Flying Solo

Deel 24

Vanuit Bart
De volgende ochtend zitten we met de band aan het ontbijt, alleen Ilse is er nog niet. 'Goedemorgen.' Zegt Aram. 'Is Ilse nog niet wakker?' Vraagt hij. 'Ik ga wel even kijken.' Zeg ik terwijl ik naar haar bed loop. Ik doe haar gordijntje voorzichtig open en haar mooie blauwe ogen kijken mij recht in mijn gezicht aan. 'Hey liefje, ga je zo mee ontbijten?' Vraag ik. 'Ik moet er niet aan denken, ik voel me echt niet lekker.' Ik ga naast haar in bed zitten en trek haar tegen me aan. 'Ben je misselijk?' 'Ja, ook. En last van mijn rug. Maar dat is vanavond vast wel weer over.' Zegt ze. 'Oké, blijf maar lekker liggen. Als ik iets voor je kan doen geef je maar een gil.' Zeg ik terwijl ik haar een kus geef en weer naar de rest loop.

Vanuit Ilse
Tja, hier kon je natuurlijk op wachten. Ik hoop alleen zo dat het vanavond wat beter gaat. We zijn ondertussen aangekomen in Antwerpen, waar we vanavond de laatste van de tour spelen. Gelukkig gaan we morgen weer naar huis en kan ik de aankomende dagen wat rustiger aandoen, wat dit is echt geen pretje. Ik heb gelukkig mijn ontbijt wel binnen kunnen houden, dus dat is al een vooruitgang. Ik sta buiten in het zonnetje tegen de bus aan te leunen als Karim naar me toe komt lopen. 'Hé Ils, ik hoorde van Bart dat je je niet zo goed voelt. Kan je wel spelen vanavond? Zegt hij terwijl hij een arm om me heen legt. 'Ja hoor, het gaat al wat beter.' 'Zeker?' Vraagt hij. 'Zeker.' Zeg ik.

Vanuit Yori
Laatste show vanavond in Antwerpen. Om 11 uur werden we verwacht in de zaal. Ilse voelt zich al weer iets beter. We bouwen de hele boel voor de laatste keer op, stemmen de instrumenten en doen 's middags ook de soundcheck. We kleden ons om, maken ons klaar en lopen dan met zijn allen richting de catering voor het avondeten. Ik heb eigenlijk helemaal geen eetlust de afgelopen dagen, ik ben verdrietig terwijl ik toch optimaal wil genieten van deze tour en het even weg zijn van huis. Thuis begint alle ellende namelijk weer. Ik loop naar de kleedkamer van Ilse, waar we met zijn allen nog even gaan chillen voor de show begint. Als ik voor de deur sta hoor ik Bart druk in gesprek met Karim. 'Ja, ik weet het niet. Wat doen we nu?' Hoor ik Bart bezorgd vragen. Ik open voorzichtig de deur en zie Ilse op de bank zitten met een bleek hoofd en Bart naast haar. 'Hé, gaat het niet goed?' Vraag ik lief terwijl ik over haar rug aai. 'Niet zo, nee. Maar ik kan wel gewoon spelen hoor.' Zegt ze met een klein glimlachje. 'Ilse, luister. We kunnen het nu nog afblazen, we hebben nog een half uur voor de show begint.' Zegt Karim serieus. Ik geef haar een kop gemberthee tegen de misselijkheid en ga naast haar zitten. 'Ils, luister even naar je lichaam, kan je dit echt wel aan?' Vraagt Bart terwijl hij haar hand streelt met zijn duim. 'Jongens, het lukt echt wel.' Zegt Ilse vastberaden. Niet veel later rent ze naar de wc en geeft over.

Vanuit Ilse
Een half uur later sta in Bart's armen in onze kleedkamer als Karim binnenkomt. Hij loopt naar ons toe en geeft me een knuffel. 'Gaat het een beetje? Ik heb het publiek ingelicht dat het iets uitloopt. Maar jij moet beslissen of je dit kan of niet.' Zegt hij. Ik zucht diep, werk snel mijn mascara bij en zegt dan: 'we gaan het doen.' 'Weet je het zeker?' Vraagt Bart. 'Ja, ik kan dit.' Zegt ik vastbesloten. 'Oké, let's go.' Zegt Karim terwijl hij alle andere bandleden erbij haalt. Ik ben oprecht nog nooit zo zenuwachtig geweest als vandaag. Wat nou als het op het podium misgaat? Dan kan ik eventueel succes in België wel vergeten...