Flying Solo

Deel 17

Vanuit Yori
De show was echt te gek! Alles ging goed en we hadden er allemaal onwijs veel plezier in. Ik was alleen heel erg aan het hoesten tussen de nummers door, wat ervoor zorgde dat het publiek massaal zakdoeken op het podium gooide, haha. Na de show bouwen we alles weer af en praten we nog even na in de kleedkamer. Als we naar de bus toe lopen staan er heel veel Nederlandse fans te wachten. We maken foto's en praten nog even met ze, en rond half 1 rijden we door naar het volgende hotel in München.

Vanuit Bart
Ik wordt wakker van de ochtendzon die de hotelkamer in schijnt. Ik open het gordijn helemaal en zie dan het prachtige uitzicht over de rivier. Ik kruip weer in bed en kijk naast me, waar Ilse nog lekker ligt te slapen. Ik besluit haar zachtjes wakker te maken, anders komen we weer te laat bij het ontbijt. 'Wakker worden schatje'. Zeg ik terwijl ik Ilse wakker kus en ze langzaam haar ogen opent.

Vanuit Ilse
We zitten met de band aan het ontbijt, vanavond spelen we de laatste show in München. Het verbaast me alleen dat Yori er niet is. Ik besluit naar haar hotel kamer te lopen en klop op haar deur. Na een paar seconden opent ze de deur met een paniekerig hoofd. 'Hé Yoor, wat is er aan de hand?' Vraag ik terwijl ik haar omhels. 'M'n stem...', zegt ze schor. Ik kan echt niet zo zingen vanavond, vanochtend kon ik zelfs amper praten. 'We verzinnen wel wat, komt goed, echt.' Zeg ik tegen haar. Ik geef haar mijn keelmedicijnen voor als ik niet goed bij stem ben en geef haar thee met honing. 'Als het straks niet beter is, passen we de setlist aan en speel jij gewoon alleen gitaar.' Stel ik voor. Yori knikt en zegt: 'thanks Ilse, je bent lief.'

Vanuit Yori
Heb ik weer. M'n stem kwijt, goede timing ook. Gelukkig hebben we vanmiddag de setlist aangepast, mijn solo liedjes geschrapt en wat dingetjes veranderd. Ondertussen krult Ilse mijn haar, over een half uurtje mogen we al op. De laatste show, helemaal uitverkocht, in Duitsland. Wauw. We doen snel onze make-up en gaan dan klaarstaan achter de schermen. Ilse staat voor me, zichtbaar weer zo zenuwachtig, ik weet niet hoe dat komt. Aan haar uiterlijk ligt het niet, ze ziet er prachtig uit in een lichtblauw jurkje van Sandro met zilveren pumps. Ik kan daar dus echt niet op lopen, zal meteen struikelen over een of ander snoer en languit op het podium liggen. Zal trouwens ook niet de eerste keer zijn.

Vanuit Bart
Het zit er helaas alweer op, de show was weer geweldig! We zitten met zijn allen aan de bitterballen, terwijl Ilse dit keer met succes de champagne heeft ontweken. 'Ik rijd wel het eerste stuk terug', zegt ze terwijl ze mij onopvallend een knipoog geeft. We laden de bus voor de laatste keer vol, inclusief overlevingspakketten voor de terugreis en zeggen de crew gedag. Ilse rijdt de eerste 2 uur, daarna ik 3 en Martijn ook 2 uur. We stappen in en rijden richting Amsterdam. Bye Duitsland, het was te gek!

Vanuit Ilse
Een paar dagen later zit ik samen met Bart in de tuin. Ik heb net een afspraak gemaakt met de verloskundige en we kunnen volgende week terecht. Super spannend. Ik ben moe van de tour en wil languit op de bank gaan liggen als de telefoon gaat. Ik kijk op het schermpje: Karim.

Ilse: Hey!
Karim: Heey! Ils, hebben jullie tijd om zo naar de studio te komen? Er is iets belangrijks wat ik met jullie moet bespreken.
Ilse: Oh? Euhh ja, we komen er zo aan. Er is toch niks ergs?
Karim: Nee gek, haha. Juist alleen maar heel leuk!
Ilse: Oké, zien we je zo! Je maakt het wel spannend weer zeg..
Karim: Zo ben ik, tot zo!