Flying Solo

Deel 60

1 maand later

Vanuit Ilse
Ik zit in het vliegtuig en kijk uit het raampje naar de wereld onder mij. We zijn onderweg naar Nashville waar we morgen op Amerikanafest spelen. Mare is tegen mij aan in slaap gevallen en Bart zit naast mij muziek te luisteren. Ik houd zijn hand vast en hij knijpt er even in. Het gaat beter met mij. De klachten zijn nogsteeds niet weg en ik ben nog lang niet de oude, maar de medicijnen werken wel. En ik heb het geaccepteerd, voor zo ver dat kan.

Een paar uurtjes later lopen we richting Jake zijn huis waar Yori ook al is. Ze doet enthousiast de deur open en geeft ons een knuffel. 'Heee lieverds, fijne reis gehad?' Vraagt ze. 'Ja hoor! Mare sliep aan een stuk door.' Zeg ik. Jake zet koffie met Jenae op zijn arm en we gaan op het terras zitten in het zonnetje. 'Heb je dr zin in?' Vraag ik aan Yori. 'Heel erg, ik heb hier zo lang naar uitgekeken!' Zegt ze blij. 'En jullie?' Ik slik even. 'Zeker! Maar wel een beetje nerveus.' Zeg ik eerlijk. 'Ah joh komt echt allemaal goed.' Zegt Bart nuchter terwijl hij Mare en Jenae op zijn schoot zet. Ik smelt weer vanbinnen als ik zie hoe lief hij is met die kleintjes. Als ik even later naar de keuken loop en uit het raam staar voel ik een hand op mijn schouder. 'You guys are so talented. It will be fine. There's no reason for being so insecure, Ils.' Zegt Jake die achter mij is gaan staan. Ik glimlach. 'Thanks Jake, you're sweet. Please say that to Yori also.' Zeg ik lachend. 'I will.' Zegt hij lief.

Vanuit Bart
We staan klaar in het Bluebird café in Nashville waar we zo gaan optreden. We zetten alles klaar terwijl het café langzaam volstroomt. 'Is toch niet normaal dit?' Zeg ik tegen Ilse als ik naar alle mensen wijs. 'En dat allemaal voor ons. Echt bizar.' Zegt ze met haar hand voor haar mond. Jake staat verderop met Mare en Jenae op zijn arm. Hij heeft aangeboden om op de kleintjes te passen, superlief. Ik zie dat Ilse een traantje wegpinkt als ze ziet dat Matthew, Karim en JB ook zijn gekomen als verassing en enthousiast zwaaien. Ik kijk op de klok en zie dat het bijna acht uur is en dus bijna tijd om te beginnen.

Vanuit Yori
Dit is echt het meest bijzondere optreden wat we ooit hebben gedaan. Super klein en intiem, maar ontzettend sfeervol en ook best heel belangrijk. We spelen maar een paar liedjes van de nieuwe plaat, maar die liedjes hebben nog nooit zo vertrouwd gevoel als nu. Op deze plek en met dit fantastische bandje. Ik merk echt dat dit iets doet met ons als band. Het publiek is enthousiast en de songs vallen hier heel goed. Bart kijkt verliefder dan ooit naar Ilse en mijn support staat in het publiek. Nog één liedje en dan is het alweer voorbij.

Na de show staan we met zijn allen even na te praten in het café en doen wat drankjes. Tennessee Whiskey, mn favoriet. Ilse is ondertussen druk aan het netwerken met mensen van lokale radiostations en staat de pers ter woord. Ik kijk toe vanaf mijn barkruk en een gevoel van trots gaat door me heen. Ze flikt het gewoon wel weer. We hebben het toch weer gedaan. Ik kijk verbaasd op als ik iemand mijn naam hoor roepen. Ik zie Ilse verderop staan met camera's om haar heen en ze wenkt mij in haar richting. Ik geef Jenae over aan Jake en loop naar haar toe. Wat is ze van plan?

Vanuit Ilse
'Ben je serieus?' Vraagt Yori mij als we even later samen in een hoekje van het Café staan. 'Ja, echt Yoor.' Zegt Ilse enthousiast. Ze heeft net staan praten met mensen van het radiostation Lightning 100 en ik heb me net aan hun voorgesteld. Ilse heeft een goed woordje voor me gedaan en ik mag nu mijn eigen singles gaan pitchen bij de radio! Nashville radio. Hoe vet! 'Jezus Ils, hoe heb je dat gefixt?' Vraag ik verbaasd en Ilse glimlacht. 'Laat dat maar aan mij over.' Zegt ze lachend. 'Wanneer?' Vraag ik. 'Volgende maand. Eerste week van Juni mag je erheen.' Zegt ze terwijl ze mij hun visitekaartje geeft. 'Jemig. Hoe kan ik je bedanken?' Zeg ik, nogsteeds verbaasd. 'Niet. Je verdiend dit.' Zegt Ilse terwijl ze mij een knuffel geeft.

Vanuit Ilse
Die avond zitten we weer op de hotelkamer. We zijn net uiteten geweest met de band en nu liggen Bart en ik wat te chillen in bed en Mare slaapt inmiddels. Ik lig met mijn hoofd op Bart zijn schoot en hij speelt wat met mijn haar. Ik ben opgelucht dat de show zo goed ging, maar vooral dat ik wat voor Yori heb kunnen regelen bij Lightning. 'Waar denk je aan schat?' Vraagt Bart als ik een keer diep zucht. 'Ik voel me gewoon schuldig.' Zeg ik. 'Weet ik. Maar dat hoeft niet Ils, dat weet je.' Zegt Bart rustig. 'En toch gebeurt het. Straks moet ik weer los van deze groep omdat ik dat wil. Zij moeten allemaal weer wat nieuws vinden en dat allemaal door mij. Daar moet ik ze dan toch bij helpen?' Zeg ik onzeker. 'Het gaat niet om willen Ils. Je hebt geen keuze.' Zegt Bart duidelijk. Daar heeft hij wel gelijk in, ook al voelt het voor mij anders. Ik heb vanmiddag even met Karim gesproken en we hebben besloten dat ik een stapje terug ga doen in mijn carrière. Voor mijn gezondheid, voor Mare en voor ons allemaal is dat op dit moment beter. En daarna gaan we weer verder. Met The Common Linnets. Maar eerst even rust en bijkomen. En natuurlijk laat ik mijn eigen bandje niet in de steek. Maar voor nu gaat iedereen even zijn eigen weg, en dat is ook goed.

'If it's right I know we'll find a way.'