Flying Solo

Deel 44

Vanuit Bart
'Wat is er Ils?' Vraag ik aan haar terwijl ik een plukje haar uit haar gezicht veeg. We zitten samen op de bank terwijl Mare op mijn arm ligt te slapen. 'Ik... Ik weet het niet Bart, het voelt niet goed.' Ik kijk haar verbaasd aan. 'Wat voelt niet goed?' Vraag ik aan haar. 'Dit huis... Ik voel me hier niet meer veilig.' Zegt ze aarzelend. 'Komt het door de inbraak?' Vraag ik terwijl ik mijn andere arm om haar heen leg. Ilse knikt en zegt: 'Hij weet ons nu te vinden. Ik trek dit niet. Niet voor ons twee, maar vooral ook niet voor Mare. Ik wil niet dat haar iets overkomt.' Zegt ze terwijl ze begint te snikken. 'Snap ik liefje. En als we het weer helemaal opknappen en verbouwen?' Vraag ik. 'Ik weet het niet. Daar wordt het huis niet anders van.' Zegt ze. Ik trek haar tegen me aan en zeg: 'je hebt gelijk. Als het niet goed voelt, verkopen we het.' Ilse aarzelt even en zegt: 'maar jij vind dit huis toch wel...' 'Ilse luister. Ik wil jou gelukkig zien en het beste voor ons kindje. Dus als dit huis en deze gebeurtenis dat tegenhoudt, gaan we hier heel snel weg.'

Vanuit Yori
'Waar ben je mee bezig?' Roep ik verschrikt als ik Okke aantref in onze slaapkamer. Hij is zijn kledingkast aan het uitzoeken en pakt zijn koffer in. 'Ik kan dit niet. Ik moet hier weg.' Zegt hij. 'WAT?! Okke dat kan je echt niet maken.' Zeg ik boos. 'Ik heb geen keuze, het werkt niet meer tussen ons. Ik moet er even tussenuit.' Zegt hij terwijl hij me aankijkt. 'Maar... wat is even? Je komt toch wel weer terug?' Vraag ik onbegrijpelijk. 'Voorlopig niet.' Zegt hij terwijl hij op staat en zijn koffer naar beneden tilt. 'Doe niet zo gestoord. Waar ga je heen? Je kan ons nu toch niet alleen laten?!' Vraag ik, nu nog bozer. Hij zwijgt. Ik loop naar beneden en mijn blik valt op een vliegticket die op tafel ligt. Australië. Hij gaat naar Australië. Naar een vriend. Ik had het kunnen weten. En tegenhouden, maar hem kennende doet hij toch wat hij zelf wil. Ik probeer mezelf te kalmeren en ga in de tuin zitten. Niet veel later hoor ik de deur achter me dicht vallen en een auto de straat uit rijden. Ik sta er weer alleen voor. Maar misschien nu wel voorgoed.

Vanuit Ilse
Ik schrik wakker en ga rechtop in bed zitten. Ik heb het bloedheet en adem snel. Bart wordt er ook wakker van. 'Wat is er schat? Wat doe je?' Vraagt hij. Ik wil proberen te praten maar er komt geen geluid uit mijn mond. 'Ilse wat is er?' Vraagt hij weer. Dan komt alles weer naar boven. 'Waar is Mare?' Vraag ik paniekerig. 'Gewoon, in haar bedje op haar kamertje.' Zegt hij. Ik wil opstaan maar Bart houdt me tegen. 'Doe eens rustig Ils.' 'Ik..ik... Waylon is hier.' Breng ik langzaam uit. 'Wat?! Ilse je hebt een nachtmerrie gehad. We zijn in Nashville, het is drie uur 's nachts en Waylon is gewoon in Nederland.' Ik sta op en loop naar het kamertje van Mare. Ze ligt heerlijk te slapen in haar wiegje. 'Zie je nou? Er is helemaal niks aan de hand.' Zegt Bart terwijl hij me knuffelt en me weer meeneemt naar de slaapkamer. 'Ga maar weer slapen.' Zegt hij terwijl hij zijn arm om me heen legt. Ik sluit mijn ogen en probeer weer te slapen, maar het lukt niet. Er klopt iets niet.