Flying Solo

Deel 34

Vanuit Ilse
Ik heb weer eens wat in m'n kop. Eigenlijk zouden we dit jaar geen festivals en concerten meer doen, maar ik mis het optreden nu al. Daar komt nog eens bij dat openluchttheater Caprera ons vorige week heeft gevraagd om een show te geven. 'Bart? Ik heb een voorstel. En ik heb er echt goed over na gedacht.' Zeg ik terwijl ik de tuin in loop. Bart zit op het loungeset en kijkt mij vragend aan. 'Ojee, wat heb je nu weer bedacht Ils?' 'Ik mis het optreden nu al.' Zeg ik terwijl ik naast hem ga zitten. 'Weet ik. Vertel nou maar wat je hebt bedacht. Ik ken je langer dan vandaag.' Zegt hij lachend. 'Één showtje in Caprera volgende maand?' Vraag ik hoopvol. 'Ilse, je bent dan hoogzwanger. Lijkt je dat echt een goed idee?' Zegt hij terwijl hij me tegen zich aan drukt. 'Het gaat toch allemaal heel erg goed met mij en de baby? En Caprera is super fijn en relaxed om te spelen.' Zeg ik. 'Dat is ook weer waar. Je moet zelf beslissen of je dit wil en kan, ik sta toch altijd achter je. Maar of het verstandig is weet ik niet zo.' Bart kijkt me nadenkend aan en zegt dan: 'ach het is ook wel leuk, en ik kan je toch niet tegenhouden als je iets in je hoofd hebt.' Ik lach, geef hem een kus en besluit Karim meteen te bellen.

Vanuit Yori
Hij wordt wakker en kijkt mij recht in mijn ogen aan. De ogen waar ik ooit verliefd op ben geworden en de man die veel vaker naast mij in bed heeft gelegen. 'Dit was niet helemaal de bedoeling.' Zegt hij geschrokken. 'Nee, vertel mij wat.' Zeg ik chagarijnig. 'Hoe kan dit zo? Je hebt een vriendin?' Vraag ik onbegrijpelijk. 'Vriendin? Het is uit. Al een tijdje.' 'Dus je dacht maar weer bij mij te kunnen komen?!' Vraag ik geïrriteerd. 'Yori, kom op. Jij was net zo dronken als ik.' 'Weet ik. Nouja, eigenlijk weet ik weinig meer van gisteravond.' Zeg ik, wetend dat ik ook fout zit. Ik weet niet waarom maar ik kan ook niet echt boos worden op hem. 'Hebben we gezoend?' Vraag ik terwijl ik op mijn lip bijt. 'Ja. Maar jij begon, echt.' Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Langzaam komen de herinneringen weer wat naar boven. 'We hebben behalve zoenen nog meer gedaan hé?' Vraag ik. 'Yori, weet je echt niks meer van gisteren?' Zegt hij terwijl hij mij aankijkt. 'Weinig. Maar is het waar?' Vraag ik, hopend op een nee natuurlijk. 'Euh ja.' Zegt hij dan. Shit. 'Wel veilig toch?' Vraag ik zacht. Hij knikt. 'Gelukkig.' Zeg ik zuchtend. 'Wat doen we nu?' Vraagt hij terwijl hij zich aankleed. 'Ik stel voor dat je naar huis gaat. Dit was echt één grote fout.' Zeg ik, zeker van mijn zaak. 'Dit mag niet meer gebeuren, het spijt me.' Zegt hij terwijl hij de slaapkamer uit loopt. Niet veel later hoor ik de voordeur dichtvallen. Ik ben weer alleen.

Vanuit Bart
Ik zit met Ilse in de auto op weg naar de stad als ze ineens gebeld wordt door Yori. Ze neemt op en ik hoor aan haar stem dat er iets aan de hand is. 'Wat?! Nee! Hoe kan dat nou dan?' Hoor ik haar onbegrijpelijk vragen. 'Hé, stil maar schat. Het is gebeurd, je kan het niet meer terugdraaien. Niet huilen, Yoor.' Zegt Ilse sussend. Er is dus echt iets, Yori huilt namelijk niet snel. Ik parkeer de auto en wacht tot Ilse uitgepraat is. 'Oké. Rustig aan, en uitkijken met die drank hé? Ik app je vanavond.' Ilse legt haar mobiel neer en zucht. Ik kijk haar vragend aan. 'Yori. Ze was heel ver heen gisteravond en werd vanochtend wakker met Okke naast haar.' Zegt Ilse geschrokken. 'Nee, wat?! Dit moet echt een grote fout zijn geweest. Ze hebben toch dikke ruzie en hij heeft een ander?!' 'Ja, was inderdaad niet heel handig. Ze heeft er zo veel spijt van. Gelukkig heeft ie nog wel aan anticonceptie gedacht.' Zegt ze grappend. 'Nou, gelukkig maar dan...'

Vanuit Yori
Ik moest er met iemand over praten en Ilse leek me hier de meest geschikte persoon voor. Ik kon haar vertrouwen en ze gaf altijd goede raad, als was dat in dit geval al te laat. Ik zet koffie en ga aan de keukentafel zitten. Niet veel later ren ik naar de wc waar alle drank er weer uit komt. Waarom ken ik mijn grenzen niet? Hoe heeft het zo ver kunnen komen gisteren? Ik wil dit echt nooit meer. Ik ga weer terug ik bed liggen terwijl er nog één vraag door mijn hoofd blijft spoken. Ik denk diep na. Misschien is dit wel met een reden gebeurd. Hebben we misschien toch nog ergens gevoelens voor elkaar?