:00 hadden we eigenlijk al moeten stoppen, maar we hebben gelukkig nog een kwartier speling. We spelen nog Runaway en Sun and Shadow en sluiten af met de klassieker, Calm After The Storm. Na een oorverdovend applaus en heel veel gefluit lopen we met zijn allen het podium weer af. Wat was dit te gek zeg!

Vanuit Bart
Ik loop het podium af en geef iedereen een knuffel. 'Dit was echt zo gaaf!' Zeg ik enthousiast. Ilse glimlacht en zegt: 'wie had dat nog gedacht na die stress van vanmiddag.' We kleden ons om en drinken nog wat op het terras. Daarna gaan we nog even met de hele band naar het optreden van Krezip. Ik pak de auto in terwijl Ilse nog even in gesprek is met Karim en nog wat interviews geeft. 'Gaan jullie mee?' Vraag ik aan Ilse en Yori als we klaar zijn met inpakken. We zeggen de band gedag en spreken af dat we elkaar snel weer zien. '

Vanuit Yori
Rond 17:00 uur rijd ik vanaf Ilse en Bart weer naar huis. 'Tot snel!' Roep ik terwijl ik de auto weer in stap. Ilse en Bart zwaaien me uit en ik rijd de straat uit. Onderweg in de auto neem ik me voor om iets leuks te doen vanavond. Ik ben een vriendin om mee uit te vragen, maar ze heeft andere plannen. Ik denk even na. Ik kan toch ook alleen uitgaan? Misschien kom ik wel leuke mensen tegen of -heel misschien- een leuke man. ;)

Die avond sta ik in een café in Amsterdam. Ik heb besloten alleen uit te gaan, wat ik nog nooit heb gedaan. Ik kom oude bekenden tegen en we hebben het heel gezellig. Ik heb echt al veel te veel op, maar wat maakt het uit. Ik zal hier morgenochtend wel spijt van hebben, maar toch laat ik me gaan. Dat ene glas wodka en die shotjes kunnen er dan ook nog wel bij. Deze avond wil ik niets anders dan plezier hebben en mijn hoofd leegmaken. Ik betrap mezelf erop dat ik tegen het einde van de avond sta te zoenen, en daarna herinner ik mij weinig meer.

De volgende ochtend wordt ik wakker met barstende hoofdpijn. Ik heb het veel te gek gemaakt gisteren, waar ik inderdaad spijt van heb nu. Maar wat ik mij kan herinneren was het wel heel erg leuk. Ik draai me om in bed en krijg dan de schrik van mijn leven. Ik lig niet alleen in bed, er ligt iemand naast me. Ben ik dan echt zo dronken geweest gisteren? Ik denk even dat ik gek wordt en probeer me iets te herinneren van vannacht, maar hoe ver ik ook graaf, ik weet het niet meer. Niet meer met wie, waar en wanneer. Maar wie ligt er dan naast me? Ken ik diegene überhaupt wel? Ik besluit mijn hoofd zijn kant op te draaien, als ik me opnieuw kapot schrik. Dit kan toch niet waar zijn?