Flying Solo

Deel 43

Vanuit Ilse
Het is inmiddels een paar weken later en vandaag gaan we naar Nashville! Bart had als verrassing vliegtickets gekocht omdat we morgen 21 jaar samen zijn. En aangezien we de aankomende week niks op de planning hadden, leek ons dit een goed idee. Ik vind het best spannend, de eerste keer vliegen met Mare. Wat ik nog spannender vind is om weer terug te gaan naar ons huis na de inbraak van een paar maanden geleden. Of nouja, de wraak van Waylon. Ik kan nog steeds niet geloven hoe hij dit heeft kunnen doen. Gelukkig is de politie erachter dat hij het heeft gedaan en heeft hij een flinke straf gekregen. Ik wilde er het liefst zo snel mogelijk naartoe, maar mocht niet meer vliegen vanwege mijn zwangerschap. Maar nu is het zover. Terug naar ons tweede thuis. Nashville here we come!

Vanuit Bart
Ilse en ik lopen het tuinpad op naar ons huisje in Nashville. Van de buitenkant is geen schade te zien gelukkig, dat is allemaal al hersteld. Ik draai de deur open en Ilse slaat haar hand voor haar mond. Dit is echt ongelofelijk. Overal door het huis ligt glas, de meubels zijn kapot, de keuken is vernield en het is een grote ravage. Er stroomt een traan over Ilse's wang en ik veeg hem weg: 'het komt goed schat, we gaan er alles aan doen om het weer zo mooi te maken als dat het was. Echt.' Gelukkig hadden we ons hier op voorbereid door een hotel te boeken voor de komende nachten, maar de schrik zit er goed in bij ons allebei. Wat een klootzak om zoiets te doen.

Vanuit Yori
Het is weer zover; Okke en ik hebben flinke ruzie. Sinds vorige week wonen we weer samen en sindsdien gaat het weer niet zo lekker tussen ons. Maar we geven het nog een kans, voor ons kindje.

'Verdomme Yori, waarom doe je nou weer zo!?' Hoor ik achter me. 'Wat denk je zelf!? Jij wilt dit kind helemaal niet!' Zeg ik kwaad. 'Wat een onzin! Ons kindje heeft hier helemaal niks mee te maken!' 'Wel waar, je wilt alleen weer samen wonen als het kindje er is. En die zwangerschap moet ik maar lekker alleen doen. Leuke vader ben jij zeg!' Zeg ik nog bozer. 'Weet je wat? Ik ga al. Zoek het lekker uit.' Zegt hij en hij trekt zijn jas aan en vertrekt. Ik laat me huilend op bed vallen. Hoe kan ik dit kindje een goede toekomst geven met gescheiden ouders? Ik kan en wil dit helemaal niet alleen doen. Ik heb Okke hier echt bij nodig...